Vengeance

Chapter 35

Scarlet

Nandito ako ngayon sa aking opisina at patuloy na pinipirmahan ang mga papeles na kailangan.
Napahilot ako sa aking sintido dahil sobrang sakit neto and at the same time kinakabahan ako for no reason! Hindi ko alam kung bakit ako nakakaramdam ng matinding kaba

"Scar!"napatingin ako sa bigalng pumasok na si Ion.

"Why Ion?"nagtataka kong tanong. Seryoso lang itong tumingin saakin.

"Theres' something you need to know, Scar!"hindi mapakaling sabi niya.

Mas lalo akong kinabahan sa tinuran niya.

"What Ion! Your making me nervous!"galit kong saad.

Tumitig ulit siya saakin.

"Someone called! And she told me that Brian and Verliza are missing!"nag aalalang sabi ni Ion.
Natigilan ako sa narinig ko at nabitawan ko ang hawak kong mga papeles.

"N-No!"hindi makapaniwalang sabi ko.

Linapitan ako ni Ion at niyakap.

"Scar! Alam kong ok lang sila! Ok lang sila!"mahina niyang saad.
Napailing iling lang ako at nagmamadaling lumabas ng aking opisina.

Tinawag pa ako ni Ion pero hindi ko na siya nilingon pa at nagmamadaling bumaba papuntang parking lot.

Hindi ko na napigilang umiyak.
Dahil napaka importante ng aking mga anak. Pagkababa ko ng parking lot ay agad kong tinawagan si ate Lina.

"Ma'am *snif* pasensya na! Hindi ko nabantayan ng maigi ang mga bata! Bigla nalang po'ng may tumigil na itim na van sa harapan mismo ng playground. Naglalaro po sila Brian at Verliza 'non! Tinutukan po nila ako ng baril pati narin ang kasama ko na mga nagbabantay rin ng kanilang alaga! Kinuha po nila si Verliza at si Brian. Si Grey po ay nasa school pa ng mga oras na 'yun kaya hindi po siya nasama! Ma'am! Manlalaban na po sana ako pero nagpaputok sila ng baril!"humihikbing sabi ni Ate Lina. Napasabunot ako sa aking mga buhok.

"Hindi niyo po 'to kasalanan, Ate Lina!"seryoso kong sabi.
Habang unti unting bumubuhos ang aking mga luha.

I can't lose them!

"Ipasusundo kita Ate Lina! Pakibantayan po ng maigi si Grey! Siguraduhin niyo po na pagdating sa bahay ay hindi siya lalabas!"mahina kong saad.
At agad na pinutol ang tawag dahil kailangan kong magmadali.

I know who did this! Walang iba!

Tyler

Pupunta ako ngayon sa Brent para makita ang mga anak
Ko.

Gagawin ko ang lahat para makita ang mga anak ko dahil tatay nila ako.

"Sir!"biglang pagpasok naman ng aking secretarya.
Napatingin naman ako sakanya at tinaasan siya ng kilay.

"SV is outside and she wanted to talk to you!"nagmamadaling sabi nang aking sekretarya.
Kaya agad naman akong lumabas ng aking opisina at naabutan ko si Scarlet na nakaupo sa sofa at nakayuko.

"Scarlet?"tawag ko naman sakanya. Agad nitong ini angat ang kaniyang tingin at natigilan ako ng bigla niya akong sampalin.

"You!" Galit niyang turo saakin at pinag susuntok ang aking braso.

Napatingin ako sa aking sekretarya at sinenyasan siyang umalis na muna.

"How dare you to take my children! Ganon ka ba kadesperado!"galit niyang sigaw.
Naguguluhan akong tumitig sakanya.

"What?!"galit kong sigaw.
Tinitigan niya ako.

"Bakit mo kinuha ang mga anak ko! Bakit, Hindi ko 'ba deserve na maging masaya kapiling ang aking mga anak! Why did you take my happiness away from me. Your a monster, Tyler!"galit niyang sigaw at nanghihinang umupo sa sahig at humikbi.

Nawawala ang mga anak namin!

Agad ko siyang niyakap.

"Hindi ko sila kinuha, Scarlet! Oo, gusto ko silang makita at makilala pero hindi ko naman 'ata kayang kuhanin sila ng bigla bigla sayo!"seryoso kong saad.

"Sino Tyler! Sa tingin mo sino ang ibang kukuha sa anak natin!"galit niyang saad.
Umiling iling ako at patuloy siyang niyakap.

"I will make sure that they will be back in your arms again! I promise you, Scarlet!"seryoso kong saad. Mas lalong napahikbi si Scarlet sa sinabi ko.

Naramdaman ko nalang na bigla siyang nawalan ng malay dahil nawala ang mga hikbi.

"Scarlet?!"pag gising ko naman sakanya. Hindi ito umimik!
Kaya agad ko siyang binuhat.

"Sec. Kim, call my personal doctor now!"seryoso kong sabi sa aking secretarya tumango naman ito.

Agad kong idiniall ang numero ng aking investigator.

"Track the cellphone no. of Violet. I need it now!"seryoso kong saad.

"Yes, Mr. Sy!"and that ay agad kong ibinaba ang tawag.

Siya lang ang alam kong gagawa nito! wala ng iba dahil galit siya sa pagbabalik ng aking asawa!

Magbabayad ka Violet. Kung sakaling ikaw 'nga ang kumuha sa mga anak ko.

Violet

"You! You're so mean! Why did you take us!"galit na sigaw ng babaeng anak ni Scarlet.
Tinaasan ko siya ng kilay at ngumiti ng pagkatamis tamis.

"Oh! I know i'm mean, so thank you for that little girl!"nakangiti kong sabi.

Tinitigan ko naman ang lalakeng anak ni Scarlet na seryoso lang.

Makikita mo talaga ang pagkakahawig niya kay Tyler pero sorry to say mawawala rin kayo! Isa nalang ang problema ko. Ang isang anak nila!

"Mommy will save us!"galit na saad ni Verliza.

Napatawa naman ako sa sinabi niya.

"Oh really? Bakit hanggang ngayon wala pa'rin ang mama niyo! Baka nga wala na siyang pakielam sainyo 'eh! And she can't even fight me. Because your mom is so weak,"natatawa kong saad.

Natigilan ako ng biglang tumawa ang lalakeng anak ni Scarlet.

"Nakakasiguro ka ba sa sinasabi mo Miss?"nakasmirk na sabi ng anak ni Scarlet.

"Hindi mo pa ata kilala ang mommy namin and i know na naiingit ka lang dahil successful ang aming mommy!"galit na sigaw ni Verliza.
Galit ko siyang tinitigan at
Sinampal.

"Don't you dare hurt my sister! Si mommy nga hindi sinasaktan si Verliza ikaw pa kayang nobody lang!"galit na saad ni Brian.

Tinitigan ko ulit siya.

At sinamaan ng tingin.

"Tumahimik ka nga!"galit kong sigaw kay Brian.
Tumahimik naman ito sa pag sigaw ko.

"Tama na yan, Violet!"seryosong sabi ni Arisha. Napatitig ulit ako sa dalawang bata.

"Kahit anong gawin niyo wala na kayong kawala dito! Hindi na nila kayo ma aabutang buhay, kaya habang may oras pa sulitin niyo ng dalawa ang pagiging magkapatid niyo dahil kaonting oras nalang ay magpapa alam na kayo rito!"galit kong saad.

"I already told you, Violet! Huwag mong gawin ang mga bagay na ikakapahamak mo!"galit niyang saad noong nasa labas na akami ng kwarto.

"Kailangan ko 'tong gawin para sa anak ko! Kahit ikapahamak ko pa Arisha! Wala na akong pakielam!"galit kong saad.
Umiling iling ito.

"Pwede ba isipin mo rin naman ang anak mo! Pano nalang kung makulong ka. Edi sino ang mag aalaga sakanya hah! Mag isip ka naman, Violet! Lagi mo nalang pinapa iral ang kasellfishan mo pagdating kay Tyler! Kahit anak mo ay kaya mong pabayaan para sakanya!"galit na sigaw ni Arisha at tinalikuran ako.

Napatitig ako sa kawalan sa mga sinabi niya! Kaya ko bang pabayaan ang anak ko mag isa?