"I don't trust him, Oxygen. I swear. There's something about him that I can't trust." I told him that when we're driving off to the restaurant for lunch. "Come to think of it, if he doesn't have ill motives, he should've showed up the very moment he knew who his dad is or the time he's capable of meeting him. Pero ngayon? After what? Twenty plus years? Anong dahilan?"
"Oh, gigil ka na naman, e." Nakangiting inabot niya ang aking kamay at ipinag-siklop iyon sa kanya. "Sabi ko sa'yo 'di ba? Iwas tayo sa stress, baby. Hindi ko rin naman alam kung bakit ganoon ang naging desisyon niya, pero sinabi naman niya hindi ba? Naging abala siya sa pag-aasikaso sa tiyahin niyang tumayo ng magulang sa kaniya."
"At hindi ko pinaniniwalaan iyon." Mariin kong sabi.
"Hindi rin naman kita pinipilit na maniwala. Kung 'yan ang nararamdaman mo, then you should trust your instincts. Intuition doesn't lie." He said, kissing the back of my hand. "I miss you."
Ano ba 'tong ginagawa ko? I hate Derek but I'm bringing up all the topics about him to Oxygen, I should stop it. It's ruining my mood and wasting my time with Oxygen. I've missed him, a lot!
I moved closer to his side and kissed his cheek, placing my chin on his shoulder. Nilingon niya ako at dinampian ng halik sa tungki ng aking ilong bago muling bumaling sa pagmamaneho. Marahan kong hinaplos ang kaniyang braso, how I missed the feel of it in my skin.
He let go of my hand when he needed to move the gear lever, matapos ay ibinalik niya iyon sa ibabaw ng aking hita. I'm wearing a sundress hitting the mid of my thighs at bahagya na iyong nalilis dahil sa aking pagkaka-upo, kaya naman damang-dama ng aking balat ang init na nagmumula sa kanyang palad.
Muli ko siyang hinalikan sa pisngi at mas iniyakap ang sarili sa kanyang braso. Nakaramdam ako ng masarap na kilabot nang mag-simula na ang kaniyang marahan na pag-haplos sa aking hita. I can't blame pregnancy for this, pregnant or not this is how my body responds to Oxygen's every move.
"I miss you, too..." was my delayed response.
One corner of his lips curved up, bago niya ako lingunin ng isang mapang-hamong tingin. "Say that again and I'll pin you down, bury myself deep inside you. To prove that I miss you more than you miss me."
I gasped. Now that's exciting! Sandali akong kumawala sa kanya atsaka nilingon ang bakanteng espasyo sa backseat. Napalabi ako at muli siyang hinarap. "Where are you gonna pin me down? There? Are we gonna fit the space back there? You're massive!"
"Oh, Gabbana!" He grunted. "The fact that you're willing turns me on."
"W-well," napalunok ako nang bumaba ang aking tingin sa kaniyang kandungan. His hard on is outlining his rough jeans. Naramdaman ko ang pag-iinit ng aking magkabilang pisngi. Pero dapat pa ba akong mahiya kay Oxygen? I'm already pregnant with his child! I shouldn't be feeling this way! Tumikhim ako at muli siyang inangatan ng tingin. "Good to know that the feeling is mutual."
"Good Lord, Gabbana." Hindi niya mawari kung matatawa ba siya o mag-rereklamo sa sinabi ko, sunod-sunod ang ginawa niyang pag-iling bago pinisil ang aking hita. Nagustuhan ko naman iyon. "I'm gonna pull over, save your underwear and sit on me."
Nang sabihin niya iyon ay nawala na ang kaniyang palad sa aking hita, mabilis ang kaniyang naging pag-kilos. He unbuckled his belt and worked on his jeans, kaya naman mabilis ko ring hinila pababa ang underwear ko sa ilalim ng bestidang suot.
Saglit pa akong napatingin sa labas ng sasakyan nang maiparada na niya iyon sa isang tahimik na kalsada. His car is heavily tinted, alam kong hindi kami makikiti ng sinoman mula sa labas. And the idea that we're doing it here hyped my adrenaline.

BINABASA MO ANG
Obnoxious Oxygen
Roman d'amourGabbana; the spoiled, self-centered, self-indulgent little brat. She who knows little about living, have bought so much in life. And when she thought she's the queen of the world who could have everything in a snap of a finger, there comes Oxygen...