SEE THE LİGHT // ChanBaek

STL-23

Pencereden gelen ılık esinti ve kuş cıvıltıları. Beyaz çarşaflarımızdan yayılan çiçek kokusu...

Hepsi cennetteymişim gibi ve yumuş yumuş hissettiriyordu. Yan tarıfımda olması gereken büyük bedeni gözlerimi açmadan elimle yokladım ama orada değildi.

Sabah 4 te yola çıkmıştık. Ben hiç uyuyamamıştım. Yol boyuna dönüp durmuştum. Kalçam da ağrıyordu zaten.

Yatakta doğruldum. Aniden giren ağrıyla küçük bir çığlık attım. Yavaşça gözlerimi açmaya çalışmıştım. Ama o kadar uykum vardı ki gözlerimi açamıyordum. Sadece bir an aynada saçları karışmış ve büyük pembe geceliklerle kendimi görmüştüm.

Kalktım ve kapıya doğru ilerledim. Gözlerim neredeyse kapalıydı ve etrafı bulanık görüyordum. Dışarıya çıkıp merdivene oturdum. Chanyeol ün şaşırmış ses tonunu duymuştum.

"Baek? Ne yapıyorsun?"

Yüzümü kırıştırdım ve gözlerimi ovuşturdum. Yok açamıyordum.

"Chanyeolll~ gözlerimi açamıyorum. Çok uykum varr..."

Chanyeol ün kahkaha attığını duymuştum. Komik degildi. Merdivenden çıkan adım sesleri ve dizlerim altına dolanan kollar beni bir an da kaldırdı. Hemen göğsüne yaslandım.

"Çok mu uykun var? Aç bakayım gözlerini."

Gercekten artık açmak istemiyordum. Sinirle olduğum yere iyice sokuldum.

"Açmak istemiyorum! Uykum var diyorum. Hem popom acıyor... off..."

Tiz bir kahkaha ile olduğum yerde sıçradım. Bu kahkaha Chanyeol e ait değildi. İstemsiz olarak gözlerim faltaşı gibi açılmıştı. Karşı koltukta hala kahkaha atan bir Sehun ve gülmemek için kendini zor tutan Jongin Hyung görmemle kan yanaklarıma toplanmıştı.

Bildiğin popom acıyor demiş, salak salak gözümü açamadığım için mızmızlanmıştım. Sehun bunu unutmazdı ki. Başlamıştı bile.

"Ayigoo~ minik baekkienin poposu mu acıyormuş. Chanyeol ne yaptın bebegime? Gözlerini açamıyor çocuk. Hahaahahha..."

Chanyeol ün kucağından kalktım ve koltuktaki yastığı yüzüme kapattım. Burada boğulup ölecektim. Kahkahalar yükselince sinirle utanmadan gülen deve baktım.

"Chanyeol! Neden geldiklerini söylemedin?! Senin yüzünden rezil oldum!"

Chanyeol elimden yastığı güçlüce çekip aldı. Direnememiştim.

"Bebeğim. Söylememe izin vermedin ki."

Daha çok kızardım ve önüme döndüm. Keşke şu an üstüme bir füze falan düşseydi. Sehun bana bakarak söyledi.

"Aman Baek... bırak nazlanmayı. Senin yürüyemediğin hallerini de gördüm... onu bunu bırak da ben seni çok özledim yaa~~ gel bir seveyim seni."

Ben de sehun u çok özlemiştim. Ona o kadar alışmıştım ki bir gün görmesem özlüyordüm. Onun da beni özlemesine sevinmiştim. Sevildiğimi hissediyordum.

"Sehuuunnn~~~"

Koşup sarıldım. Uykum açılmıştı bile. Birbirimize sımsıkı sarılmıştık. Popoma vurmasıyla küçük bir çığlık attım. Sevmenin dozunu bazen bulamıyordu. Yanaklarımı sıkıştırıyor, vura vura seviyordu.

Ayrıldığımızda yanaklarımı tutup Chanyeol un yanına geri gittim. Acımıştı.

"Acıdı..."

Sehun bana hiç pişman devilim bakışları atarken, Jongin hyung ona kaşlarını çatmış bişeyler diyor o da "ne yapayım çok tatlıı~" diyordu. Jongin hyung u da bayağı özlemiştim. Ama ona sevgimi belli edemiyordum. Onun yeri bende bir başkaydı.