Love Kills

10

Harry'nin günlüğünün eskimiş sayfaları yavaşça karıştırdı. Başlarda rastgele bir sayfa belirleyerek durdu.

01.06.2016
İsmi Daniel. Benimkilerden biraz daha koyu yeşil gözleri ve ateş renginde saçları var. Her güldüğünde yüzünde beliren kırışıklıkları seviyorum. Hep parıldayan gözleriyle tezat oluşturan melankolik suratını seviyorum.

05.06.2016
Bugün yine onu izledim. O kadar özel ve güzel ki onu izlemeye kıyamıyorum. Beni asla görmedi. Asla görmeyecek. Buna izin veremem. Yoksa tüm büyü bozulur.

09.06.2016
Onun bir çocuğu var. Bir ailesi var. O benim onu gördüğüm kişi değil. O benim tanıdığım kişi değil ve asla da olmadı. Çünkü öyle biri var olmadı.
Yırtık birkaç sayfayı geçerek devam etti.

26.06.2016
Ona haksızlık yapıyorum. Diğer insanların bana baktığı gibi bakıyorum ona. Sadece güzellikten ibaret içi boş bir nesne gibi. Ama ona daha fazla yaklaşırsam hayallerim kül olur biliyorum. Onu o kadar seviyorum ki onunla aynı, ruhu ve aynı bedeni paylaşmak istiyorum. Daha fazlası yetmiyor bana.

03.07.2016
Bugün rüyamda yine oydum. Onun gözünden gördüm her şeyi. Aynaya baktığımda da onu gördüm. Bazen gözümü kapattığımda hatta kapatmasam bile o olduğumu hissediyorum. Ona dokunamıyorum. Ona ulaşamıyorum. Kendime dokunamıyorum.

13.07.2016
Şimdi anlıyorum. Aşık olduğum başından beri o değildi. Ve buna aşk diyemiyorum. Bu bir saplantı. Kendine ulaşmak nasıl dünyanın en kolay şeyi aynı zamanda en zor şeyi olabilir? Bütün insanlar artık çok uzak bana. Bedenime dokunduklarında hissedemiyorum hiçbirini. Sadece ve sadece o olduğumda tamamlanmış hissediyorum bir o kadar da eksik...

28.07.2016
Nefes almak istiyorum. Sadece bu bedenin dışında da nefes almak istiyorum. Eskisi gibi insanları duyabilmek ve onları görebilmek istiyorum. Aşık olmak istiyorum ama hissedemiyorum. Aşık olmak istiyorum ama ulaşamıyorum.

01.08.2016
Ve onu seviyorum... yalnız kaldığımızda ortaya çıkan şeyi seviyorum. Bana yazdırdığı senaryoları seviyorum. Aynaya baktığımda ona bir ekip olduğumuzu söylüyorum. Onun onayladığını hissedebiliyorum. Her şeyden ve herkesten daha yakın bana. O sahip olduğum ve olabileceğim tek şey. Güvenebileceğim ve beni ben olarak seven tek kişi.

Harry'nin sesini koridorda duyduğunda elindeki günlüğü yavaşça bıraktı.

"Bugün çok güzel olacaksın. Çünkü bugün çok özel birgün."

Sesi neşeliydi ve gözleri parlıyordu. Louis onu böyle görmenin ne kadar değerli olduğunu düşündü. Biraz önce okuduklarını ise düşünmek istemedi. Umutsuzca sevilmek isteyen ama aradığı sevgiyi kimsede bulamadığı için kendinde arayan çaresiz kişiyi düşünmek istemedi.

"Neden özelmiş?"

"Bugün yılbaşı! Parti veriyorum ve tahmin et ne? Geçen gün filmine gittiğimiz yönetmeni hatırlıyor musun? Gelmeyi kabul etti inanabiliyor musun?" Harry'i böyle mutlu görmek çok zordu. Bu yüzden bugün hiç geçmesin ve hep böyle kalsın istedi Louis.
Aşağıya indiğinde de yardımcıları bütün eve dağılmış dekorasyon ve yemek işlerini hallediyorlardı. Harry sürekli bir şeyleri kontrol ediyordu ve değiştiriyordu. Çok heyecanlı görünüyordu. Sanki her şeyin kusursuz olmasını ister gibi ve bunun için çabalamasına gerek olmadığını bile bilmiyordu.

Geceye az saat kaldığında ise Louis'i elinden tutup her zamanki gibi giysi odasına götürdü. Birkaç denemeden sonra yüzünde tatmin olmuş bir ifade vardı. Bu sadece kıyafetlerle ilgili değildi.

Saçıyla uzun bir süre oyalandıktan sonra gelen misafirleri karşılamak için aşağıya indi ve Louis de onu takip etti.

Her yer ışıl ışıldı ve okyanus manzarasıyla birleşen bu göz kamaştırıcı manzara nefes kesiyordu. Harry'nin gülümsesi ise hepsinden daha parlaktı.