Vengeance

Chapter 50

SCARLET

Dali-dali akong tumakbo papasok ng hospital.
Dahil noong nasa hotel na ako ay tumawag saakin si Ate Trisha.
At sinabi niyang ooperahan na si Tyler dahil kailangan na daw itong maumpisahan ngayon. Lumalala na ang kaniyang kondisyon.

"Where is Mr. Tyler Sy?"agad ko namang tanong sa nurse na nasa front desk.

"he's currently in the emergency room and he's undergoing the operation right now,"mahinahon na saad ng nurse.

Agad naman akong tumango at patakbong pumunta sa emergency room. Agad ko namang naabutan si Ate Trisha na nakaupo sa isang gilid at nakayuko lamang.

"Ate Trisha!"agad ko namang banggit at itinaas ni Ate Trisha ang kaniyang tingin at agad na tumayo. Niyakap niya ako.
Narinig ko naman ang mahinang pag hikbi niya.

"Kakayanin niya d-diba Scar? I don't want to lose my little brother,"umiiyak na saad ni Ate Trisha. Pinigilan kong maiyak dahil alam ko sa sarili ko na gagaling si Tyler. Gagaling siya at babalik siya saamin.

"Don't cry Ate Trisha, i know Tyler will surpass this and he'll come back to us,"pag papatahan ko naman kay Ate Trisha. Bumitaw na siya sa pagkakayakap saakin.
Ngumiti ito saakin at tumango.

"You're right i shoudn't cry right now cause i know Tyler will be fine soon. I trust him,"mahinahon nitong saad.
Napatango naman ako sa sinabi niya.

After 2 hours of waiting for the operation to be done. The doctor finally came out from the emergency room.

"How is my brother?"nag aalalang tanong ni Ate Trisha.

"Your brother is ok for now. We finally removed the tumor in his brain but we are still monitoring his condition because we don't know if he'll wake up early or he wouldn't wake up and there is a big possibilities that he'll have an amnesia when he wakes up. It is caused of the operation but there is a possibilities that he'll wake up and he'll remember all of you. So don't worry your brother is ok."nakangiting saad ng doctor.
Napasinhghap naman ako.
Thank you lord!

"Thank You,"masayang saad ni Ate Trisha.

"He will be transfered in his room. You can now visit him."nakangiting saad ng Doctor. Napangiti nalang ako.

"Thank you, Doctor."nagagalak kong saad. Tumango naman ito saakin.

"I'll go now. If you need anything just call one of the nurse here and if you have questions about his condition you can call me. Also, call me if he wakes up because i'll check if there is some problems."nakangiting saad ng doctor. Tumango na lamang kami. Agad akong niyakap ni Ate Trisha.

"I'm so happy right now,"nagagalak na saad ni Ate Trisha. Napangiti naman ako sakaniyang sinabi.

"I told you ate Trisha! Lalaban si Tyler,"nakangiti kong saad at ako na mismo ang bumitaw sa pagkakayakap niya saakin.

Agad namang bumukas ang emergency room at nakita kong inilabas dito si Tyler na nakahiga Naka oxygen pa'rin siya ngayon at naka bandage ang part ng kaniyang ulo.

Agad naman kaming sumunod dito. Nang nakarating na'rin sa kaniyang kwarto ay agad nitong inilipat sa isang mas komportableng higaan.

Natapos narin ang pag ayos ng kaniyang kwarto at lumabas na ang mga nurse na tumulong sa pag lipat sakaniya dito.

Agad naman akong napalingon sa aking phone ng bigla itong nag vibrate. Nakita kong nagvivideo call si Mom.

Agad kung inayos ang aking sarili at sinagot ang video call.

Napangiti naman ako ng bumungad kaagad saakin ang aking mga anak kasama ang aking Ina.

"Kamusta na 'diyan anak?"nakangiting tanong ni mom. Ngumiti lang din ako.
"Ayos naman ako Mom. Kararating ko palang dito sa US kaninang madaling araw. And i am here at the hospital," nakangiti kong saad.

"Mommy, nasaan po si Daddy, i want to see him po."nakangiting saad ni Verliza. Napatingin naman ako kay Mom. Ngumiti lang ito saakin.

Tumingin ako kay Ate Trisha.
Tumango lang ito saakin at ngumiti.

Agad akong tumayo at lumapit sa kinahihigaan ni Tyler.
Unti-unti kong ipinakita ang kanilang daddy sakanila na ngayon ay tulog parin.

Halatang natigilan ang tatlo sa nakita nila.

"Mom? Bakit may bandage si daddy at tulog siya? Is Daddy sick mommy?"nagtatakang tanong ni Brian. Ngumiti lang ako.

"Nag undergo lang ang Daddy niyo sa isang operation. But he's fine, your dad is a strong man."nakangiti kong saad.

Nakita ko na biglang yumakap si Verliza sa kaniyang lola at nakita kuling humihikbi ito. Agad namang napawi ang aking ngiti ng makita kong umiiyak ang aking anak.

"Princess don't cry. Daddy will not be happy if he saw you crying. Your daddy will wake up soon, so don't worry."pilit kong pagpapatahan sa aking anak.

"Mommy, why you didn't tell us about Daddy's condition?" nagtatakang tanong ni Verliza. Afad naman akong napasinghap.

"I don't want you all to worry so much, gusto ko lang naman ay mag focus kayo sa pag aaral because i know that your daddy will be alright. Look at him right now Verliza. He's fine. Natutulog lang siya. So Princess please don't be mad."mahinahon kong saad.

"I'm so sorry, mommy! Tell daddy, i love him and i'll expect him to be with us,"nakangiting saad ni Verliza. Tumango naman ako sa sinabi ang aking anak.

"Ikaw Grey? Do you have anything to tell  your daddy if he wakes up soon?"tanong ko naman sakaniya.

"Just tell him Mommy. That i am expecting him to be here and he will still prove himself to me. He will still prove that he's deserving to be our father and to be your husband."seryosong saad ni Grey. Napangiti naman ako sa aking narinig.

I am so proud to have a very understanding children.

"Your Daddy will be so happy."nakangiti kong saad.

Tyler please wake up.
Your children are waiting for you and i am waiting for you, my one and only love.

_______________________

Thank you. Bukas nalang po ang next ud.<3