Vengeance

Chapter 56

TYLER

Agad naman akong pumasok. Kung saan narinig ko ang usapan. Halatang natigilan si Mom at Ate Trisha.

"Sinong babae ang pinag uusapan niyo at anong tungkol sa mga bata? Bakit hindi ko kailangang malaman ang tungkol dito!?" nagtataka kong tanong.
Agad naman akong nilapitan ni ate Trisha.

"Wala iyon, Tyler." nakangiting saad ni ate Trisha at hinawakan ang aking kamay pero kaagad ko naman itong binitawan.

"Tell me about them. Ano 'yun!" galit kong sigaw. Agad namang natigilan si Ate Trisha.

"Please calm down Tyler, its just a girl na related lang sa past mo and may mga pamangkin ka doon. Nothings important ,ok! Ayaw lang namin na makita mong muli ang babaeng 'yun dahil makakasama lang siya sayo lalong lalo na sa pagpapagaling mo," mahinahong saad ni Ate Trisha. Huminahon naman ako at tumingin kay Mommy agad naman itong nag iwas ng tingin saakin.

"So wala kang dapat ipag-alala Tyler, so calm down please. Makakasama ang sobrang galit mo saiyong kalusugan," mahinahong saad ni Ate Trisha.
Hindi nalang ako umimik at seryoso lang na tinitigan siya.
"Are you telling me the truth?" mahinahon kong tanong.
Agad naman itong tumango saakin. Hindi ko nalang ito pinansin at agad nang lumabas ng kwarto. I decided to go out.

Sino ba sila?
I feel na hindi nagsasabi ng totoo ang aking kapatid and my own mother can't look at me because i know that my sister is lying at me.

But who is this girl?
And what about those kids that ate Trisha and Mom's talking about.
Are we related?
Bigla namang kumirot ang aking ulo kaya agad akong napayuko.

"Damn!" galit kong sigaw dahil sa sakit ng aking nararamdaman.
Biglang may lumitaw na mga imahe kung saan ay may mga bata at isang babae pero hindi ko makita ang kanilang mga mukha.
Gusto ko mang makita ang mga mukha nito pero ayaw talaga nitong ipakita saakin ang kanilang mga mukha.

"Daddy!" isang batang babae ang nagsalita. Hindi ko parin makita ang mukha niya. Napahawak naman ako sa aking ulo at patuloy na pinipilit na alalahanin ang iba pang mga larawan.

"Tyler!" nakarinig ako ng isang malakas na sigaw kaya agad naman akong natauhan at agad namang nawala ang sakit ng aking ulo. Tanging inaalala ko lang ang mga mukha ng nakita kong larawan sa aking isip.

"Tyler, are you ok?" nag aalalang tanong ni Ate Trisha.
Hindi ako umimik at patuloy lang na nakatulala at iniisip ang tungkol sa nakita kong mga imahe. Daddy? Bakit may tumatawag saaking daddy?

May anak ako?

"Tyler!" sigaw ulit ni ate Trisha.
Agad naman akong napatitig sakaniya.

"I'm fine Ate, kailangan ko lang mag pahinga." mahinahon kong saad at kinalas ang kaniyang kamay na nakahawak sa aking braso. Nauna ng pumasok sa bahay. Hindi ako pumasok sa kwarto kun'di pumasok ako sa katabing kwarto kung saan ay guest room.

Patuloy parin akong naguguluhan kung ano ang mga larawang ito.

"Daddy?" hindi parin makapaniwala kung saad at ipinikit ang aking mga mata.

SCARLET

Naghihingalong nagising ako.
Agad ko namang nasapo ang aking noo dahil sa sama ng aking naging panaginip.

I dreamed about me and my children.
At sa panaginip 'ba iyon ay hindi kami maalala ni Tyler at pinapatay 'di umano kami ng kaniyang kapatid.

Agad naman akong tumayo ng aking kama at agad na hinanap ang aking mga anak. Naabutan ko itong nakaupo sa sala at nagbabasa ng libro kasama si mom.

Agad ko itong niyakap at hinalikan sa kanilang noo.

"Mommy are you ok? You look miserable po," mahinahong saad ni Brian.
Pilit naman akong ngumiti at tumango.

" I'm fine, you'll promise mommy na hindi niyo ko iiwan, ok." nag aalala kong saad.

"Mommy, We'll never ever leave you po. We love you so much," nakangiting saad ni Verliza.
Napangiti naman ako at tumango.

"Scarlet, let's talk." mahinahong saad ni Mom at lumabas ng bahay at nakita ko naman itong pumunta sa pools area.

"Mag-uusap lang kami ng iyong lola," nakangiti kong saad.
Tumango naman sila saakin kaya agad naman akong sumunod kay Mom. Naabutan ko itong nakaupo sa isang tabi at agad naman akong umupo sa katabi niya.

"He's back, am i right?" tanong naman ni mom. Napatango nalang ako at suminghap.
"Narinig ko ang pagtatalo niyo ni Blue and he's right Scarlet," mahinahong saad ni Mom.

"Kailangan mong bawiin ang asawa mo, hindi ka niya maalala kung patuloy kang lalayo sakaniya. Huwag kang matakot na muli ka niyang maalala dahil asawa ka niya. He deserve to know about you and your children," mahinahong saad ni mom.

"But mom, I think he loves someone else and i don't want to bother him anymore," mahinahon king saad.
Agad namang hinawakan ni Mom ang aking kamay at tumitig saakin.

"Ikaw ang unang minahal niya, maybe nakalimutan ka niya pero lagi mong tatandaan na ang puso ay hindi nakakalimot," nakangiting saad ni Mom.

"You and Tyler are connected to each other and also your children are connected with him," nakangiting saad ni mom.

I just smiled at her and nodded.

"Thank you Mom," nakangiti kong saad at agad ko siyang niyakap.

Niyakap din ako nito.

"Huwag kang susuko Scarlet kahit na patuloy pang ilayo ng Trisha na 'yan si Tyler, ay hindi niya maitatago ang katotohanan na may anak kayo at asawa mo siya." pagsasabi naman ni Mom.

"Yes mom!" nakangiti kong saad
at patuloy na niyakap si Mom.

"Thank you for motivating me, i'll try to go near with him," nakangiti kong saad. Narinig ko naman ang mahinang pagtawa ni Mom at bumitaw sa pagkakayakap.  Hinagkan nito ang aking mukha.

"That's my daughter, your daddy will be so proud of you!" nakangiti nitong saad. Ngumiti din ako.

Its been a while since i saw daddy. He's been so busy with his work in the other country.
So i can't barely saw him in person.

"I love you, Scarlet." nakangiting saad ni Mom. Ngumiti din ako kay Mom.
" I love you too, Mom." i smiled at her.

This is the time for me to make a move. Gagawin ko ang lahat para lang maka aalala ang aking asawa.

I love you, Tyler.