SEE THE LİGHT // ChanBaek

STL-7

Chanyeol için yemek götürdüğümden beri kalbim yeni düzenli atmaya başlamıştı.

Bana sevimli demişti. Sevimli. Sevimli. Bana. Dedi. Galiba deliriyorum.

Saat on ikiye geliyordu. Ev bomboştu hafif bir tırsma vardı üstümde. Eski evim minicik olduğu için . Bugün içimde bir korku vardı. Arada bir bunu yaşardım.

Tekrar ışığı kapattım ve yatağıma uzandım. İçimdeki korkuya aldırmayarak gözlerimi kapattım. Kendimi uykunun kollarına bıraktım.

••••

"Koşuyorum ama bir türlü sonu gelmiyor. Hıçkırıklarım bile kalbimin sesini bastıramıyor. Beni yakalamaya çalışan insanlar daha da çok yaklaşıyor. Kaçsam da kurtulamıyorum. Her köşeden onlar çıkıyor. Bacağımdan tutuyorlar ve beni kendilerine çekiyorlar. Vücudum onlara doğru kayarken çığlıklarım duyulmuyor."

Çığlık atarak yataktan kalktım. Yastığımdaki ıslaklık ağladığımı gösteriyordu. Yanaklarımı sildim ama yerini yeni yaşlar aldı. Hızla yataktan kalktım ama yorgan ayağıma dolanmıştı. Zemine sertçe kapaklandığımda ağlamam daha da şiddetlendi.

Ne lanet bir geceydi bu böyle. Hala ağlarken kapı birden açıldı. Aniden ışıkla buluşan gözlerim yandı ve hemen kapattım.

Sonunda gözlerimi açtığımda karşımda Chanyeol ü görmemle garip hissettim. Bir yandan mutlu oldum. Bir yandan beni bu halde gördüğü için utandım ve iğrenç hissettim.

Chanyeol çatık kaşlarıyla yanıma geldi ve beni bir hamlede kucaklayıp yatağa bıraktı.

"Ne oldu? Baekhyun gerçekten beni korkuttun. O nasıl bir çığlıktı?"

Yan tarafa baktığımda elindeki silahı görmemle şok oldum. Silaha baktığımı görünce beline soktu ve bana baktı.

"Sana diyorum! Neden yerdesin?"

Bağırması daha da korkmama sebep oluyordu. Zaten hala etkisinden çıkamamıştım.

"B-ben rüya g-gördüm."

Söylediğimde suratıma baktı ve devam etmemi söylercesine kafasını salladı.

"Kabustu ve bende k-korktum. Ayağa kalkmaya çalışırken d-düştüm."

Utanıyordum. Ama hala göz yaşlarımı durduramıyordum. Korkutucuydu gerçekten.

Gözyaşlarımı görmemesi için kafamı eğdim. Genelde kabuslarımda bana yardım edecek kimse olmazdı. Utanıyordum.

Kucaklandığımı hissettiğimde başımı göğsüne gömdüm ve bekledim. Şu an bana istediğini yapabilirdi. Benim ihtiyacım olan bu sıcaklıktı. Kolları güven vericiydi. Güvende hissediyordum ve bu alışık olduğum bir duygu değildi.

Kısa süre sonra yumuşak bir yere bırakıldım. Çok koyu tonlardaki büyük oda fazla ihtişamlıydı. Abartılı değil ihtişamlıydı.

Dizimde hissettiğim acıyla aşağıya baktım. Düştüğümde dizlerim soyulmuştu ve Chanyeol onlara bakıyordu.

"Kötü görünmüyor. Bekle."

Ayağa kalktı ve banyo olduğunu düşündüğüm yere gitti. Biraz sonra elinde ilk yardım kutusuya geldi.

Bacağımı iyice sığadı. Ellerinin bacaklarımda dolanması garip hisssettiriyordu. Dizimi yakan sıvıyla sildiğinde hafifçe inledim. Yavaşça birkaç kere daha sildikten sonra dizimi sardı.

O bu işlemleri yaparken ben mükemmel yüz hatlarını inceliyordum. Kafasını kaldırdı ve göz göze geldik. Normalde bakışlarımı kaçırmam gerekirdi ama kaçırmadım.