In love with my stepbrother ft. Roediementair

De bedreiging

Mandy heeft Pascal en Rudi gebeld en die zouden zo snel mogelijk komen. Ik zit met haar op mijn kamer. Ik tril van angst. 'Ik...waarom ik?' vraag ik me af. 'Het zijn gewoon pestkoppen', vindt Mandy. Ik zit met een glas water in mijn handen op mijn bed. Dan gaat de deur open en komen Rudi en Pascal binnen. 'Waarom moesten we komen?' vraagt Pascal. Mandy knikt naar mij. Rudi komt naast me zitten en trekt me in een knuffel. 'Shhh... wat is er?' vraagt hij. De tranen rollen over mijn wangen. 'Ik... Bruno...' stotter ik. Mandy neemt het over. 'Ze vond een briefje in haar kluis met de tekst: "ik vind je leuk, wil je met me uit?" Guess from who it is'. 'Bruno? Die klootzak van gisteren?!' zegt Pascal. Mandy knikt. 'Hij duwde Nikita tegen de kluisjes aan, zodat ze geen kant op kon...' gaat Mandy verder, 'en toen... ik denk dat ze dat beter zelf kan vertellen'. Ik schud mijn hoofd. Ik heb een droge keel. 'Ik... ik kan het niet...' zeg ik schor. Rudi wrijft liefdevol over mijn rug. 'Wat kan je niet zeggen?' Ik schud mijn hoofd. "Nee... nee... niet zeggen! Hij gaat dat niet accepteren!" hoor ik een stem zeggen. "Zeg het juist wel! Hij gaat het begrijpen!" Ik grijp naar mijn hoofd. 'Wat is er met haar?' vraagt Pascal. 'Ze is in gevecht met zichzelf of ze het moet vertellen of niet', zegt Mandy. 'Ik... nee... ik kan niet zeggen... dat... dat Bruno mij gekust heeft. Vol op m'n mond'. Zo, dat is eruit. Ik kijk Rudi aan. 'Hij heeft jou gezoend terwijl je niks kon?' stamelt Rudi. Ik knik. 'Rudi, je moet weten hoeveel pijn en verdriet het me deed! Hij heeft me ermee gekwetst...' snik ik. 'Da's echt heel ziek! Wat deed ie nog meer?' vraagt Pascal. 'Hij... zei dat Ben morgen was... en dat hij niet kon wachten op de volgende stap... ze zeiden nog wat dingen over dat ik een slet ben... en toen... toen zoenden Stacy en Bruno elkaar voor mijn neus. Stacy zei tegen mij dat ik zoiets nooit in het openbaar zou kunnen doen. Ik schopte Bruno precies raak en rende door de gangen. Ik struikelde en ze bedreigden me met een foto van mij en Bruno zoenend. Als ik niet doe wat zij zeggen, gebeurt hetzelfde als met onze foto... en vlak voordat hij wegging, schopte hij me nog'. Ik vouw mijn armen om mijn knieën. Ik voel nu pas de pijn in mijn buik en ribben van de trap, bij mijn pols en schouder van de val en in mijn hoofd van de kluisjes. Ik kreun luid als Rudi me weer wilt knuffelen. 'Auw...' 'Hebben ze je dit allemaal aangedaan?!' vraagt Pascal vol ongeloof. Rudi doet mijn shirt omhoog om te kijken of er iets zit. Ik stribbel niet tegen. Mijn ribben aan de rechterkant zijn bont en blauw. Hij checkt ook mijn schouder, pols en achterhoofd. Over mijn buik kan hij niks zeggen. 'Je zult een mitella moeten dragen om je pols en schouder te ondersteunen-' begint Rudi. 'En hockey dan? En mijn YouTube kanaal? En school?' zeg ik. 'Je moet blij wezen dat je geen hersenschudding hebt', gaat Rudi door, 'wat je buik betreft, het kan zijn dat ie je maag heeft geraakt, dan zijn we verder van huis. Je houdt nu goed rust om te herstellen. Je pols is lichtelijk gekneusd. We moeten ons met name zorgen gaan maken om je buik, ribben en hoofd. Het kan zijn dat de gebeurtenis kan leiden tot iets traumatisch'. Ik zucht. 'En wat betreft school dan?' vraag ik. 'Ben je hard gevallen ofzo? Dat je nog durft', zegt Mandy. 'Durven is een groot woord. Ik weet alleen dat mijn perfecte aanwezigheid en cijfers op het spel staan. Ze pakken me alleen als ik alleen ben. Mandy, als jij zorgt dat je altijd in de buurt bent, zie ik geen probleem'. 'Zie eerst deze dag nog maar is door te komen', zegt Rudi.

Het is net middag als ik een appje krijg. Ik ga rechtop zitten in mijn bed en open Whatsapp. Ik heb appjes in onze klassen groep "T45D". Ik durf ze eigenlijk niet te lezen. Ik haal diep adem en begin te lezen.

Ben: can't wait 'till tommorow, Nikita😉😘
Babe: is ze een goede kusser, Bruno?😊
Bruno: en of ze dat is! Ben, jij bent morgen de gelukkige. Weet je al waar je het wilt doen?😮
Ben: op de wc's?☺
Stacy: aaahhh, de ouderwetse aanpak, like it!😉

Ik blijf naar de appjes staren. Rudi komt binnen met een dienblad met een bord en een beker. Ik staar nog steeds naar de appjes. Rudi gaat naast me zitten en pakt mijn telefoon. 'Zo ga je je natuurlijk nooit beter voelen he', zegt hij. 'Je hebt ook wel gelijk', zucht ik. 'Nou, wat schreven ze', zegt Rudi. 'Kijk zelf maar, Whatsapp staat nog open. De groep heet T45D'. Ik zie Rudi's ogen over het scherm gaan. Sprakeloos geeft hij mij mijn telefoon terug. 'Hoe kunnen ze zoiets doen?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb wat eten voor je gemaakt, mama en papa zijn weg. Mandy en Pascal ook. We zijn nu met zijn tweetjes'. 'Ik blijf thuis, morgen. Desnoods de hele week. Zolang als nodig is', zeg ik. 'Zeker?' 'Nee. Maar met pijn kan ik toch niks'. Rudi knikt. 'Ga maar lekker eten, ik ga wel even naar je school om je ziek te melden'. Ik kijk Rudi dankbaar aan. Ik ben blij met hem. Hij doet alles voor me. Rudi geeft me een kus en verdwijnt dan door de deur. Ik hoor hoe hij de trap afloopt en hoe de deur dichtslaat. Daar zit ik dan. In mijn bed, op mijn kamer. Alleen.