Vengeance

Chapter 36

A/N
Hello sa mga patuloy na nagbabasa ng Vengeance. Isisingit ko na lang 'tong sasabihin ko dito sa chapter 36. So ayun, thank you sa mga readers. Sorry if natatagalan ako na mag update ng mga chapters.  Tinatamad si author mag type pero salamat sa mga nag cocomment kasi kayo talaga yung nagmotivate saakin na ipagpatuloy pa'rin ang pag gawa ng story at pag patuloy nito. Ayun kung hindi man ako makapag update ng madali pasensya na talaga po. I'm a grade 10 student kaya po medyo may mga araw talagang busy ako. So ayun, maraming salamat po talaga sa pag intindi at paghintay sa pag ud ko ng mga chapters. Enjoy reading!

...........

Scarlet

Agad akong napabangon dahil naalala ko ang tungkol saaking mga anak.

"Scarlet!"napalingon ako sa biglang tumawag ng aking pangalan.

I saw Tyler and kung kanina ay naka formal suite siya ngayon ay naka long sleeves nalang siya na puti.

"Where's Brian and Verliza? Where are they?!"nag aalala kong sigaw sakanya. Agad niya akong nilapitan.

"Calm down, Scarlet!"pagkalma naman saakin ni Tyler.
Umililing iling naman agad ako.

"How can i calm down Tyler?!!"galit kong saad sakanya.

Napahilot naman ito sakanyang ulo. Napalingon ako sakanya ng biglang mag ring kaniyang cellphone.

Agad niya itong sinagot at tinitigan ako.

"So where is she?!"galit na sabi ni Tyler. Hindi ko marinig ang boses ng nasa kabilang linya.
Nakita kong kumunot ang kaniyang noo.

Napatitig nalang ako ng ibinaba niya na ang tawag at nagmamadaling naglakad .
Agad akong tumayo sa aking kinahihigaan.

"Tyler, wait!"galit kong sigaw.
Tumigil naman siya sa paglalakad at lumingon saakin.

"Papunta na ngayon ang mga police sa lugar kung saan naroon ang ating mga anak. Hintayin mo nalang ako dito Scarlet."seryoso niyang sabi.

Agad ko siyang nilapitan at hinablot ang kaniyang braso.

"I'll come with you, Tyler! Nanay nila ako. Kailangan kong sumama. Hindi ako magiging kampante dito Tyler!"pagmamakaawa kong sabi.

Tinitigan niya ako.

"No! Baka mapahamak ka lang kapag naroroon ka!"seryoso niyang sabi. Pero umiling iling kaagad ako.

"Kahit anong sabihin mo Tyler Sasama ako! Hindi ko kayang mag hintay lang dito!"galit kong saad.Napatango nalang siya sa  sinabi ko at hinila ang aking kamay!

Just wait for me Brian and Verliza, mommy will come and save the both of you. Diyos ko! sana po ayos lang sila. Hindi ko kakayaning mawala sila saakin.

Violet

"Ano na po ang gagawin namin sa dalawang bata?"tanong naman ng isa sa mga tauhan ko.

"Bantayan niyo nalang muna ng mabuti! Just make sure na hindi makaka takas ang dalawang yan."seryoso kong sabi.
Tumango naman ito at pumasok sa kwarto kung saan naroon an dalawang bata.

My phone vibrated and  i saw Lisa's calling.
Kahit bata pa siya ay binigyan ko na siya ng phone para matawagan ako sa mga oras na kailangan niya ako. Agad ko naman itong sinagot.

"Mommy, pauwi ka na po ba?"masayang tanong niya.
Naramdaman ko na lang na may kaunting patak ng luha ang aking kamay.

"No, baby i'm quite busy right now. Maybe i can't come home. Your tita Arisha will take care of you, first."malungkot kong sabi.