Το τανγκό της Νεφέλης

Καλημέρα ομορφιά μου

~5~

Τα χέρια μου τρέμουν καθώς κρατάω το σημείωμα του. Χωρίς να το σκεφτώ κινούμαι προς το πάρκινγκ. Είναι αρκετά σκοτεινά γιατί είναι υπόγειο κ δεν τον βλέπω πουθενά. Για μια στιγμή νομίζω ότι με κορόιδεψε κι έχει φύγει αλλά μια μηχανή σταματάει δίπλα μου και αφού ο οδηγός βγάλει το κράνος του αντικρύζω το όμορφο πρόσωπό του. Μου χαμογελάει τρυφερά και μου απλώνει ένα δεύτερο που είχε στερεώσει στο τιμόνι.

«Ανέβα!» Με διατάζει γλυκά και δεν έχω παρά να τον υπακούσω. Χωρίς να βγάλω αχνά ανεβαίνω κ γυρίζει έτσι ώστε να μπορέσει να μου φορέσει το κράνος.

Κανονικά θα έπρεπε να φοβάμαι πάνω σε μια τόσο μεγάλη μηχανή με έναν άγνωστο άντρα, αλλά για κάποιο λόγο νιώθω ασφάλεια κοντά του. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω του και ξεκινάει αργά μέχρι να βγούμε από το πάρκινγκ. Όταν βγούμε αυξάνει ταχύτητα και σφίγγω περισσότερο τα χέρια μου πάνω του.

«Φοβάσαι;» ρωτάει ενώ με κοιτάζει με την άκρη του ματιού του.

«Λίγο.» Ψιθυρίζω κοντά στο αυτί του και τσιτώνεται.

Σταματάμε σε ένα φανάρι και νιώθω το χέρι του πάνω στο δικό μου. Τρέμω και το νιώθει.

«Κρυώνεις;» ρωτάει ανήσυχος.

«Όχι. Είμαι καλά.» λέω και ελπίζω να μη καταλάβει ότι το τρέμουλο δεν είναι από το κρύο αλλά από την επαφή μαζί του.

Με χαϊδεύει μέχρι να ανάψει πράσινο χωρίς να πει λέξη. Η υπόλοιπη διαδρομή περνάει σιωπηλή και έχω ακουμπήσει το κεφάλι μου στην πλάτη του. Η μυρωδιά του είναι απίστευτη και με ταξιδεύει. Φτάνουμε στο σπίτι μου χωρίς να το καταλάβω και με βαριά καρδιά τον αφήνω από την αγκαλιά μου για να κατέβω. Με βοηθά κι εκείνος αφού τα παπούτσια δεν είναι και πολύ άνετα. Τα πηγαίνω πολύ καλά μέχρι που το δεύτερο πόδι γλιστράει και με συγκρατεί λίγο πριν βρεθώ στην άσφαλτο. Σηκώνω τα μάτια μου πάνω του και συνειδητοποιώ ποσό κοντά έχουμε έρθει. Νομίζω ότι μυρίζω το ποτό στην ανάσα του και με ζαλίζει.

Αφού σταθώ στα πόδια μου, τα χέρια του βρίσκονται ξάφνου στο πρόσωπο μου. Με φέρνει λίγο πιο κοντά και τα χείλη του συγκρούονται με τα δικά μου. Για λίγο το φιλί είναι αθώο μέχρι που το στόμα μου ανοίγει και η γλώσσα του βρίσκει ευκαιρία να συναντήσει τη δίκη μου. Έχει γεύση ουίσκι και μέντα και είμαι απόλυτα σίγουρη πως είναι ό,τι πιο όμορφο έχω γευτεί ποτέ. Φιλιόμαστε με πρωτόγνωρο πάθος και ξαφνιάζομαι από το ποσό πολύ με έχει επηρεάσει ένα φιλί, αυτό το φιλί.