ACIMASIZ

NEFRET

Medya da; Araf ve Batur

Ortada öyle durmuş neler olucağını düşünüyordum.

'Sevgilim derken dedi Araf birlikte olduğumuz bir ay senden hiç bahsetmedi Defne' de ondan şaşırdım kusura bakma!' dedi Batur'un beni sahiplenmek için söylediğini biliyordu birlikte kalırken bir şeylerden bahsetmiştim. Gözlerini bir saniye bile ayırmıyordu Batur'dan. Sanki mümkünmüş gibi Batur daha da sinirlendi. Araf'ın üzerine yürümeye başladı.

'Araf sonra görüşürüz bıraktığın için sağol haydi sende git artık!' dedim.

'Tekrar karşılaşacağız Araf!' dedi Batur tehditkar bir sesle.

'Taiki de karşılaşıcaz Defne'yi görmeye sık sık geleceğim!' dedi ve arabasına bindi. Batur bana alev gözleriyle bakıyordu.

'Bana bir açıklama yap 1 ay Defne 1 ay neredeydin?' Seni nasıl aradım haberin var mı aptal kız! Diye bağırdı. Ona baktığımda artık eskisi gibi hissediyordum sadece canını yakmak!

'Batur bir daha karşıma çıkmanı istemiyorum seninle konuşmak görüşmek istemiyorum. Benden uzak dur!' Diye bağırdım. Bunu yapmamda Araf'ın da katkısı yok değildi.

'Kaç yaşındasın sen Defne! Senden uzak falan durmuyorum! O aklına Araf  denen o pislik girmiş senin demi ondan bu davranışların!' Sanırım haklıydı.

'Kim girdiyse girdi biz şu an senin çıkışını konuşuyoruz!' Dedim gözlerime öyle bir bakıyordu ki. Kolumdan tuttu aniden. Ben ise kolumu kendime çektim ve elinden tutup kolunu büktüm.

'Sakın benim iznim olmadan bana dokunmaya kalkma ve bir daha karşıma çıkma Gerizekalı!' diye bağırdım. Sinirden başım dönüyordu ve yaralarım acıyordu. Hızla eve yürüdüm.

'Seni bırakacağımı mı sanıyorsun, aptal kız kimse benden yakın olamayacak sana! Bunu o küçük aklına sok!' Diye bğırışlarını takmadan kapıyı kapattım. Batur ile olmak artık sadece beni ürkütüyordu. Gerçekten artık intikam falan istemiyordum. Benden uzak olsun yeterdi. Onun o mavi ile yeşilin karışımından oluşan gözlerine bakmak istemiyordum. Buradan gitsem belkide ondan kurtulurdum. Gözüm eve takıldı ama Bade ya da Pamir yoktu evde. Bomboştu. Bir an çok yalnız hissettim. Dolaba asılan notu okudum.

"Kardeşim, senin üstüne çok geldim bunun farkındayım bu senin hayatın ben senin iyiliğini düşünüyorum sadece, gittin nereye gittiğini bilmiyorum seni merak ediyorum ama Batur her gün geliyor ve seni bekliyor belli ki sana baya değer veriyor. Hayatındaki kararları etkilemek istemiyorum. Ondan gidiyorum yurt dışına, üveyden de aldım şirketlerimi. Yanımda olduğun için teşekkür ederim bebeğim. Yeni hayatını kurana kadar senden uzaktayım ama yeniden geleceğim yanına. Seni seven Bade'n.."

Notun sonunu da okuduğumda yeni fark ettiğim gözlerimden gelen yaşı elimin tersiyle sildim. Batur her gün gelip burada mı beklemişti? İyi de neden hayatına yeni aldığı beni bu kadar çok merak etmişti ki? Ona karşı hislerim olduğu konusuda ki kendimle münakaşaya girmiştim ama ona olan nefretim kazanmıştı. Sanırım o gün ona olan duygularım suyun altında kalmıştı. Kalırdı değil mi? Bu koca evde artık yalnızdım. Yarın ilk iş telefon almaktı ve Araf 'ın araasını beklemekti. Onun yanında olmayı seviyordum. Bana peri kızı demesi, benimle ilgilenmesi, beni benden daha çok düşünmesi her kızın istediği şeylerdi ve beni etkiliyordu. 1 ay birlikte yaşamıştık resmen ama o bir kez bile bana başka duygularla dokunmamıştı. Hatta yaralarıma krem sürerken bile rahatsız olmayayım diye gözlerini bedenimden hep kaçırırdı. Araf'a karşı yoğun şeyler hissetmiyordum ama yanında olmak huzur kelimesini tanımlıyordu. Artık uyumalıydım banyoya attım kendimi ve suyu açıp kendimi suyun rahatlığına bıraktım.

                            ...
Kapının şiddetle vurulmasıyla yerimden sıçradım. Saate baktığımda 4'e geliyordu kimdi bu şimdi? Yataktan kalktım ve delikten kim olduğuna baktım. Batur'du.

'Defne aç şu kapıyı orada olduğunu biliyorum!' Diye resmen kükredi. Kapıyı sinirle açtım. Açar açmaz sıkıca sarıldı bana.

'Yine gittin sandım!' dedi biraz önce ki kükreyen adamdan eser yoktu.

'Tekrar gideceksin diye çok korktum Defne nolur bir daha gitme!' Dedi bunları 4 yıl önce Batur sana bunları söyleyecek deseler hayatta inanmazdım.

'Gitmedim.' dedim soğuk bir sesle.

'Gitme Defne özledim biraz daha gelmeseydin ruhumu teslim edecektim yapma bana bunu!' Mutluyken bir anda kaybolma nolur.' Dedi sesi o kadar acınası çıkıyordu ki.

'Batur içmişsin sen hadi git artık!' dedim ona karşı yumuşayamıyordum işte. Beni içeri itti belim duvara çarparken belimde ki yaranın kanadığına emindim. Beni duvar ile arasına aldı gözlerime öyle derin bakıyordu ki. Ne yapacağımı şaşırdım. Gitmemem için kollarını iki yanıma sabitledi. Kurtulamıyordum bu yangından işte! Kül olacağımı biliyordum ve olmadan kaçmaya çalışıyordum. Nasıl kurtulacaktım ben bu çocuktan?

'Beni ilk gördüğünde nasıl bakıyorsan aynı bakıyorsun sanki yabancıymışım gibi!' diye fısıldadı boynuma yaklaşarak canı yanıyordu. Belliydi sesinden.

'Batur git!' diyebildim sadece ama o bana kendini iyice yaklaştırdı.

'Yanlış cümleler kuruyorsun Defne şu an canım yanıyor ve emin ol ki ben bu durumdayken sana neler yapacağımı bilmiyorsun!' Dedi sesi o kadar soğuktu ki.

'Uzaklaş benden Batur lütfen.' dedim boynuma iyice eğildi ve sesli bir şekilde nefes aldı hızla kafasını kaldırdı ve gözlerime baktı.

'Uzaklaşacak gücüm yok!' Dedi bu ne demekti şimdi?

'Senin bu oyunlarınla,Hazal gibi   kızları etkileyebilirsin ancak!' Dedim parmağını dudağıma koydu. Geri çekilmeye çalıştım ama olmadı.

'Şşş sakın o kızın ismini geçirme Defne onun gibi olmayacak ilişkimiz, benden nefret etmene izin vermeyeceğim!' dedi ne diyordu bu çocuk anlayamıyordum.

'Batur çekil artık!' dedim ondan kurtulamaya çalışıyordum.

'Benden nefret etmeyeceksin Defne hayır beni kendi isteğinle seveceksin lütfen, lütfen ,lütfen!' dedi sürekli bunu tekrarlıyordu. Ne oluyordu bu çocuğa? Elini duvara geçirmesiyle korktum.

'Benden nefret etmeyeceksin Defne!' diye bağırdı. Ardı ardına duvara yumruklar attı. Elinden kanlar geliyordu hiç mi canı acımıyordu? Sakinleştirecek bir şeyler yapmam lazımdı. Hemen tuttum elini bana döndürdü acı çeken gözlerini,

'Senden nefret etmiyorum Batur.' dedim sıkıca  tuttu beni kendine çekti ve sarıldı bir anda. Aslında sevilmeyi bekleyen koca bir bebekti Batur ama onun canını en çok yakan şeyi bulmuştum. Ondan nefret etmem ile koca bir enkaz bırakacaktım ardımda sizce buna hazır mıydı?