" မင္း ငါနဲ႔ေနခ်င္လား "
ရီေဝတဲ့မ်က္ဝန္း ၊ စိုလက္ၿပီးခပ္ပါးပါးေလးရဲေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြ ၊ ဘီယာအ႐ွိန္ေၾကာင့္မ်ား ေျပာရဲေနသလား မေသခ်ာေပမယ့္ ။
" မင္းငါ့ကို စိမ္မေခၚသင့္ဘူး ရင့္ "
ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ အနမ္းေတြဟာ ထိကပ္ရံုမဟုတ္ေတာ့။
မြတ္သိပ္စြာ ၊ ျပင္း႐ွစြာ ၊ နက္နဲစြာ စုပ္ယူျခင္းခံလိုက္ရသည္။
ႏူးညံ့ညင္သာျခင္းမ႐ွိတဲ့ အနမ္း႐ိုင္းေတြကိုထပ္တူက်စြာ
တုန္႔ျပန္မိေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ကိုယ္မွ ေသြးတို႔ပြက္ပြက္ဆူေလသည္။
ပူေလာင္ျပင္းျပလာေသာ ဆႏၵတို႔သည္ ၊ သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားေတြမွာတင္မရပ္တန္႔ႏိုင္ခဲ့ပဲ ခ်ိဳၿမိန္မႈတို႔ျမစ္ဖ်ားခံရာထိ
လ်ွာဖ်ားျဖင့္ တိုးဝင္ေမႊေႏွာက္႐ွာေဖြမိသည္။
သူ႔အနမ္းေတြက မႏူးညံ့ဘူး ၊ မညင္သာဘူး ၊ ဒါေပမယ့္
စြဲမတ္စရာေကာင္းလြန္းတယ္၊ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ေျပးလႊားေနေသာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက ခံစားမႈအားေကာင္းလြန္းေသာေနရာေတြႀကီးထိေတြ႔ေနေတာ့ ၊
" ရင့္ "
" ဟင္း ....အင္း "
" ငါရပ္တန္႔လို႔ မရေတာ့ဘူး ၊ ငါ...မင္းကို လိုခ်င္တယ္"
" အ "
ကုတင္ေပၚ ပစ္က်သြားတဲ့အ႐ွိန္ကမေသး ၊ ေက်ာတစ္ခုလံုးေအာင့္တတ္နာက်င္သြားေပမယ့္ ရင့္ သူ႔ကိုယ္ေပၚအုပ္မိုးလာတဲ့ေကာင္းဆီကိုသာ အာရံုေရာက္သည္။
ေကာင္းလက္ေတြက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြအတိုင္း အဝတ္ကင္းမဲ့ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူ႔ကိုယ္ေပၚ ေနရာအႏွံ ့ ေျပးလႊားေနတယ္ ။
" မင္း သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ ရင့္ "
" f**k..ပဲ ....အ "
အစပ်ိဳးျခင္းမ႐ွိပဲ တိုးဝင္လာတဲ့ နာက်င္မႈက သူ႔ကိုယ္ကို တစ္စစီဆုတ္ျဖဲပစ္လိုက္သလို ခံစားလိုက္ရတာမို႔ ရင့္လက္ေတြ ေကာင္းလက္ေမာင္းကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္ပစ္မိသည္။
