Bu aralar canım o kadar sıkkın ki.. Yaz tatilindeyiz, ki bu muhteşem bir şey. 9 ay boyunca tek hayalim buydu. Tatil geldi. Tabi ben mutluyum, hayallerim var. Sabahlara kadar dizi, film, müzik, bol bol yemek ye, yan gel yat devir totoyu, arkadaşlar ohh missss...
Ama nerdeee. Bunu söylediğime gerçekten inanamıyorum ama sanırım.. şey yani ben birazcık, evet birazcık, okulu özledim.
Ah yani tabiki hocaları, dersleri, sınavları falan değil. Normal arkadaşları - bi kaçını tabii- üst sınıflardaki çıtırları - ov yeaa- okuldaki eğlencemizi özledim. En azından okuldayken evden uzaklaşıyordum. Evdekilerden uzaklaşmak demek benim için kafa dinlemek demek. Çünkü -çoğu ergen gibi- ben de evdekilerle pek anlaşamıyorum. Sorun sizde değil bende biricik familycim ^^
Evde olunca gerçekten bunalıyorum. Hem boş boş oturmaktan kaynaklı bunaltı, hem de ailesel bunaltı. Ailemle hiç bir fikrimiz uyumlu değil. Çok farklılar. Gerçekten. Yani siyasi düşüncelerimizin bile farklı olduğu bir aileden bahsediyorum. Çok farklıyız çook..
Bu yüzden ne desem sürekli yanlış anlaşılıyorum. Sürekli kavga, sürekli bağırış. Sonum tımarhanelik olmasa iyidir.
