The Slave (Larry Stylinson)

Part 15

Louis P.O.V.

Toen Harry de kamer uitliep, had ik een paar secondjes nodig om te verwerken wat er net allemaal gebeurt was. Het betrapt worden op zingen maar er toch complimentjes op krijgen. Babe genoemd worden. En mijn 'ik hou van je'. Het was niet mijn bedoeling geweest om dat te zeggen, ik dacht het maar door in de wolken te zijn van op Harry's schoot te zitten, had ik helemaal niet door dat ik het luidop zei. Ik was bang dat het veel te vroeg was om zoiets te zeggen. Ik hou van hem, zonder twijfel en we zijn ook samen maar ik ben nog redelijk nieuw met dit daten gedoe dus wist niet echt wanneer je zoiets mag zeggen. Maar toen Harry me kuste en zei dat hij ook van mij houd, gingen al die zorgen weg. Ik denk dat ik in mijn relatie met Harry niet moet afvragen wat anderen zouden doen maar gewoon moet doen wat goed voelt op dat moment.

Ik was van plan om rustig in mijn kamer te wachten tot Harry terug zou komen maar toen ik hem beneden hoorde roepen, nam de nieuwsgierigheid het toch van me over. Ik loop naar de trap en blijf vanboven op de trap zitten. Net buiten zich maar ik kan perfect alles horen.

'Hey Hazz.' Hoor ik een meisjes stem. Hazz? Dat klinkt zo schattig! Ik was al aan het zoeken naar een bijnaam voor Harry aangezien hij me vaak Lou noemt maar ik kon niets verzinnen. Maar ik heb net zijn bijnaam gevonden. Dankjewel aan de vreemdeling die aan de deur staat.

Ik luister het gesprek nog wat af en begin zo een licht vermoede te krijgen dat dit Harry's zus is waar Niall me over verteld heeft. Blijkbaar blijft ze hier af en toe een paar dagen logeren voor ze weer voor een jaar weg is. Harry's familie? Ik heb me nog nooit zorgen gemaakt over zijn familie te ontmoeten. Ik dacht dat dat niet nodig zou zijn aangezien zijn ouders een paar jaar geleden overleden zijn maar aan zijn zus had ik niet gedacht. Nu word ik nerveus. Wat zou ze van me vinden? Wat zou ze van Harry en mij vinden? Wilt Harry me eigenlijk wel voorstellen als zijn vriendje aan zijn familie? Ik heb niet het gevoel dat Harry zich voor me schaamt maar we zijn nog nooit rond anderen mensen geweest dan Zayn, Niall, Liam en de andere dienstmeisjes. Uiteindelijk ben en blijf ik wel een slaaf.

Harry heeft wel al vaak gezegd dat ik niet meer moet werken voor hem maar ik voel de nood om het toch te blijven doen. Ik wil niet hoger staan dan Niall of Liam en na 2 maand op te staan om te gaan kuisen, zou ik niet weten wat anders te doen.

Mijn aandacht wordt terug naar het gesprek getrokken wanneer ik Harry een vraag hoor stellen : 'En wie is dit?' Ik wil me bukken zodat ik kan zien over wie hij het heeft maar de kans dat ze me dan zien is redelijk groot. 'Wel dit is Taylor, we reizen samen. Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ze hier ook blijft?' hoor ik Harry's zus dan zeggen. 'Tuurlijk niet, ik laat Liam dan meteen 2 kamers opmaken.' hoor ik Harry zeggen. 'Liam!' roept hij. 'Ik heb je al gehoord! De kamers zijn al klaar op de 1ste verdieping!' Ik moet glimlachen door hoe voorbereid Liam altijd is. Maar die glimlach verdwijnt al snel wanneer ik me realiseer dat dit het 1ste verdiep is en Harry zegt: 'Ik zal jullie je kamers tonen zodat jullie rustig kunnen uitpakken.'

Ik sta supersnel op en wil net weglopen wanneer ik iemand hoor kuchen. Betrapt. Ik draai me om en zoals verwacht staat Harry vanonder aan de trap met een geamuseerde blik in zijn ogen. Aangezien de 2 gasten mijn aanwezigheid nog niet doorhebben, te onder de indruk van een schilderij dat in de gang hangt, denk ik dat ik nog net op tijd ben om toch voor hun onopgemerkt te blijven dus ik sluip zachtjes naar achter. Harry volgt elke beweging dat ik maak. Wanneer ik uit het zicht ben draai ik me snel om en sprint de trap op naar het 2de verdiep en dus naar mijn kamer. Als de deur achter me dichtvalt, begin ik pas weer te ademen. Ik moet wat meer aan mijn spion technieken werken.

Na een paar minuutjes op mijn bed te zitten nadenken, vliegt de deur open en staat Harry er met een uitdrukking die ik niet kan lezen. 'Was je me nu aan het afluisteren vanboven aan een trap?' Ik zou denken dat hij boos is maar de glimlach die hij maar met moeite kan verbergen verraadt hem. 'Helemaal niet, ik was gewoon op zoek naar een toilet.' Harry's lach vult de kamer en ik heb net besloten dat ik een gigantische crush heb op zijn kuiltjes. Als hij zou neerzitten zou ik ze hebben gepord. 'Babe dat is de slechtste smoes ooit aangezien je perfect weet waar alle toiletten zijn en er zelfs 1 in je kamer hebt.' Daar had ik even niet aan gedacht. Ik moet blijkbaar ook wat meer werken aan mijn smoesjes.

'Maar goed, ik ga even checken dat ze de regels van het huis kennen en weten waar alle toiletten zijn. Blijf in je kamer of in die van mij, ik ben binnen een paar minuutjes terug.' Ik knik en Harry wilt net de deur sluiten maar hij stopt wanneer hij hoort wat ik zeg. 'Bye Haz.' Hij steekt zijn hoofd terug door de deur en geeft me zijn glimlach waarvoor hij awards zou moeten krijgen. 'Bye Lou.' zegt hij nog voor hij de deur definitief sluit.

Na me 5 minuten in mijn kamer verveelt te hebben, ben ik naar Harry's kamer gegaan. Op het moment zit ik hier al zeker een kwartier piano te spelen en ik begin me toch stilletjes aan af te vragen waar Harry zit. Hij had gezegd dat hij maar een paar minuten weg ging zijn en die paar minuten zijn al lang voorbij. Ik wil gaan kijken maar aangezien ik niet zo goed ben in subtiel ergens te gaan kijken, denk ik dat ik dat maar beter niet doe.

Na nog eens 5 minuten begint mijn maag steeds luider te knorren. Raar is dat niet aangezien ik nog steeds geen ontbijt gehad heb. Ik besluit dat ik maar beter kan ontbijten terwijl ik wacht op Harry. Ik weet dat ik gewoon een sms mag sturen naar Danielle en er binnen de minuut een ontbijt naar hier wordt gebracht maar ik heb Danielle al een lange tijd niet meer gesproken en om eerlijk te zijn mis ik onze gesprekken wel. Dus in plaats van een sms te sturen, zal ik wel zelf naar beneden gaan om een ontbijtje te halen.

Ik sta rustig op van het piano bankje en begin mijn weg naar het gelijkvloers. Ik hou mijn blik altijd op de grond terwijl ik door het huis loop, het is een gewoonte en helpt om geen enkele aandacht naar mij te krijgen aangezien alle bediendes zo lopen. Als ik op het 1ste verdiep ben kan ik toch niet anders dan even op te kijken om te zien of Harry nergens door de gangen loopt. Maar wanneer ik opkijk worden mijn ogen meteen naar een kamer waarvan de deur openstaat, helemaal vanachter in de gang, getrokken. En ik zou wensen dat die deur dicht geweest was want Harry zien kussen met een prachtig blond meisje had ik liever niet gezien.