OUR STORY 2 -CHANBAEK- (Sezon 2)

Cennet

Düzenli olarak gelen dıtlama sesleri.

Buram buram gelen sterilizasyon ve temizlik malzemesi kokuları.

Tüm bunlarla beraber elini tutan büyük eller Baekhyun'un tüm enerjisini kullanarak gözlerini açması için yeterliydi. Öncesinde hafifçe ellerini oynatabildi.

"Ellerini oynattı. Uyanıyor!"

Gözlerini açtı Baekhyun. O zaman farketti odada yalnız olmadıklarını. Annesinin dolu gözlerini ve çok daha fazlasını.

"Biz en iyisi sizi yalnız bırakalım."

Odadaki herkes dışarı çıkmıştı. Baekhyun açıkçası biraz gerilmişti.

"Chan bi sıkıntı var değil mi? Kızımız? Ona bir şey mi oldu? Doğum sırasında bi sorun mu çıktı? Neden herk"

Chanyeol gülümsedi ve Baekhyun'un dudaklarına tabiri caizse yapıştı. Onun bu halinden bir sıkıntı olmadığını anlayan Baekhyun rahatlayarak ona karşılık verdi. Bir süre sonra Chanyeol ayrıldı ama konuşurken dudakları değecek kadar yakındı hala sevdiğine.

"O nasıl Chan?"

Chanyeol kahkaha attı.

"O mükemmel sevgilim. O kadar mükemmel ki inanamazsın. Sanki melekler onu yere indirmiş gibi. Tamamen sana benziyor. Minnacık bir burnu var bir görsen. Böyle düğme gibi."

Baekhyun gözlerini açmış tebessümle hayatı olmuş adamı izliyordu. O kadar kendini kaptırmıştı ki, diyemiyordu da 'O kadar anlatacağına getir de bebeğimi göreyim be adam!' diye.

"Çok konuştum be. Minnağımızı getirmemi ister misin?"

Baekhyun bir anda heyecanlandı ve ağrılarına rağmen parlayan gözleriyle başını sağladı. Chanyeol alnından öptü ve dışarı çıktı. Ve Baekhyun için o heyecanlı bekleyiş 2 dakika sonra sona erdi. Sadece bekleyiş değil, Baekhyun için bir süreliğine hayat da sona erdi. Kapıdan kucağında bebekleriyle giren Chanyeol, ona bir süreliğine adını dahi unutturmuştu. Görüntü o kadar mükemmeldi ki... Aşık olduğu yegane adam, kendinin küçücük kaldığı kollarda daha da küçük kalmış bebekleri. Baekhyun daha fazla engel olamadı göz yaşlarına. Ellerini ağzına kapattı ve sadece bakakaldı. Diğer herkes dışardaydı ama şu an sadece üçü vardı.

Chanyeol hasta yatağına geldi ve yanına oturdu. Ardından yavaşça kucağındaki bebeği Baekhyun'a verdi. Baekhyun ciddi anlamda konuşamıyordu şu anda. Sanki bütün kelimeler anlamını yitirmişti. Ne derse desin asla düşüncelerini yansıtamayacağı bir andı şu an bulundukları an.

"İşte hayalimdeki tablo."

Chanyeol bu cümlesiyle sessizliği bozdu. Baekhyun kafasını kaldırıp ona baktı ve kendini ona doğru yasladı. Chanyeol da kolunu Baekhyun'un omzuna sardı ve saçlarına bir öpücük bırakıp Baekhyun'la beraber bebeklerini seyretmeye başladı.

"Chan?"

"Efendim meleğim?"

Baekhyun kafasını kaldırıp Chanyeol'a baktı.

"Biz kızımıza isim bulmadık?"

İkisi de gülmeye başladı. Onlar gülerken Baekhyun'un kucağındaki minik kız kocaman bir esneme yaparak kahkahaları daha çok artırdı.

"Bizim minik cennetimizin hala uykusu var galiba."

Onlar hala gülümsemeye devam ederken bir anda ikisi de durup birbirine baktı.

"Baekkie sen de benim düşündüğümü mü düşünüyorsun?"

"3 dediğimde ikimiz de söylüyoruz."

"1"

"2"

"3"

"Haneul"

"Haneul"

İşte mükemmel uyum diye buna denirdi.

...

Baekhyun hastaneden taburcu olunca direk eve geçmişlerdi. Diğerleri de biraz onlarla kaldıktan sonra yeni aileyi yalnız bırakmak için kendi evlerine dağılmışlardı. Chanyeol eve geldikleri gibi Baekhyun'a yardımcı olup onun koltuğa uzanmasını sağlamıştı. Yolda uyuyakalan bebeklerini de yukarıdaki eskiden boş olan, şimdi ise Haneul için olabileceği en iyi şekilde tasarlanmış odadaki beşiğe yatırmıştı. Ardından hala üstünde olan gömlek ve pantolonu daha rahat kıyafetlerle değiştirip aşağıya eşinin yanına inmişti.

Koltukta telefonuyla uğraşan eşinin yanına uzanmadan önce katlı halde duran battaniyeyi aldı. Ardından ortamı ısıtacak tarzda bir müziği açıp kısık sese ayarladıktan sonra Baekhyun'un yanına geldi.

''Huysuzluk yapmadı değil mi?''

Chanyeol Baekhyun'u göğsüne çekip saçlarıyla oynamaya başladı.

''Kızımız çok uslu. Ve uykuyu fazlasıyla seviyor bana kalırsa.''

Baekhyun küçük bir gülüş attı ortaya.

''Bu özelliğini benden almış. Ben de uykuyu çok severdim küçükken.''

''Hmm demek öyle. Peki bu küçükken uykuyu çok seven insan hala çok seviyor mu uykuyu acaba?''

Baekhyun kafasını kaldırıp Chanyeol'a baktı parlayan gözleriyle.

'' Hala çok seviyor ama yanında devi olması şartıyla. Devinin kokusu ve sıcaklığı olmazsa geceleri kötü kötü kabuslar görüyor.''

Chanyeol gülerek Baekhyun'un burnuna öpücük kondurdu.

'' O zaman o devi yanından ayırmamak lazım. Kötü kötü kabuslar istemeyiz değil mi?''

''Hayatım o kadar iyi ki şu an, kızım ve sevdiğim adamın yanındayken rüyalarımın kötü kabuslar olmasına imkan yok.''

I knoww I knoww yine oldukça geç attım bölümü. Mazeretim yok çünkü yazabileceğim zamanları değerlendirmedim. Bunun için okuyan insanlardan özür dilerim. Hepinizi seviyorum. Bir sonraki bölümde görüşürüzzz...