The Princes and The Bodyguard

Chapter 17

POV Allyah
Ik maakte me klaar voor straks. We gaan straks naar mijn ouders.... Ik glimlachte er spontaan van. Ik deed mijn hakken aan en spoot een beetje parfum op. Kwa make up had ik alleen lippenstift en mascara op. Ik heb best een egale huid dus foundation en shit is niet nodig.

Ik pakte mijn tasje en liep mijn kamer uit. Toen ik naar beneden liep stond Ryan al klaar met zijn pak aan, zij haar strak naar achteren. op zijn telefoon. En toch ziet hij er niet verkeerd uit in pak. Ik mag toch wel zo denken? Ik blijf een meisje.

Ryan? Hij keek op van zijn telefoon. Zijn mond stond een beetje open en hij kreeg een lach op zijn gezicht waardoor er kuiltjes ontstonden. OMG ik kan niet tegen kuiltjes! Hij is best wel cute zo...

"Ehm, zullen we? "Ja. Ik liep achter Ryan aan naar de auto toe en ging zitten, ik was best wel zenuwachtig hiervoor. "Hey? Niet zo zenuwachtig... Ik glimlachte en keek weer naar buiten.

Na een tijdje rijden kwamen we aan bij het kerkje en werden we ontvangen met een ober die een tafeltje met broodjes en champagne had klaarstaan. Hij begeleidde ons ernaartoe en we gingen zitten.

Ik genoot van de stilte hier en sloot even mijn ogen.

-

Ik stond maar wat te ijsberen langs de tafel. "Allyah ga nou eens zitten! "Nee! Ik kan niet zitten! "Ze zijn al ruim 3 uur te laat, en iedereen is hier druk in de weer met telefoons en ik hoor de helft ervan! "Ik wil weten waar mijn ouders zijn Ryan!

Straks is er wat gebeurd! Er Rolde een traan over mijn wang. Ryan stond op en sloeg voorzichting een arm om mijn schouder heen. "Het komt wel goed.... Wacht, blijf jij hier even zitten, dan ga ik even vragen wanneer ze komen, goed?

Ik knikte en ging wanhopig op de stoel zitten.

POV Ryan
Ik liep naar de, soort van Bali toe en bonkte mijn vuist erop. "Waar zijn ze nou verdomme! "Zij zit hier nu al twee en een half uur te ijsberen van zenuwen en jullie staan alleen maar telefoontjes te plegen! "Dont be so angry!

"Ik heb alle recht om boos te worden! Toen kwam Allyah aanlopen.

POV Allyah.
Ryan liep weg naar de receptie en ik zat te wiebelen op mijn stoel van zenuwen. Niet veel later kwam er een vrouw naar me toe lopen. Ze keek me wanhopig aan en gaf me een brief. Ik scheurde het bijna uit haar handen en las het.

Mijn ogen werden waterig en mijn hele lichaam voelde zwaar aan alsof ik elk moment kon instorten. Nee, nee dit mag niet, nee! En nu stroomden de tranen over mijn wangen.

Ik zakte neer op de stoel met mijn hand op mijn hoofd en zat met open mond naar de grond te staren. Ik werd uit mijn staarmoment gehaald door Ryan zijn gebrul. Ik stond op en liep nog steeds sprakeloos naar Ryan toe.

Hij zat boos te schreeuwen. "Ryan stop."nee laat me! "Ryan nee. "Allyah laat me dit doen! "RYAN NEE! En ik storte in. Ryan keek me aan met een bezorgde blik. "Ze, ze, ze zijn, ik kreeg het niet uit mijn mond.

"Allyah, wat zijn ze! , Allyah praat tegen me! "Ze, ze zijn....