Vengeance

Chapter 48

SCARLET

Agad akong tumakbo papasok ng hospital kung saan na confine si Tyler at agad kong tinanong kung nasaang kwarto 'ba siya naka-stay.

"Saan naka confine si Tyler Sy?"agad ko namang tanong sa isang nurse doon. May tiningnan ito sa kaniyang computer.

"Ma'am nasa room 83 po siya,"mahinahong saad ng nurse.
Tumango naman ako at ngumiti.

"Thank you,"mahinahon kong. saad at patakbong pumasok sa elevator.

Nang makarating ako ay agad kong hinanap ang room number niya and finally, i found it.

Walang pag aalinlangan ko itong binuksan at nakita ko si Tyler na
tulog. Nakita ko naman kaagad
si ate Trisha na nakaupo. Agad naman itong tumayo ng makita ako.

"Scarlet!"masaya nitong banggit. Tipid naman akong ngumiti sakaniya at agad siyang niyakap.
Agad naman akong bumitaw sa pagkakayakap ko.

"Kamusta na siya?"agad ko namang tanong ka Ate Trisha.

Nakita ko namang ngumiti ito saakin pero may bahid na kalungkutan sa kaniyang mga mata.

"He's fine for now. Pero kailangan namin siyang ipagamot sa ibang bansa,"mahinahong saad niya.
Tumango naman ako dahil para naman ito sa ikakabuti ni Tyler.

"I will come with him, Ate Trisha. I want to be with him when he's undergo the treatment there,"seryoso kong saad. Halatang natigilan ito sa sinabi ko.

"But, what about your kids? Walang mag aalaga sakanila habang wala ka,"mahinahong saad ni Ate Trisha. Ngumiti nalang ako sakaniya.

"My mom will took care of them. Maiintindihan naman nila ang dahilan kung bakit ako aalis,"nakangiti kong saad.
Hinawakan naman ni Ate Trisha ang aking magkabilaang kamay.

"Thank you, Scarlet. Mas mapapadali ang kaniyang pag galing kapag kasama ka dahil mahal ma mahal ka niya,"nakangiti nitong saad. Tumango naman ako kay Ate Trisha.

Natutunan ko ng muling buksan ang aking puso para sakaniya. Mahal na mahal ko pa'rin siya hanggang ngayon at ayokong mawala siya saakin. Lalo na ngayon at napatunayan kong mahal niya na ako.

"Para po sa ikakabuti niya. Ayokong mawala siya saakin, kaya tutulong ako para mapabuti siya. Kailangan siya ng aking mga anak."nakangiti kong saad. Tumango naman si ate Trisha saakin.

Tumitig naman ako kay Tyler na patuloy paring natutulog. Makikita mo talagang may sakit siya dahil sa kaniyang kulay. Sobrang tamlay ng kulay ng kaniyang katawan.

"Ikaw na muna ang magbantay kay Tyler. I have something to do for a while, babalik nalang ako mamaya."nakangiting saad ni ate Trisha. Tumango naman ako at ngumiti din sakaniya. Kinuha na niya ang kaniyang gamit at tumingin muna kay Tyler bago nagmartsa papaalis ng kwarto ni Tyler.

Lumapit naman ako kay Tyler na hanggang ngayon ay natutulog pa'rin. Kailan ba ito magigising napaka tagal naman niyang gumising.

Agad kong hinawakan ang kamay ni Tyler at hinalikan ito.

"I miss you, Tyler. Lalabanan mo 'yang sakit mo. Mahal na mahal pa'rin kita Tyler kahit marami ka'mang nagawang ikinasakit ko pero alam kong ngayon ay hindi mo na ito uulitin."mahinahon kong saad. At patuloy na hinagkan ang kamay ni Tyler
Naiiyak nako pero pinigilan ko ito.

Naramdaman ko namang gumalaw ang kamay ni Tyler.
Kaya agad akong napatitig sakaniya. Nakita ko namang unti- unti nitong binuksan ang kaniyang mga mata. Luminga linga naman ito sa kaniyang paligid at tumitig naman ito saakin. Ngumiti ako sakaniya.

"Scarlet?"nagtataka nitong tanong tumango ako sakaniya.

"Ako 'to, Tyler. Kamusta na ang nararamdaman mo? Masakit pa ba ang ulo mo?"agad ko namang tanong sakaniya. Nakita ko naman ang pag ngiti nito pero tipid pa 'rin.

"I'm fine, Scarlet. How did you know that i am here?" Nagtataka nitong saad.

"Your sister told me about your condition,"mahinahon kung saad. Tumango naman ito saakin.

"Ayos na naman ako Scarlet. You don't need to be here," mahinahon nitong saad na ikinainis ko naman.

"No. You're fine? Huh? Are you joking Tyler. You're sick right now. You have brain tumor so i need to be here because i care about you and i love you!"galit kong saad sakaniya. Natigilan naman ito dahil sa mga sinabi ko.

"You love me?"hindi makapaniwala nitong saad.
I noddded at him and smiled.

"Yes, i do love you, Tyler! So please magpagaling ka, i need you. Verliza, Brian, and Grey need you too. They need you as their father. Also, i need you as my husband."seryoso kong saad.
Nakita ko namang lumapad ang ngiti 'neto at tatayo na sana sa pagkakahiga pero agad naman siyang natigilan dahil may mga nakakabit sakaniya. Natawa na lamang ako dahil parang nanghinayang ito.

"Oopsss. Soryy Mr. Sy but you can't come closer to me,"natatawa kong saad. Natawa lang 'din ito pero natigilan ako ng bigla nitong hinila ako kaya naman natumba ako at nahalikan ko siya. Nakita ko naman ang mumunti nitong ngiti saakin.

Agad naman akong tumayo at tinitigan siya.

"Who told you that you can kiss me, Mister Sy!"pagkunwari kong galit pero nakita ko lang itong tumawa.

"Psh, ginusto mo namang halikan kita, Mrs. Sy,  So don't be mad."tumatawa nitong saad. Mahina ko naman itong hinampas sa kaniyang mga braso.

"Your so annoying Mister Sy!"mahinahon kong saad at ngumiti nalang din sakaniya.
Hinawakan nalang nito ang aking mga kamay at hinalikan nito ang likod ng aking palad.

"Thank you for forgiving me Scarlet. I love you. Magpapagaling ako para makapiling ko na kayong apat,"nakangiti nitong saad. I smiled at him and nodded.

"I love you too, Tyler. You can do this. Babalik ka pa saamin, ok!"nakangiti kong saad. Tumango ito saakin.

"I will! Babalik ako sainyo Scarlet. Mahal na mahal ko kayo ng ating mga anak. Hindi ako makakapayag na sakupin ako ng sakit kong ito,"mahinahon nitong saad. Napatango naman ako at ngumiti sakaniya.

I hope so Tyler. Sana gumaling ka at makabalik ka kaagad saamin ng maayos.

_______________________________

Marupok si Scarlet. Parang si author char! Thank you everyone!<3