SEE THE LİGHT // ChanBaek

STL-5

Dünyanın en yalnız insanıyken birden bir ailem olmuştu. Akadaşım olmuştu.  Ben hala bunun şokunu ve mutluluğunu yaşıyordum.

İlk defa bir partim oluyordu. Yurtda bile sadece doğum günümü temizlik görevlileri kutlardı. Bir tabak yemek fazladan yeme hakkım daha olurdu.

Hiç arkadaşım yada dostum olmamıştı. Birden karşıma bu insanlar çıkmıştı.

Mutluydum.

Karşımda Sehun bir oturuyor, bir kalkıyordu. Benden daha heyecanlıydı.

"Hadi Baek şu şapkayı tak. Üzgünüm üzerinde iyiki doğdun yazıyor ama bizim için yeni doğdun değil mi?"

Kafama minik bir şapka taktığında gülümsedim. Yan tarafa baktığımda Chanyeol ün bana bakarak güldüğünü görmüştüm. İçimde havai fişekler patlıyordu. O nasıl bir gülüştü öyle.

Sehun koştu ve mutfağa girdi. İçeriden garip sesler geliyordu ama aldırmadık.

Sonunda elindeki pastayla gülerek içeriye girmişti. Pastanın yarısı çöküktü. Bu kendisinin yaptığını doğruluyordu. Tanrım... ağlamak istiyordum.

Pasta önüme konulduğunda sadece pastaya bakıyordum.

"Baek ben yaptığım için biraz yamu-"

Sehun sözünü bitirmeden kalkıp ona sarılmıştım. Gözümdeki yaşlar kendiliğinden akmaya başlamıştı bile.

"Teşekkür ederim. B-bu hayatımda gördüğüm en güzel pasta."

Gözlerime söz geçiremiyordum. Beni çok mutlu etmişti.

"Şuna bakın tam bir bebek. Ağlamaa~ mutlu olmalısın bugün. Bizim küçük baekkiemiz iyi ki geldi."

Yavaşça ondan ayrıldım. Jongin arkadan çıkıp bana yaklaştı.

"Hoşgeldin, Baekhyun."

Onunla da sarıldık ve omzumu patpatlayıp güldü.

" Teşekkür ederim."

"Bana Jongin Hyung diyebilirsin."

Gülümsedim ve kafamı salladım.

Chanyeol sadece bizi izliyordu. Sarılsana sende öküz diyip üstüne atlamak istiyordum. Ama Sehun zaten kaş göz yapıp Chanyeol ü kaldırmıştı. Burnumu çektim ve ona baktım. Vücudumu saran sıcaklık ve iri kollarla gülümsedim.

"Hoşgeldin sümüklü."

Şu an bana küfretse birşey demezdim. Benden ayrıldığında hala gülüyordum. Saçlarımı karıştırdı ve yerine oturdu.

Bende oturdum ve Sehun un verdiği bıçakla pastayı kestim.

Herkes tabağına bir dilim aldı. Chanyeol yemiyordu. Sehun un ilk defa pasta yapmasına bakılırsa gayet güzeldi. Sahi Chanyeol neden yemiyordu?
Yanımda oturan Chanyeol a söyledim.

"Yemiyor musun?"

Sorduğumda bana baktı ve yüzünü buruşturdu.

"Tatlı sevmiyorum."

Hıh. Tatlı sevmiyormuş. Bu sıradan bir tatlı yada pasta değil. Benim için yapılmış bir tatlı yada pasta. Yemeli. Ona acıklı acıklı baktım. Dudaklarımı büzdüm ve puppy bakışlarımı attım.

"Yah velet bana öyle bakma."

"Nasıl bakmayayım."

Puppy bakışlara devam ettim. Yemesini istiyordum. Bana bir bakış attı ve bir çatal aldı. Gülümseyip önüme döndüm.