Vengeance

Chapter 10

SCARLET

AFTER 5 YEARS

It's been 5 years and right now, i'm looking at my children. They are now four years old. The oldest of the three of them is Brian Hades Sy, napakakulit at kamukhang kamukha ng kanilang ama. He is the most caring and super kulit sa tatlo. Ang sumunod naman sakanya ay si Grey Shan Sy, na kamukha rin ang kaniyang ama at kaunting resemblance rin ng aking mukha. Si Grey ay napaka serious type sa tatlo. Nakuha niya ang ugali ng kaniyang daddy. Siya rin ang pinakamatalino sa tatlo dahil na rin sa lagi siyang may hawak na mga libro. At ang bunso ko naman ang little angel ng bahay. Her name is Verliza Kaith Sy, ang super caring and napaka sweet kung anak. Napaka kikay rin neto at super sensitive sa mga bagay. They are now turning 5 this coming August and balak kong umuwi sa Pilipinas upang magcelebrate ng kanilang kaarawan at dun narin kami titira. Wala akong pakielam kong magkita man kami ni Tyler. Hindi ko man lang siya palalapitin sa mga anak ko becuse he doesn't even have the rights to be with them. Ama man siya ng mga anak ko, ako parin ang kanilang ina at ako ang nagpalaki sa kanila.

"Mommy! Mommy! Look at this school. I want to study here when we're there in the Philippines."nakangising sabi ni Brian. Tiningnan ko naman ito at napangiti. Ang School na tinutukoy niya ay ang Bent Inernational School.

Doon ako nagtapos ng Elementary at High School.

Doon ko talaga sila balak na pag aralin pero naunahan na ata ako ni Brian eh! Ang kulit ng anak kong 'to.

"Yes Big Boy, you and your siblings will study there when we arrive in the Philippines! But please promise me that you will behave and study hard, ok! I want y'all to graduate as a good students. No bad records, ok!"nakangiti kong sabi. Agad namang tumango si Brian.

Tumingin ako kay Grey at nilapitan siya.

"Also, Grey! I know you're intelligent enough, but can you please be more gentle to your classmates and make friends. Stop being so harsh to anyone cause no one will try to make friends with you, if you continue that kind of attitude of yours!"seryoso kong sabi at hinalikan ang kaniyang pisngi.

"I don't care mommy. I just want to be alone. They are so nosy and i just want to concentrate with my studies." mahina niyang sabi at mataray napasinghap nalang ako dahil sa kakulitan niya at katarayang taglay.

Bumaling nalang ako kay Verliza na ngayon ay busy manood ng isang show.

"Verliza! Stop watching that show. You need to take a rest now. We will be early tomorrow, you need to pack all of your things."mahina kong sabi.
Ngumiti lang ito at tumango.

"Yes! Mommy."malambing na sabi ni Verliza.

Isa isa ko silang hinalikan sa kanilang noo.

"Go to your rooms now ok! And sleep early. Grey, stop reading books now. Brian, stop playing video games and also you Verliza, stop watching some tv shows."sabay sabay silang tumango at inakbayan na ni Brian si Verliza at tumaas na silang tatlo.

Napangiti nalang ako dahil sa kakyutan nilang tatlo.

"Ate Anie, Ate Nia, at Ate Trina
Sasama po kayo saamin sa Pilipinas, para narin makauwi na muna kayo sa mga pamilya niyo and after that balik kayo at doon muna tumira sa bahay para may bantay silang tatlo."ngumiti ako sakanila. Ngumiti silang tatlo at tumango.

"Maraming salamat Madam. Napakabait niyo po talaga saamin."ngumiti nalang ako at
natigilan dahil biglang nag vibrate ang aking cellphone.

Tumatawag si Ion.
Agad ko itong sinagot.
"Your going home, without telling me huh?!"galit nitong sabi napangiti nalang ako sa inasal ng aking bestfriend.

"Psh! Yes i'm going home for the mean time. Did i tell you that you will also come with me coz i need you there, Ion?"nakangiti kong sabi.
Halatang nagbago ang mood nito dahil sa sinabi ko.

"Ok! I will get ready. I will just inform my husband about this, i'm so sure he will let me go."masaya nitong sabi. Napailing iling nalang ako dahil mukhang na iexcite na itong isang 'to.

Ibinaba ko na ang tawag after ng ilang minutong pag uusap.

Mag uumpisa na akong mag higanti sa mga taong nanakit saakin, lalong lalo na ang dalawang taong nagparamdam saakin ng sobrang galit.

Bukas sa pag tapak ko sa Pilipinas ay siyang pag uumpisa ko rin sa aking mga plano. Hindi ako magiging isang matagumpay na tao ngayon kung hindi dahil sa ginawa nila saakin. They are the people who makes me stronger and i also learn how to be a real Jung. We are well known as the serious type in making decisions, and now i can say that i am now a real Jung.