In love with my stepbrother ft. Roediementair

Naar school

Het is al laat in de avond, als ik begin te gapen. Mandy en Pascal mochten van Dennis ook blijven slapen en zo komt het dat er drie andere bedden in mijn kamer staan. Met hun erbij, voel ik me veilig. Alsof niemand me nu meer iets kan maken. 'Welterusten', zegt Mandy voordat ze gaat liggen. Pascal ligt al luid te snurken. Dan valt ook Mandy in slaap. Rudi, die naast me in een bed ligt, gaat nog even rechtop zitten. 'Mandy en Pascal zaten erover te denken om morgen de school in te lichten...' zegt Rudi. Ik knik. 'Goed idee...' zeg ik. Rudi is verbaasd over mijn reactie. 'Serieus?' vraagt hij. Ik knik weer. 'Ja, ik wil dat Bruno en zijn groepje boeten voor wat ze mij hebben aangedaan. En daarbij wil ik ook dat ze het niet bij andere meisjes flikken', zeg ik vastberaden. 'Oké, dat is fijn', zegt Rudi. 'Rudi?' 'Ja?' 'Zullen we ooit gelukkig en veilig over straat kunnen lopen. Samen. Hand in hand?' vraag ik. Rudi kijkt me aan. 'Ja...' zegt Rudi. Hij pakt mijn hand en wrijft er geruststellend over. 'Ja', zegt hij weer. Ik zucht. Ik geef Rudi een kus en ga dan liggen. Rudi gaat ook liggen en valt dan ook in slaap.

Op vrijdag word ik rond een uur of negen gewekt door Dennis. Hij heeft weer wat te eten meegenomen. 'Je genezing gaat super goed, Nikita. Ik ben er zeker van dat je over twee weken naar huis mag'. Dan gaat Dennis' telefoon. 'Sorry, deze moet ik even nemen', zegt hij en hij loopt naar de andere kant van de kamer. Rudi, Mandy en Pascal zijn even nieuwe kleren halen. 'Ja, gezellig', zegt Dennis, 'doei'. Hij hangt op. Ik ben ondertussen weer gaan eten. 'We spreken af dat je maar een keer per dag hoeft te eten voor de verrassing, ja?' 'Goed', zeg ik en ik geef het bord aan Dennis. 'Dennis?' 'Ja, Nikita?' 'Wil je aan de infobalie doorgeven dat ik morgen mijn vrienden wil ontvangen?' vraag ik. Dennis knikt. 'Namen? Dan kunnen we hun ouders mailen'. 'Enzo en Milan Knol, Ronald Vledder, Jeremy Frieser, Kaj van der Ree, Wilbert Beltman, Joost Bouhof, Duncan, Don en Link'. 'Bedankt'. Net wanneer Dennis de deur uit is, komen Rudi, Mandy en Pascal binnen. 'Morgen komen de andere langs', zeg ik. 'Leuk', bromt Rudi. 'Wat is er?' Ik kijk Mandy en Pascal vragend aan. 'Voor het gesprek met de directeur moet jij erbij zijn...' zegt Mandy zuchtend. 'Oké, waarom?' vraag ik. 'Omdat meneer de directeur vindt dat wij jouw gevoel niet kennen', moppert Pascal. 'Heeft 'ie überhaupt wel tijd?' vraagt Rudi. 'En hoe gaan we Nikita daar krijgen. Ze zit niet voor niks nog aan de slangetjes en het infuus', zegt Pascal terecht. 'Ik vraag Dennis wel of 'ie mee wilt', zegt Rudi en hij gaat op zoek naar Dennis. Niet veel later komt hij terug met Dennis achter hem aan. Dennis kijkt ons afwachtend aan. 'Dennis? We hebben een vraagje', begin ik. 'Stel maar', zegt Dennis. 'Nou, we willen Bruno en zijn groepje aangeven bij de directeur van onze school...' neemt Mandy het woord, 'maar hij zegt dat Nikita daar bij moet zijn...' Dennis denkt even na. 'Als jouw dokter, is het mijn taak om op je te letten en dat kan natuurlijk niet als jij op school zit, dus ik zou je moeten brengen'. Ik kijk Dennis blij aan. 'En dan zie je ook gelijk weer eens wat anders dan deze suffe, witte muren', voegt hij eraan toe. 'Wanneer willen jullie gaan?' 'Vandaag eigenlijk, zo snel mogelijk. Onze ouders komen vanmiddag ook weer'. 'Oké dan!' zegt Pascal. 'Wil je een rolstoel of wil je zelf lopen?' vraagt Dennis lief. 'Ik wil graag mijn benen weer strekken', zeg ik en ik sta op. Even wankel ik, want ik heb ze al bijna een week niet meer gebruikt.

Dennis loopt druk pratend met Mandy en Pascal voorop. Rudi komt glimlachend naast me lopen. 'Je bent dapper dat je dit wilt', zegt Rudi. Ik wuif zijn compliment weg. 'Alleen had ik het sowieso niet gedurfd', beken ik. Hand in hand lopen we achter de andere aan. 'We nemen mijn auto wel, die is groter', zegt Dennis en hij gaat ins voor naar zijn auto. We blijven staan voor een grijze Volvo. Rudi helpt mij met instappen en stapt daarna zelf in. Daarna volgen Mandy en Pascal. Dennis stapt achter het stuur. Hij start de auto en vraagt: 'waarheen?' 'Frank Sanders Academie Amsterdam', zeg ik. Dennis knikt en rijdt ons naar Amsterdam.