Vengeance

Chapter 52

Please be aware of some grammatical errors! Thank you and enjoy reading.

_____________________________

SCARLET

I've already decided to go back to the Philippines because i can't face Tyler right now. Sobrang sakit na hindi ako kilala ng aking mahal. And maybe i'm coward of what will happen when i am there with him. I might say everything about his past. So i decided to go back.

Nandito na ako sa harapan ng aking bahay at malungkot akong pumasok.

''Sv, nakauwi na po pala kayo. Bakit po hindi kayo tumawag saakin para man lang nasundo kita sa Airport,'' sabi naman ni Manong Ricky.

I just smiled at him at umiling-iling.

''Ayos lang Manong, biglaan 'rin po kasi ang pag uwi ko dito sa Pinas.'' nakangiti kong saad.

Tumango naman si Manong Ricky at ngumiti.

''Ah, ganon po 'ba Sv.'' nakangiti nitong saad na lamang 

''Papasok na po ako Manong, namiss ko po kasi ang mga anak ko. Matagal tagal ko 'din po silang hindi nakasama,'' pilit ko namang saad.

Agad namang tumango si Manong Ricky at ngumiti.

''Opo nga po Sv, sige po.'' nakangiti nitong sabi. Ngumiti nalang din ako at naglakad na papasok ng bahay.

Maaga pa naman kaya siguradong tulog pa ang aking mga anak sa oras na 'to.

''Nakauwi na po pala kayo Sv,'' agad namang salubong saakin ng isa sa mga kasambahay.

I just nodded. Agad naman nitong kinuha ang aking bagahe. 

''Ate nasaan po ngayon ang mga bata?'' tanong ko naman kaagad sa nanny ng aking mga anak.

''Tulog pa'rin po sila. Napagod po ata, bumisita po kasi dito ang iyong Ama at lumabas po sila kasama po ang iyong Ina,'' saad naman niya.

Ngumiti nalang ako.

''Pakihanda na po ng agahan. Magpapahinga lang po muna ako,'' nakangiti kong saad at naglakad na pataas.

Agad naman akong pumunta sa kwarto ko at agad kong naabutan ang tatlo kong anak kasama si Mom na ngayon ay mahimbing ang tulog.

Napangiti nalang ako dahil napaghahalataang pagod ang mga ito.

Natigilan ako ng biglang magising si Mom. Kumunot naman ang mga noo nito.

''Scarlet?'' nagtataka nitong tanong. Ngumiti lang ako at tumango kay mom.

Bumangon naman ito sakaniyang pagkakahiga at agad akong sinalubong ng yakap.

''Bakit ka nandidito anak? Kamusta si Tyler?'' nagtatakang tanong naman ni Mom. Agad ko nalang itong niyakap.

''Umuwi ako Mom dahil  natatakot ako Mom,'' malungkot kong saad.

''Why are you scared?'' nagtatakang tanong ni Mom.

Kumalas naman ko sa kaniyang yakap at agad kong hinarap si mom.

''Gising na si Tyler but he doesn't recognize me or anything in his past. Mom, i can't face him, i'm scared. I am scared that maybe he'll not remember me or our children,'' bigla nalang bumuhos ang aking mga luha. Agad namang hinawakan ni mommy ang aking mukha at pinunasan ang aking mga luha.

''He'll remember you and your children. Don't be scared, ok!'' pagtatahan naman saakin ni Mom.

''But why did you leave him, paano niya maalala ang kaniyang nakaraan kung wala ang kaniyang mahal sa kaniyang tabi,'' mahinahong saad ni Mom.

Agad naman akong umiling-iling.

''I can't mom, hindi ko kayang pigilan ang aking sarili na sabihin sakaniya ang aming nakaraan. And i'm scared na ako ang maging dahilan ng pagbabalik ng kaniyang sakit. I can't let that happen, Mom! I need him and our children need him.'' naaiiyak kong saad.

Tumango nalang si mom at hinagkan ang aking mukha at pilit na ngumiti.

''But please kindly tell Trisha about your decision. Tinawagan niya ako kanina and she even asked me kung nasaan ka ngayon,'' mahinahong saad naman ni mommy. Agad naman akong tumango.

''Ojk mom, i'll tell her,'' mahinahon kong saad.

Agad kung kinuha ang aking phone at diniall ang numero ni ate Trisha.

Agad naman nitong sinagot.

''Where are you Scar! I am so damn worried about you, isang araw ka ng hindi bumabalik sa hospital,'' nag aalalang saad ni ate Trisha.

Napasinghap naman ako bago mag salita.

''Umuwi na muna ako Ate Trisha sa Pilipinas,'' mahinahon kong saad.

''Vakit ka umuwi ng Pilipinas Scar? bakit hindi mo man lang ako sinabihan.'' halatang may bahid na galit sa kaniyang boses.

''I need to stay away from Tyler, ayokong makagawa ng ikakasama niya. Hindi ko kaya Ate Trisha na makakausap ko siya pero hindi niya ako kilala bilang asawa niya and that will hurt my heart so much. Kaya Ate Trisha, let me please stay away from him for now!'' wala sa sarili kong saad.

''But what if he needs you Scar. Paano kung ikaw lang ang magiging susi para maka alalang muli si Tyler,'' mahinahong saad ni Ate Trisha. Hindi naman kaagad ako nakaimik at patuloy na nanahimik.

''Maybe yes, Ate Trisha pero hindi ko muna siya mahaharap sa ngayon. I want him to remember his past by himself. Im so sorry Ate Trisha but i can't be with him.'' mahinahon kong saad.

''You promised to him, Scarlet! Hindi mo iyon tinupad. Do you think masisiyahan siya sa naging desisyon mo. No Scarlet! imbis na tulungan mo siya naging sellfish ka at mas inisip mo pa sarili mo! Sana nga hindi kana lang maalala ni Tyler! You're no good to him! You're so sellfish,'' galit na saad ni Ate Trisha.

''Huwag ka ng muling magpapakita kay Tyler! Thats' your decision then fine, don't you ever come near to Tyler. At sisiguraduhin kong hindi niya na kayo makikilala pang muli. Pagsisisihan mo ang desisyon mong iyan Scarlet!'' galit na saad ni Ate Trisha at ibinaba niya na ang tawag.

Napahawak naman ako sa aking bibig para pigilang lumikha ng ingay dahil sa pag hikbi ko.

''What's wrong?''nag aalalang tanong ni mommy.

Agad ko siyang niyakap at humikbi.

''Mom i made a big problem, Ate Trisha won't let me see Tyler again,'' nanghihina kong sabi sakaniya.

''WHAT! but why?'' nagtatakang tanong ni mom.

''Nagalit siya sa naging desisyon ko and she tells me na nagiging sellfish nanaman daw ako. But mom, can't she understand my side too!'' umiiyak kong saad.

Niyakap nalang din ako ni mom.

''That girl!'' galit nalang na sabi ni Mom.

Patuloy lang akong umiyak sa balikat ni mommy.

This is my damn fault!

I'm so sorry Tyler for being a coward. Maybe were not really meant for each other.