OUR STORY 2 -CHANBAEK- (Sezon 2)

Şanslı İnsan

2 Ay Sonra...

Etraf sonunda evi andırırken Baekhyun koltuğa çöktü ve Chanyeol'un omzuna başını yasladı.

"Aaah çok yoruldum."

Chanyeol Baekhyun'un şakağına uzun bir öpücük bıraktı.

"Hayatım senin yapmana gerek olmadığını ve yarın bir temizlik görevlisi çağırabileceğimizi söylemiştim sana."

Baekhyun kafasını hafifçe kaldırıp Chanyeol ile göz teması kurdu.

"Bugün kızımızın 2. ayını kutladık Chan, o partiyi hazırlamak ne kadar eğlendirdiyse bizi inan temizlemesi de o kadar keyifliydi. Hem, böylelikle kutlama tamamen bizim emeğimiz oldu, böyle daha güzel değil mi?"

Konuşmanın ilk kısmını dinleyen Chanyeol bir yerden sonra dikkatini pembenin en güzel tonunda olan dudaklara doğru yönlendirmişti. Baekhyun bunu farkedince gülümsedi. Gülümsemesiyle Chanyeol'un bir adım atıp dudaklarını birleştirmesi bir oldu. Baekhyun da ona karşılık vermekte gecikmedi. Elleri yavaşça Chanyeol'un ensesindeki saçlara doğru yol aldı. Chanyeol ise bu harekete karşılık ağırlığının bir kısmını Baekhyun'a vererek onun koltuğa doğru yatmasını sağladı ve üstüne çıktı. Dudaklar sonunda ayrıldığında ikisi de gözlerini açtı. Şehvet iki çift gözde de had safhadaydı. Baekhyun Chanyeol'un ensesindeki saçlarla sertçe oynamaya devam ederken konuştu.

"Devam edeceksek odamıza gidelim Yeol. Sabah her tarafımız ağrıyarak işe gitmemizi istemiyorum."

Chanyeol zaman kaybetmeden Baekhyun'u kucağına alıp merdivenlerden yukarı çıkmaya başladı.

"Benden yana sorun yok ama senin her türlü bir yerlerin ağrıyacak maalesef."

Chanyeol gülerek bunu söylerken kucağındaki miniğin bir yerlerini okşamaya başlamıştı bile.

Baekhyun ise Chanyeol'un lafından sonra boynuna eğilip derinin bir kısmını dişlerinin arasına aldı. Chanyeol ise gülmeye devam etti.

"Bu gece bu yaptığını sık sık hatırlatacağım sana minik köpekçik."

...

"Chanyeol uyan."

"C-chanyeol lütfen uyanman gerekiyor."

"Chan!"

Baekhyun gözündeki yaşlarla Chanyeol'u uyandırmaya çalışıyordu. Sonunda Chanyeol derin uykusundan uyandı. Baekhyun'u ağlarken görünce tüm uykusundan bir anda sıyrılmıştı. Ayrıca kucağındaki kızları da ağlıyordu.

"Baekhyun ne oldu?"

Baekhyun titreyen sesiyle konuştu.

"A-ateşi var. Düşüremiyorum. Hastaneye gitmemiz gerek."

Bunu duyunca Chanyeol bir anda ayağa kalktı ve Baekhyun'un kucağındaki kızını alıp dudaklarını alnına bastırdı. Durumun aciliyetinin farkına varınca kızını Baekhyun'a geri verdi.

"Siz hemen aşağıya inin, ben de üstümü giyinip geliyorum. Hatta arabayı çalıştır da biraz ısınsın Baek."

Baekhyun onu onaylayıp hızla aşağı inerken Chanyeol da üstüne bir şeyler geçirip İndi aşağıya. Ev anahtarlarını alıp çıktı ve arabaya doğru ilerledi. O sırada Baekhyun ise kucağındaki minik Haneul ile ön koltukta oturmuş onu sakinleştirmeye çalışıyordu.

Chanyeol hızla arabaya binip çalıştırdı. Kendi çalıştıkları hastane evlerine çok yakındı ve oraya sürmeye başladı. Kısa bir süre içinde varmışlardı. Chanyeol arabayı park etti ve acil girişine doğru ilerlediler. Girdiklerinde bugünkü nöbetçi doktorun arkadaşları Heechul olduğunu fark ettiler.

"Ooo Chanyeol hoşgeldiniz demek isterdim ama insanlar acile pek hoş gelmiyorlar. Bir sıkıntı mı var?"

Chanyeol kısaca durumu açıkladı ve sonrasında sedyelerden birine ilerlediler.

"Baekhyun minik güzeli sedyeye bırakır mısın hemen kısaca muayene edip tedavisini yapalım."

Baekhyun onaylayıp Haneul'u sedyeye bıraktı ama bu Haneul'un daha çok çığlıklarla ağlamasına neden oldu. Doktor Heechul stetoskopu uzaklaştırmayı deneyince de başarılı bir sonuç alamayınca Baekhyun'a döndü.

"En iyisi sen kucağına al geri. O şekilde muayene edelim."

Baekhyun onayladı ve sedyeye oturup kızını kucağına aldı. Başına öpücükler kondurup kulağına onu rahatlatıcı sözler söylerken sakinleşmişti minik Haneul. Ayrıca bu sırada Doktor Heechul de kontrolünü bitirmişti.

" Aşırı derecede korkulacak bir şey yok. Dışarıdan vücuduna bir şekilde girmiş olan mikrop ateşe yol açmış. Bir serum verirsek hiçbir sıkıntısı kalmaz."

Baekhyun onayladı karşısındaki doktoru. Chanyeol o sırada kayıt işlemini halletmişti.( var mı acaba böyle bişey hiç bilmiyorum)

...

"Chanyeol acaba iğne olmayan bir şekilde mi iyileştirmeye çalışsak?"

Sessizlik Haneul'ın serum iğnesini görmesine kadar sürmüştü. İğneyi gören Haneul'ın ağlamaya başlaması Baekhyun'u tereddüte sokmuştu.

"Ama hayatım iyileşmesi için gerekiyor bunu sen de biliyorsun."

"Ama canını yakacak o iğne. Başka bir yolu olmalı."

Chanyeol hafifçe gülümseyip Baekhyun'un yanına oturdu. Endişesini anlayabiliyordu çünkü biricik eşi kızları konusunda çok hassastı. Doğduğu andan beri resmen üzerine titriyordu.

Bu sırada minik Haneul her zamanki gibi appasının boynunda ağlamasını kesmişti. Chanyeol Baekhyun'u kendine doğru çekti ve onun yüzünü kendi boynuna gömdü. Saçlarını öperken onları bekleyen doktora işaret verdi. O sırada kızının kolunu düz tutmasını sağladı. Doktor iğneyi küçük kızın koluna yerleştirince Haneul yine çığlıklarla ağlamaya başladı. Baekhyun onu sakinleştirmeye çalışıyordu ama aynı zamanda kendi de ağlıyordu. Boynunda kızının yarattığı ıslaklık onu bitiriyordu.

En sonunda Haneul ağlamaktan yorularak appasının koynunda uyuyakalmıştı. Ellerinden biriyle Baekhyun'un tişörtünün yakasını sımsıkı tutuyordu. Chanyeol da Baekhyun'un sırtını yaslandığı yere bir sandalye çekmiş yanında oturuyordu. Haneul uyuyana kadar sessiz kalmışlardı.

"Ben hiç iyi bir appa değilim galiba."

Chanyeol bu lafla Haneul'da olan gözlerini Baekhyun'a çevirdi.

"O nasıl bir laf meleğim?"

Baekhyun buruk bir şekilde gülümsedi gözleri dolmaya başlarken.

"Ona iyi bakabilseydim hasta olmazdı."

Chanyeol gülümsedi bu söz karşısında. Bir eliyle eşinin elini tuttu, diğer eliyle de onun yanağını okşamaya başladı.

"Sevgilim, o daha çok küçük. Bünyesi daha yeni yeni alışıyor dünyaya. Hasta olması gayet normal. Hem... Her çocuk hasta olur. Ne kadar dikkat edilirse edilsin. Ki sen mi iyi bakamıyorsun? Baek senin minnağımıza gösterdiğin ilgi, şefkat birçok annede yok. Haneul'ımız çok şanslı senin gibi bir appaya sahip olduğu için. Ve tabii ki de benim gibi yakışıklı babaya sahip olması da büyük bir şans."

Chanyeol son cümlesini gülerek söylerken havalı bir şekilde saçlarını oynattı. Baekhyun onun o havasını görünce kıkırdamaya başladı.

"Ben de çok şanslıyım. Sana ait olduğum için."

Chanyeol gülümsedi ve Baekhyun'un yanağına bir öpücük kondurdu.

"Asıl şanslı olan benim. Konu tartışmaya kapalı."

Hellö minnoş insanlarrrr.... Umarım keyfiniz yerindedir.Minnak duyurumu yapıp gidiyorum. Finale az kaldı. 2 bölüm falan şu anki planlarıma göre. Gelecek bölümün satırlarında görüşelim :))