Το τανγκό της Νεφέλης

Η ζωη συνεχιζεται

~12~

Έχω μείνει στην άκρη εδώ και λίγα λεπτά να παρακολουθώ την Κλειώ να γελάει υστερικά και τον Στέφανο να την κοιτάζει με απελπισία.
«Αδερφούλη ήρθε η ώρα να πληρώσεις.» Λέει η Κλειώ σε μια προσπάθεια να σταματήσει το γέλιο της.
«Μικρή!!» Απαντάει προειδοποιητικά και αποφασίζω να επέμβω αφού δεν έχω καταλάβει τι συμβαίνει.
«Θα μου πείτε τι γίνεται;» Ρωτάω διστακτικά.
«Θα σου πω εγώ!» Πετάγεται η νέα μου φίλη πριν προλάβει να μιλήσει ο Στέφανος. «Αυτό το μαγιό είναι αρκετά παλιό. Δεν είχα παντρευτεί ακόμη όταν το πήρα και το φόρεσα πρώτη φορά σε ένα πάρτι σε πισίνα που έκανε ο κολλητός του Στέφανου, ο Μάνος. Δεν είχα καταλάβει ποσο προκλητικό ήταν όταν έβγαλα το φουστάνι μου για να κάνω ηλιοθεραπεία. Τότε ο αδερφός μου με πλησίασε απειλητικά και μου ζήτησε να βάλω αμέσως το φόρεμα μου και να πάω σπίτι να αλλάξω.» Λέει διασκεδάζοντας.
«Και; Πήγες;» Ρωτάω με περιέργεια.
«Όχι βέβαια! Αυτό που έκανα ήταν να βουτήξω στην πισίνα με αποτέλεσμα να κολλήσει πάνω μου και να γίνει σχεδόν διάφανο! Είχα καταλάβει ότι δεν έπρεπε να το είχα φορέσει με τόσο κόσμο αλλά μου την είχε δώσει το ύφος του. Όταν βγήκα με περίμενε με ένα βλέμμα θηρίου. Μόνο που δεν έβγαζε καπνούς από τα αυτιά. Τον πλησίασα με ύφος και εκεί που ήταν έτοιμος να αρχίζει τον εξάψαλμο του είπα πως εγώ θα το έβγαζα και δεν θα το ξαναφορούσα, μα κάποια στιγμή στο μέλλον θα τον περιμένει μια μεγάλη έκπληξη... και να την!!» Συνεχίζει αγκαλιάζοντας τον Στέφανο από τη μέση. Μου ξεφεύγει ένα μικρό γέλιο καθώς τον βλέπω να προσπαθεί κι εκείνος να πνίξει το χαμόγελο του.
«Λοιπόν, ξέρεις κάτι αδερφούλα; Νομίζω πως χαίρομαι για το δώρο σου. Μόνο που θα το απολαύσω μόνο εγώ αυτό το θέαμα.» Της κλείνει το μάτι πονηρά. Κοκκινίζω στα λόγια του καθώς η Κλειώ γελάει και τον σκουντάει πειρακτικά στον ώμο.

«Λοιπόν ώρα να φεύγω. Καλά να περάσετε. Καληνύχτα.» φιλάει τον Στέφανο κι έπειτα εμένα που μοιάζω με παπαρούνα.

«Μωρό μου, κοκκίνισες;» λέει γλυκά όταν μένουμε μόνοι αφού γελάει απαλά.

«Μη γελάς.» τον χτυπάω απαλά στο στήθος.

«Λοιπόν πήγαινε να φορέσεις αυτό το μικροσκοπικό μαγιουδάκι, γιατί αν αλλάξεις μπροστά μου μπορεί και να σου ορμίσω και να μη κολυμπήσουμε ποτέ σ' αυτή την πισίνα» αποκρίνεται εκείνος πονηρά.

Με οδηγεί στο μπάνιο του ορόφου και με αφήνει να ετοιμαστώ. Πιάνω τα μαλλιά μου σε μια χαλαρή κοτσίδα και βγάζω το φόρεμα και τα εσώρουχά μου. Παρατηρώ το μαγιό και μπορώ να καταλάβω ξεκάθαρα γιατί ο Στέφανος ήταν αντίθετος στο να το φοράει η αδερφή του. Πρώτα βάζω το από κάτω. Είναι λευκό και τόσο μικροσκοπικό που νομίζω ότι φαίνεται κάθε λεπτομέρεια. Συνεχίζω με το επάνω μέρος, κόκκινο με τιράντες και λευκές λεπτομέρειες. Μου είναι λίγο μικρό, αφού η Κλειώ έχει αρκετά μικρότερο στήθος από το δικό μου αλλά είναι αρκετά σέξι και το αναδεικνύει όπως πρέπει. Νιώθω καλά αφού ξέρω πως μόνο ο στέφανος θα με δει έτσι. Φοράω το φόρεμα που μου άφησε η Κλειώ μέχρι να πάμε στην πισίνα και βγαίνω από το μπάνιο.
Ο Στέφανος είναι έτοιμος όταν μπαίνω στο δωμάτιο του. Φοράει ένα μαύρο μαγιό χωρίς μπλούζα και νιώθω το στόμα μου να ξεραίνεται.
«Έτοιμη;» Ρωτάει όταν γυρίζει να με κοιτάξει.
«Ναι μωρό μου.» Λέω με χαμηλή φωνή.
«Πάμε;» Προτείνει και τον ακολουθώ.