Her Name (Not A Love Story)

Kabanata 22

Kabanata 22
Who

"D-dont fool me." nabasag ang boses ko. I eye him angrily, tinignan niya ako sa kabaliktaran ng reaksyon na naibigay ko.

May kung anong gumuho sa akin, looking at his crying eyes, at his guilty gestures, at his sad and devastated face. Para akong hinihila ng kung ano na paniwalaan siya, kung hindi pa ba ako naniniwala sa kanya sa puntong ito.

Hinigit ko siya papasok sa isang pinto malapit dito sa hallway. This is the small room, hindi ko na rin narinig pa ang ilang ingay galing sa labas.

Naglakad ako pabalik-balik sa maliit na lugar na ito. There's no chair, nor bed. Vacant ang buong silid, dim din ang ilaw at tanging nakikita ko lang ay mumunting patak ng luha ni Cairo kahit siya'y nakayuko at nakakuyom ang kamao.

"D-don't you dare tell them na alam mo ang nangyayari." wala sa sarili kong sabi.

"Ayaw mo bang ipaalam sakanila ang totoo? Na we're really are not siblings? Ayaw mo ba na makawala na tayong pareho sa sitwasyong ganito?" he almost yelled each words, he glared at me once at umiling.

"Or you're enjoying being my sister, are you happy that I'm hurting—"

"Come on Cairo, we're both the victim here, don't act as if you're the only person involved in here." pinakatitigan ko siyang mabuti, he's hardheaded. Natatakot ako na baka hindi siya makinig.

"We just need to buy time, iniisip ko lang si Mommy, ang parents nat-tin." I said stuttering, medyo naiilang, at hindi ba alam kung tama ang sinasabi.

"They're my parents, puwede mo rin naman silang maging magulang. Marry me." he said without a fear, kumalabog ang traydor kong puso, but I still manage to glare at him.

This is not a joke Cairo! Gusto kong isigaw ang katagang 'yon sakanya pero hindi ko nagawa, inirapan ko na lang siya bago nagbuga ng hangin at ibinuka ang mga labi para magsalita.

Pero bago ko pa maibigkas ang mga sasabihin, mapag-angking halik ang aking natanggap galing sa kaharap.

Napahawak ako sa dibdib niya, ramdam ko ang lamig ng dingding sa aking likod. Kumawala siya para humagilap ng hangin, ganoon din ako. Nang nagtagumpay, ay muli niya akong hinagkan. Biting my lower lip, and makes me moan for unknown reason. His kiss is tender but prim, his tongue is all over my mouth claiming its territory.

"You're not slipping away, again Tam." he said in very husky voice. Hinaplos niya ang pisngi ko, dikit na dikit siya sa akin. "..not anymore," pahabol niya pa.

We stayed there silently, after the long kiss. Wala man kaming sinasabi sa isa't-isa, alam kong ramdam niya ang gusto kong mangyari; na manahimik na muna siya. Siguro labag iyon sa loob niya, pero susundin niya pa rin ako. I know him very well.

After few minutes ay sumilip na siya sa pinto. Siguro'y nagsisimula na ang party kaya lumabas na kami, hindi sabay, magkasunod lamang.

Nag-iba kami ng daan, ako patungo sa may labasan, siya naman patungo sa pribadong kuwarto.

Nasalubong ko si Kid na abala sa telepono. Lumabi rin siya na pumunta na raw ako sa dining, kasi may pag-uusapan ang buong pamilya. Tumango ako at nagtungo na sa sinasabing dining area.

Ito ang ikalawang pagkakataon na papasok ako sa magarbo, elegante at marangyang dining area, hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan. I glance the way, my dress is swaying and dancing, following my each moves. Ngumiti ako sa tao sa loob, they all smiles at me. Humalik ako sa mga pisngi nila. Mukhang dumagdag ata ang mga tao may mga hindi ako kakilala rito.

Naupo ako sa bakanteng upuan sa tabi lamang ng upuan ni Mommy. My Mom (no Cairo's Mom) held my hand, I smiled at her, bitterly. Alam kaya niya? No, hindi. Obviously not.