Το τανγκό της Νεφέλης

Συμπτώσεις...

~18~

Η ώρα περνάει συζητώντας με τα κορίτσια. Η μόνη που λείπει είναι η Μπέτι. Δεν ξέρω τι της συμβαίνει αλλά τον τελευταίο καιρό χάνεται. Δεν απαντάει στα τηλέφωνα και δεν έρχεται στις συναντήσεις μας.

Αναλύουμε ξανά και ξανά τα παιχνίδια που παίζει η ζωή.. Συμπτώσεις... Άραγε υπάρχουν; Ή κάτι θέλει να μας δείξει το σύμπαν, ο θεός, μια ανώτερη δύναμη τέλος πάντων. Τι να ήταν αυτό που ήθελε να μου πει ή και να μου δείξει, όμως, με την εμφάνιση αυτής της γυναίκας ξανά στη ζωή μου;

Η Αγγελική πιστεύει πως ήταν μια κακιά σύμπτωση και η Δώρα συμφωνεί. Η Κατερίνα και η Βάσω όμως, είναι σίγουρες πως είναι ένα σημάδι, αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν και να συμφωνήσουν είναι τι μπορεί να σημαίνει.

Μιλάνε δυνατά λέγοντας η καθεμία τη γνώμη της, όταν ο Φίλιππος μπαίνει, φέρνοντας την απόλυτη σιωπή.

«Τι κάνουν εδώ οι όμορφες;» ρωτάει με χαμόγελο, όπως πάντα.

«Εδώ μωρό μου, μιλούσαμε για την αποφοίτηση. Για ρούχα, μαλλιά, ξέρεις, τέτοια βαρετά. Πως πήγε η δουλειά; Άργησες πάλι.» λέω και του δίνω ένα πεταχτό φιλί.

Τις τελευταίες μέρες κουράζεται πολύ. Το μεσιτικό γραφείο που δουλεύει μεταφέρθηκε σε άλλη διεύθυνση και όλο το ζόρι το περνάει μόνος του. Τις τελευταίες εβδομάδες αργεί τα βράδια και έρχεται εξαντλημένος. Μπορεί να μην είμαι αυτό που λένε «ερωτευμένη» μαζί του, μα τον έχω αγαπήσει όλο αυτό το διάστημα. Η καθημερινή τριβή άλλωστε, φέρνει τους ανθρώπους κοντά, αν και κάποιοι πιστεύουν πως φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα.

«Είμαι πτώμα. Ευτυχώς τελειώνει το λούκι και θα μείνω λίγες μέρες να ξεκουραστώ. Πάω μέσα να σας αφήσω να τα πείτε. Τσίμπησα κάτι στο γραφείο μην ανησυχείς.» χαιρετάει τα κορίτσια και πηγαίνει στο δωμάτιό μας.

«Τώρα που το ανέφερες, τι θα φορέσουμε ρε; Εγώ δεν έχω τίποτα. Πάμε αύριο στο καινούργιο μαγαζί που άνοιξε στο κέντρο; Πέρασα χθες πηγαίνοντας στον Στράτο και είχε μερικά καλά κομμάτια.» προτείνει η Βάσω πειράζοντας τα μαλλιά της σε μια κίνηση που κάνει πάντα.

Συμφωνούμε όλες και δίνουμε ραντεβού το πρωί στο στέκι μας για να πάρουμε καφέ και να ξεκινήσουμε για μαγαζιά.

Με καληνυχτίζουν και μένω μόνη στο σαλόνι. Πηγαίνω στην κρεβατοκάμαρα και ο Φίλιππος διαβάζει το βιβλίο του. Τον πλησιάζω ζητώντας λίγη από την αγάπη του – σήμερα την έχω ανάγκη. Έχω ανάγκη να μου δείξει πως έκανα τη σωστή επιλογή εκείνο το βράδυ στις Σπέτσες. Κλείνει το βιβλίο και γυρίζει να με κοιτάξει. Το χέρι μου χαϊδεύει τους κοιλιακούς του κατεβαίνοντας προς τα κάτω. Με σταματάει αρπάζοντας το χέρι μου.