The Slave (Larry Stylinson)

Part 13

Niall P.O.V.

'Waarom heb je me dat nooit verteld?' Dit ga je niet menen. Langzaam draai ik me om zodat ik naar de persoon kan kijken bij wie de stem hoort ook al weet ik maar al te goed wie er dan voor me zal staan. Die stem herken ik overal aangezien ik er al een jaar verslaafd aan ben.

En zoals verwacht staat Zayn met een verwarde blik naar mij te staren. Geweldig. Ik ben ondertussen zo rood als een tomaat geworden maar het kan me even allemaal niet schelen. Het enige wat ik nu hoop is dat Zayn niet alles gehoord heeft. Maar toen ik net wou vragen hoe lang hij al aan het luisteren was, werd alles ineens duidelijk. Dààrom was Liam aan het glimlachen als een idioot!

Ik draai me meteen terug om. Zayn kan wel even wachten. 'Jij!' Ik wijs naar Liam. Mijn rode wangen zijn nu eerder van boosheid dan van schaamte. 'Jij wist dat hij aan het luisteren was?!' Liam lijkt niet eens geshockt dat ik boos op hem ben. 'Ooit zal je me dankbaar zijn Nialler.' En met dat wandelt hij weg. Ik volg zijn bewegingen tot hij terug in Harry's huis wandelt en ik hem niet meer kan zien.

Wat betekend dat nou weer? Soms twijfel ik of Liam wel echt de intelligentste van ons twee is. Een kuch onderbreekt mijn gedachten. Het is niet dat ik vergeten was dat Zayn er nog was, ik had gewoon gehoopt dat hij verdwenen was terwijl ik naar Liam aan het kijken was.

Weeral draai ik me om zodat ik naar Zayn kan kijken, die nog steeds dezelfde verwarde uitdrukking heeft als 2 minuten gelden. Op momenten als deze wenste ik dat ik gedachten zou kunnen lezen. Ik zucht nog een keer en beslis dan toch maar om iets te zeggen want er is geen kans dat Zayn nu gewoon gaat wegwandelen.

'Hoe veel heb je gehoord?' Aangezien Liam van het begin dat ik begon te spreken al aan het glimlachen was, kan ik het antwoord wel al raden. Maar er is misschien nog een kleine, kleine kans dat ik verkeerd ben. 'Lang genoeg.' hoor ik Zayn zeggen. 'Zayn , i-ik euhhm... ik...' Gelukkig onderbreekt Zayn me want ik had geen idee wat ik eigenlijk probeerde te zeggen. 'Je hoeft niets uit te leggen. Ik wil gewoon weten of wat je net allemaal gezegd hebt tegen Liam, je echt meent?' Ik kijk Zayn onderzoekend aan maar volgens mij heeft hij het door want hij laat geen enkele emotie zien.

Aangezien ik niet aan Zayn kan zien wat ik best antwoord, zal ik er maar even over moeten nadenken. Het eerlijke antwoord is Ja uiteraard maar ik ben bang voor de gevolgen als ik dat antwoord. Zal hij me gaan haten? Me uitschelden? Wie weet gaat hij aan Harry vragen of hij me niet gewoon terug wil brengen naar het slavenhandel huis. Dat is allemaal mogelijk maar langs de andere kant weet ik dat Zayn een heel groot hard heeft ook al laat hij dat nooit zien. Dus zoiets zou hij me niet aandoen. Ik vermoed dat het ergste dat Zayn iemand aan kan doen, is iemand negeren. Dat lijkt misschien helemaal niet erg maar als je al een jaar lang leeft voor de momenten dat hij iets tegen je zegt, is genegeerd worden toch erger dan je zou denken.

Langs de andere kant, als ik het nu niet zeg, zal ik nooit weten wat Zayn's echte reactie is. Liever dat hij me gaat negeren en ik het weet dan dat ik voor de rest van mijn leven moet denken: wat als ik toen ja gezegd had? Ik heb het gevoel dat ik al 5 minuten aan het nadenken ben terwijl we hier waarschijnlijk nog maar een halve minuut staan.

'Ja, ja ik meende elk woord...' Mijn schoenen zijn op het moment echt heel interessant. Maar wanneer het té lang stil blijft, begin ik toch te denken dat ik moet opkijken want voor hetzelfde geld is Zayn gaan lopen en sta ik hier nog een uur.

Maar wat ik zie wanneer ik opkijk, had ik helemaal niet verwacht. Zayn, die daarnet nog op 10 meter afstand stond, staat nu vlak voor me. Ik kan zijn warme adem op mijn lippen voelen en het wordt me even moeilijk om recht te blijven staan.

Ik ben opgelucht dat hij niet gewoon is gaan lopen maar ik word toch enorm nerveus van hoe dicht hij tegen me staat.

Ik weet dat hij perfect is maar ik ben toch onder de indruk nu dat hij zo dicht staat, dat ik nog steeds geen enkel litteken kan vinden. Terwijl ik aan het zoeken was naar bewijs dat Zayn een man is en geen god, had ik niet gemerkt dat hij steeds dichter en dichter kwam. Maar toen ik zijn warme lippen de mijne voelde raken, waren mijn gedachten er toch weer bij.

Het duurde me een minuutje voor ik doorhad wat er eigenlijk echt aan het gebeuren was en ik dus ook terug kuste. Onze lippen bewogen perfect samen. Zayn's lippen herinner ik me nog goed maar nu hij niet dronken is, voelen ze zo veel beter. Ze zijn zachter dan je zou verwachten maar hebben toch nog een ruw kantje wat bij een man ook hoort. Mijn handen waren vanzelf naar zijn nek gegaan en die van hem ruste op mijn heupen.

Ik vervloek mijn nood aan zuurstof want ik zou voor eeuwig willen blijven staan in deze positie. Zayn die blijkbaar gedachten kan lezen trok langzaam van me weg maar zijn handen verlieten hun plaats niet en de mijne ook niet. 'Dat wou ik al doen sinds ik je gekust had die avond dat ik dronken was.' Ik kijk hem verward aan. 'Je herinnert je het nog?' vraag ik dan. 'Lippen zoals die van jou vergeet je niet zo makkelijk.' Ik voel de warmte naar mijn wangen stromen.

Op het moment wil ik Zayn opnieuw kussen maar ik weet dat ik eerst een vraag die in mijn gedachten ronddwaalt uit de weg moet krijgen. 'Zayn, wat maakt dit van ons?' Het is even stil voor ik antwoord krijg. 'Wat je maar wilt dat we zijn.' Ik glimlach. 'Wel... Aangezien je me daarnet hebt staan afluisteren, denk ik dat we beide weten wat ik wil. Maar ik was wel aan het hopen op en officieel aanzoek.'

Zayn geeft me een glimlach terug. 'Een officieel aanzoek? Oké dat kan ik wel.' Hij kucht even voor dramatisch effect waardoor ik in de lach schiet maar stop al snel wanneer ik zie hoe serieus Zayn is geworden. 'Niall Horan, zou je me het plezier doen van jou op dates te laten nemen. Je hand vast te houden zodat ik steeds weet dat je naast me bent. Me je te laten kussen om de minuut omdat ik nooit genoeg zal krijgen van hoe jou lippen op de mijne voelen. Dat ik jaloers kan worden als iemand anders naar je kijkt op een manier dat me niet aanstaat. Je eten kunnen koken omdat ik weet hoeveel dat voor je betekend. Maar het meest van al om jou de mijne te kunnen noemen aangezien jij het enige bent wat ik al een jaar lang echt wil hebben.' Ik weet dat er tranen in mijn ogen staan maar het kan me even allemaal niets schelen. Door mijn handen die nog steeds rond Zayn's nek liggen, trek ik hem dichter naar me toe tot onze lippen elkaar weer ontmoeten. Ik voel Zayn glimlachen in de kus en kan het niet laten om hetzelfde te doen.

'Ik neem aan dat dat een ja is?' mompelt hij tegen mijn lippen. 'Natuurlijk is het een ja.' zeg ik terwijl ik langzaam weg trek. Ik wou niet stoppen maar aangezien we hier wel al een tijdje staan, is het donker beginnen worden en in enkel een T-shirt is het best wel kou. 'Wil je naar binnen gaan?' vraag Zayn wanneer hij ziet dat ik een beetje aan het trillen ben. Ik knik en probeer mijn glimlach niet eens te verbergen als ik Zayn's arm over mijn schouders voel vallen en me dichter tegen hem trekt terwijl we rustig terug naar het huis stappen.