ARAYI YAPAN ADAM

A.Y.A - 10

Sevilen Adam (Luhan)

"Şeker atmalı mıyım sence?"

Önüne koyulan bardaktan başını kaldırıp sordu sevilen adam. Tadını bildiği yeşil çayı tekrar deneyecek olsa da heyecanlı hissediyordu kendini. Masanın ortasındaki küçük kavanoza uzanıp iki paket şeker aldı.

"Acı olmaması için birazcık atmalısın ama fazlaya gerek yok."

Başıyla onaylayıp bir şekeri açtı sevilen adam. Hafifçe eğilerek bardağa boşalttı. Çayı karıştırırken bir yandan da yanındakine bakıyordu. Diğeri çoktan karıştırma işini bitirmişti bile.

"Sehun, beni bekle. Aynı anda içelim."

Hızlıca çay kaşığını bardaktan çıkarıp masaya koydu. Şimdi kişi de ellerinde yeşil çay bardaklarıyla birbirlerine bakıyorlardı. İkisi de birbirinden işaret bekliyor gibiydi.

"Tamam, o zaman hazır mısın Luhan?"

Gülerek başını salladı sevilen adam. İlk yudumunu alırken gözlerini kapattı. Hisleri rüyasındaki hissettiklerinden daha güçlüydü sanki. Hafif acımsı çay boğazından aşağı kayarken gözlerini açtı. Bu hissi sevmişti. İlk yudum etkisini kaybetmeden hemen ikinci yudumu da aldı. Daha sonra rahatlamış bir şekilde fincanı masaya bıraktı. Gerçekten de bazen yaptıklarınızı sevip sevmemeniz kiminle yaptığınıza bağlıydı belki de.

"Ben... Ben sanırım bunu sevdim Sehun. İnanamıyorum, tadı hafif acı da olsa güzeldi."

"Gerçekten beğendin mi? Aslında ikinci yudumu almanı beklemiyordum."

Gülerek karşısındakinin omzuna vurdu sevilen adam. Onun yanında olduktan sonra her şeyi sevebileceğini bir kere daha anlamıştı. Uzanıp bıraktığı fincanı eline alıp bir yudum daha içti. Bu zamana kadar sevmediği ne varsa şimdi yavaş yavaş aklına geliyordu. Bunların hepsini bir de yanındakiyle denemeyi düşündü. Belki de böylece hepsini sevebilirdi.

"Evet, sevdim. Önceden tadı böyle değildi aslında. Daha acı geliyordu ama şimdi tam istediğim gibi."

"Ben de başlarda sevmezdim yeşil çayı ama deneye deneye tadına alıştım."

"Sehun acaba seninle denediğim için mi tadı böyle?"

"Bilmiyorum, sence o yüzden mi?"

"Bunu anlamam için sevmediğim her şeyi seninle denemem lazım."

"Bunu düşünmem lazım. Beni kötü yerlere götürmeyeceksin değil mi?"

"Bu kabul ediyorsun demek oluyor yani?"

"Evet... Sanırım sevmende yardımcı olabilirim." 

Uzanıp karşısındakine sarılacakken kapının açılış sesini duydu sevilen adam. Hafifçe dönüp az önce girdikleri kapıya baktı. İki kişi gözlerini kısarak etrafına bakıyor gibiydi. Kısa olan kaybolmuş gibi gözükse de uzun olan onu kolluyor gibiydi.

"Hey Sehun, kapıya bak, sonunda geldiler."

Elini kaldırıp kapıdakilere yanlarına gelmeleri için salladı sevilen adam. Sonunda iki beden de onu görüp yürümeye başlamışlardı. Ayağa kalkıp arkadaşlarının yanlarına gelmesini izledi sevilen adam. Geçen haftadan beri onlarla görüşmemişti ama yine de özlemişti onları. 

Uzun süredir arkadaşlardı onlar. Okula gittiği ilk gün tanışmıştı uzun olanla. Aslında başlangıçları pek iyi değildi ama sonradan aralarındaki buzlar erimişti. Başta ikisi de birbirlerini düşmanı olarak görse de sonunda iki taraf da saçmalık yaptıklarını anlamışlardı. Zamanla en yakın iki arkadaş olmuşlardı.