ARAYI YAPAN ADAM

A.Y.A - 18

Arayı Yapan Adam

Gecenin karanlığı çoktan çökmüştü sessiz Seul sokaklarına. İnsanlar evlerine girmiş, akşam yemeklerini yemiş belki de birçoğu uyumaya hazır olmuşlardı bile.

Ama bir kişi ayaktaydı.

Bir sokaktan çıkıp diğer sokağa giriyor, bir yandan da etrafındaki tabelaları inceliyordu. Biraz önce elinde sıkıca tuttuğu kâğıdı kaybetmemek için cebine koymuştu. En sonunda aradığını bulduğunda yorgunluğuna aldırmayarak koşa koşa girdi eczaneye.

Reçetede yazılı olan ilaçların olduğu poşeti aldıktan sonra aynı hızla çıktı hastane kokusu sinmiş eczaneden. Dışarısı içeriye göre daha sıcak olsa da aldırmadı.

Kapıya anahtarı uydurmaya çalışırken bir yandan da derin derin nefes almaya çalışıyordu. Uzun bir uğraştan sonra sonunda girebilmişti içeri. Ayakkabılarını çıkardıktan sonra hızlıca diğerinin bulunduğu odaya gitti.

"Luhan? Uyuyor musun?"

Elini kaldırıp yatakta yatanın alnına koydu. Ateşi hala inmemişti. Aksine daha da artıyor gibiydi. İlaç poşetini yatağın kenarına bıraktıktan sonra mutfağa gidip büyük bir bardak su aldı.

"Sehun-ah..."

İçeriden gelen kısık sesi duyduğunda bardağı alıp diğerinin yanına geldi. Neredeyse küçücük kalmıştı yatakta yatan. Dudakları kurumuş, alnında biriken terler yavaş yavaş düşmeye başlamıştı. Aslında terlemesi bir açıdan iyiydi, böylece vücudundaki hastalığın izlerini atabilirdi. Ama yine acı çekmesini görmek kötüydü.

"Geldim Luhan, nasıl oldun? Hala miden bulanıyor mu?"

"Biraz."

"Hadi kalk da ilacını iç."

"Onları içmek zorunda mıyım Sehun-ah? Ben ilaç sevmem."

"Hepsi ilaç değil merak etme, şurup da var. Hem de çilekli."

"Yine de istemiyorum."

"Ama hastalığın geçmez başka türlü."

"Bana ne."

"Lütfen bak, benim için Luhan."

"Beni zor şeylerle sınama Sehun-ah."

"Zorla içirmemi istemiyorsan hemen kalk. Yoksa kötü yöntemler kullanırım."

Sevilen Adam(Luhan)

Saatlerdir yattığı yatakta hafifçe doğrulup diğerinin uzattığı hapı ağzına attı sevilen adam. Küçüklüğünden beri sevmezdi ilaç içmeyi. Şurup bile olsa midesini kaldırmaya yetiyordu. İlaç içmek yerine iğne vurulmayı bile tercih ederdi.

Ama yine de diğerinin hatırı için açtı ağzını. 

Uzun süreden beri ilk defa hasta hissetmişti bu sabah kendini sevilen adam. Hava sıcak olmasına rağmen yorganını iyice üstüne çekip çıkamamıştı yataktan. Başındaki ağrıyı hissettikten sonra daha da kötü olmuştu. Midesindeki kasılmalara daha fazla dayanamayacağını anlayınca hızlıca kalkıp banyoya gitti. 

Tekrar yatağına döndüğünde çalan telefonunu gördü. Açıp açmamak arasında kalmıştı bir süre. Onu da telaşlandırmak istemiyordu. Başının dönmesini umursamayarak yavaş adımlarla yaklaştı masaya. Konuştuktan bir süre sonra gelmişti zaten beklediği.

"Çilekli olanın da tadı kötü ama Sehun-ah, kandırdın beni."

"Hayır, sadece hasta olduğun için ağzının tadı değişti."