The Slave (Larry Stylinson)

Part 4

Louis P.O.V.

Om 10u word ik wakker door het geluid van mijn alarm dat ik gisteren nog had aangezet. Ik rek me eens uit en stap dan rustig uit bed. Eerst neem ik een douch en doe een nieuw stel kleren aan. Ik steek mijn telefoon in men broekzak en wandel rustig mijn kamer uit. Mijn plan was om de keuken te zoeken maar dat was makkelijker gedacht dan gedaan.

Ik moet op het gelijkvloers zitten aangezien ik al 2 keer een trap ben af gegaan. Maar waar ik zit weet ik niet. Toen ik net weer een deur wou open doen, hoor ik iemand roepen. 'Hee Louis!' Wanneer ik me omdraai, zie ik dat er een jongen naar me toe komt gewandeld. Hij ziet er rond de 20 uit, heeft bruin haar en bruine ogen.

'Ik ben Liam.' 'Louis.' zeg ik terwijl ik zijn hand schud. 'Ik neem aan dat je verdwaalt bent aangezien je net de vrouwen badkamer in wou lopen.' Ik kijk met grote ogen naar de deur waar ik net nog van plan was om binnen te gaan. 'Dankje voor de redding.' zeg ik. 'Het is hier onmogelijk om niet verdwaalt te geraken denk ik.' Liam lacht en zegt dan: 'Het went wel na een paar weken. Je was waarschijnlijk op zoek naar iets te eten?' Ik knik en we lopen samen een paar gangen en kamers door. Ik doe men best om het wat te onthouden maar na een tijdje geef ik het op. Wat een doolhof.

Na wat wel een eeuwigheid lijkt stop Liam ineens zodat ik (weeral) bijna tegen hem loop. Wat heeft iedereen hier met op random plekken te stoppen? Hij doet de deur waar we bij stonden open. Ik word verwelkomt met de geur van eten en de vriendelijke glimlachen van alle vrouwen die aan het koken waren. Ik geef hen een warme glimlach terug voordat ik mijn aandacht weer focus op Liam die nu met iemand aan het knuffelen is. Dat moet dus Danielle zijn, herinner ik me.

Na me aan iedereen voor te stellen en een hele boel pannenkoeken op te eten, legt Liam me nog uit waar ik alle schoonmaakspullen kan vinden en hoe ik het best te werk ga. Tegen 11u heeft Liam me de weg terug naar Harry's kamer gewezen en me nog succes gewenst vooraleer hij verder ging met zijn werk.

Ik klop op Harry's deur en krijg een 'kom maar binnen' terug. Harry ligt op zijn bed met een telefoon in zijn handen. Ik kijk snel weg aangezien hij enkel in boxer is. 'Doe maar wat je moet doen.' zegt hij zonder van zijn telefoon op te kijken. Maar dat is genoeg om alle uitleg die ik van Liam kreeg, toe te passen. Ik begin met te stofzuigen en eens ik daar klaar mee ben begin ik te dweilen.

Harry is een paar minuten geleden de badkamer ingelopen en op het moment hoor ik water stromen dus hij zal zich aan het douchen zijn. Wanneer ik gedaan heb met dweilen, besluit ik om wat te gaan afstoffen. Ik wou de bovenkant van de kast afstoffen maar aangezien ik te klein ben, kon ik er niet bij. Dus op het moment sta ik op een bureaustoel zodat ik er aan kan.

'Wat ben je nu weer aan het doen?' Ik schrik me rot en laat de kast los. Geen slim plan. De bureaustoel schuift weg en ik voel me naar achter vallen. Ik gil, sluit men ogen en wacht op de klap die nu zou moeten komen maar in plaats van de harde grond voel ik een paar sterke armen me op vangen. Ik open langzaam men geschokte blauwe ogen om de geamuseerde groene van Harry te ontmoeten.

Dit zou een heel stuk minder ongemakkelijk zijn als hij niet enkel een handdoek aanhad en ik niet net als een meisje had gegild. Ik word natuurlijk meteen helemaal rood en kijk snel weg. Die groene ogen gaan men dood nog zijn.

'Wat was het nut daarvan?' vraagt Harry zonder me neer te zetten. 'Ik probeerde bij de bovenkant van de kast te komen.' mompel ik zacht. 'Mmmh... probeer het de volgende keer zonder bijna een been te breken, oké?' hij geeft me een prachtige glimlach met kuiltjes en al. Ik word nog wat roder als het nog mogelijk is. Hij zet me langzaam terug neer en om eerlijk te zijn ben ik lichtelijk teleur gesteld. Wie hou ik voor de gek? Ik ben serieus teleurgesteld. Ik wil gewoon in zijn armen blijven liggen voor zolang het mogelijk is, ze zijn warm, stevig en voelen veilig aan. Ze zouden me nooit laten vallen.

Harry is al terug de badkamer in om zich te gaan omkleden en ik sta nog steeds te denken hoe knap hij er uit ziet in alleen een handdoek. Wat is er mis met me?