hayalime inanıyorum |cnblue

Bavullar Hazırlansın!!!

"Nasıl böyle bir şey yaparsın?! Eve gelen misafire bu denli kaba davranmaya utanmıyor musun?! Senin kıskançlık krizin yüzünden kızcağız ağlıyor!"

Kızcağızmış! Pabucumun kızcağızı!

"Kıskançlık krizi değil diyorum! Abartıyorsunuz!"

"Asıl sen yaptığını önemsiz buluyorsun! Kaç yıldır gereksiz bir grubun peşinden gidiyorsun. Konserlerine gitmek istedin gönderdim.Neden hala uzatıyorsun? Neden insanlardan bu kadar soyutlandın?! Senin saçma kıskançlıklarından ve isteklerinden bıktım usandım artık!"

"Saçma istekler, saçma kıskançlıklar. Sen benim her istediğimi yerine getirdiğini söylüyorsun, peki ya ben baba? Her dediğine karşı mı çıktım?! Hayatıma benim yerimden bak! Şu şehirden kaç kez çıktım?! İstediğin okullara gittim.İstediğin mesleği seçtim.Bu benim değil, senin seçtiğin hayat! Tüm kıskançlığım senin hayatıma müdahale etmen yüzünden!"

Gözlerim dolu halde odadan çıktım.Söylenecek daha fazla söz kalmamıştı.Kırıcı tüm sözler ailem tarafından şu on dakika içinde zikredilmişti.

♡♡♡

"Gözyaşlarının sebebini söyleyecek misin artık?" 

Esin'in bıkkınlık dolu sesi şarkımı böldü.Aldırmayarak devam ettim.Şu an içim aklıma gelen tek şey 'Where You Are' şarkısını arabesk söylemekti.

"I'm searching where you are...I'll always be..."

"Ayy, başım ağrıdı! Tüm gün manyak gibi ağlayıp şarkı mı söyleyeceksin? Ayrılalı sadece bir saat oldu! Bir saat içinde ne yaşadın?!"

"Ben Kore'ye gidiyorum!"

"Git canım, baban da seni evlatlıktan reddetsin! Ayrıca doğru düzgün Korece bilmediğini de hatırlatayım."

"Ben yine de gideceğim!"

"Şu durumda doğru karar olmadığını bal gibi biliyorsun!"

"Unut diyorsun yani?"

"SENİN KULAĞIN OTURDUĞUN ORGANININ YANINDA MI MÜBAREK?! NİYE HER ŞEYİ YANLIŞ ANLIYORSUN?!"

Buradaki avımı da büyük başarıyla sinir ettiğime göre eve dönme vaktim gelmiş bulunmakta. Eh, insanları sinirden kudurtmak da benim cezbedici özelliğim galiba.

.

.

.

Eve gittiğimde herkesin suratı mahkeme duvarı gibiydi. Sanki ben onu paylamışım gibi Dünya Hanım bana tiksintiyle bakıyordu. İkinci bir azar işitmemek için eve erkenden gelmiştim.Ama girdiğim anda keşke biraz daha geç gelseydim dedim.

Babamın yanına çağıran sesi tekrar dışarı çıkmak için büyük sebepti aslında.

Korku dolu bakışlarla ve küt küt atan kalple babamın yanına gittim.Ömrümün sonunda kadar bu konuşmadan kaçmaya çalışsam bile babam son nefesimde beni yakalar yine de bu konuşmayı yapar. 

"Dünya uzun süre bizimle kalacak.Siz ikinizin anlaşması için her şeyi yaptım. Fakat olmuyor. Okulların açılmasına az süre kaldı,belki erkenden Ankara'ya gitmen senin için daha iyi olur."

Bu sözleri duyunca hızla kalktım ve odaya gittim. Ben yokken kim bilir babama ne anlatmıştı ki babam beni evden kovuyordu!!

Gece çok sevdiğim oda arkadaşımla (!) ayrılmak zorunda kaldık. Ben koltukta yattım. Kalktığımda Dünya dışarı çıkmıştı ve babam beni mutfakta bekliyordu.Yine korku dolu bakışlar ve küt küt atan kalbim eşliğinde babama doğru ilerledim.