သူစိမ်း (Unicode & Zawgyi) [ Completed ]

5 : De Pa (zawgyi)

သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီးထြက္တဲ့ခရီးဆိုေပမဲ့ ကိုဝဏၰနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း အတူ႐ွိဖို႔ကြၽန္ေတာ္ေမ်ွာ္လင့္ခဲ့တာပါ။ကိုဝဏၰနဲ႔အတူ ႏွစ္ေယာက္အတူ ေတာင္တက္မဲ့စိတ္ကူးကို ဖ်က္စီးလိုက္သူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အမပါပဲ။ေတာင္ေျခမွာကတည္းက ကိုဝဏၰနားပဲကပ္ေနတဲ့ သူ႔ကိုကြၽန္ေတာ္ မုန္းလိုက္တာဗ်ာ။ကိုဝဏၰကိုဘာေတြမ်ားေျပာေနလဲမသိ။ကိုဝဏၰကလည္း ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔။

အတူလိုက္လာတဲ့သူေတြအားလုံးရဲ႕အေနာက္မွာက်န္ခဲ့ၿပီး ကိုဝဏၰနဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း႐ွိေနႏိုင္မဲ့ အၾကံအစည္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုကို အသည္းအသန္စဥ္းစားရတယ္။ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္လိုက္ရမလဲ။

ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားလိုက္ၿပီးမွ အၾကံတစ္ခုရတယ္။ခ်က္ခ်င္းပဲ စိတ္ကူးကိုအလ်င္အျမန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္္ရတယ္။ကုိဝဏၰ ကြၽန္ေတာ့္အစီအစဥ္ထဲ ဝင္လာဖို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကံနဲ႔ဆိုင္လိမ့္မယ္။အဲဒီအတြက္ေတာ့ ဆုေတာင္း႐ုံသာ ကြၽန္ေတာ္တတ္ႏိုင္တယ္။သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕အေနာက္မွာ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ရစ္ခဲ့ေအာင္ ခပ္ေႏွးေႏွးေလ်ွာက္ေနလိုက္တယ္။ကိုဝဏၰအပါအဝင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကြၽန္ေတာ္မျမင္တဲ့ခပ္လွမ္းလွမ္းကိုေရာက္ေတာ့မွ ေျခက်င္းဝတ္ေခါက္သြားေအာင္ ႀကိဳးစားပါတယ္။

ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔လုပ္ယူရတဲ့အတြက္ေတာ့ နည္းနည္းအခက္အခဲ႐ွိတယ္။သုံးေလးႀကိမ္ေလာက္ ႀကိဳးစားလိုက္ေတာ့ ေျခေထာက္က တကယ္ေခါက္သြားၿပီး တကယ္နာေတာ့တာပဲ။နာတဲ့အသိကို အာ႐ုံလႊဲၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ကို ကိုဝဏၰလိုက္လာပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနရတယ္။ကိုဝဏၰမဟုတ္ဘဲ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ လာခဲ့ရင္ ကြၽန္ေတာ့္အားထုတ္မႈက အလကားျဖစ္လိမ့္မယ္။

ေနာက္ထပ္ နာရီဝက္ၾကာေအာင္ က်န္ခဲ့တဲ့ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ ဘယ္သူမွ လိုက္မလာပါ။ကိုယ္တိုင္လုပ္ယူထားတဲ့ ဒဏ္ရာကလည္း ပိုနာလို႔လာၿပီ။ကိုယ့္ဘာသာ ေတာင္ေျချပန္ဆင္းဖို႔ကလည္း ခရီးေလးပုံတစ္ပုံကိုေရာက္ေနေတာ့ ေတာင္ေျခေရာက္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ဆင္းရမွာ။ဒီလိုအေျခအေနနဲ႔ အလုပ္မျဖစ္မွန္း သိေတာ့ လူကငိုခ်င္လာတယ္။