Hiraeth (shqip)

•42• ○ Nostalgji mes acarit

               》Kur në mendje të kujtohet
                  një person i dashur, nuk   
                  qëndron dot në një vend,
                  sepse nostalgjia i bën
                  këmbët e tua të levizin
                  drejt gjysmës tjetër që
                  mund të ndodhet shumë
                  larg teje.
                                     - kurtjani__

Pasi Barini u largua prej nje situate emergjente nga suita ime, shava i nervozuar nen dhembe dhe me pas vesha me nxitim rrobat sportive qe kisha lene mbi shtratin e stermadh, dhe nje pale atlete te zeza qe si gjithmone i mbaja ne garderobe.

Dola me shpejtesi nga suita dhe teksa po ecja neper korridoret e viles qe mbizoteroheshin nga sherbyeset dhe bodyguardet, po mendoja se ku dreqin ndodhej Emily.

I turbullt u largova nga vila dhe fillova te vrapoja avash drejt pyllit, teksa po mbushesha me oksigjenin e paster dhe mjaft te ftohte te atij mengjesi te fresket.
Pemet mbanin ne deget e tyre nje ngjyre te bardhe, qe tregonte se acari po vinte me nje shpejtesi te madhe.

Vrapova deri ne nje fare vendi dhe me pas ndalova, sepse syte mu shperqendruan nga llambadaret e fikur qe qendronin akoma te varura ne ato pak peme te thara te pyllit.
Shkova avash posht llambadareve, qe qendronin vertikalisht drejt tokes dhe po veshtroja ngadale vendin e braktisur, i cili para disa ditesh kishte pasur gjalleri dhe ndjenja te zjarrta.
Vendi ne nje pjese te tij ishte i pushtuar prej gjakut qe tashme ishte thare dhe mpiksur.
Petalet e kuqe ishin thare dhe ishin mbledhur ne vetvete.
Tavolina dhe dy karriget ishin larguar prej vendit ku kishin qendruar gjate gjithe asaj nate mizore.
Ne toke qendronte akoma trendafili i kuq dhe i thare, i cili ne kercellin e tij mbante akoma gjembat e eger dhe te gjakosur.

Teksa po shikoja ate trendafil, po me kujtohej momenti kur Emily e mori ne dore me delikatese, e afroi drejt vetes dhe me buzeqeshi duke me falenderuar.
Llambadaret e ndezur tejconin drite mbi fytyren e saj te embel dhe syte e saj te zi shkelqenin prej loteve qe i veniteshin nen qerpiket e lagur e te gjate.

Tashme ajo ishte larguar, ata llambadar ishin fikur dhe ishin thyer, ndersa ai trendafil i kuq ishte thare dhe po qendronte mbi token e plasaritur prej te ftohtit, teksa nen petale mbante grimca te vogla dhe te imeta akulli.
Disa centimetra larg tij qendronte kutia e vogel ne ngjyre te kuqe, qe ishte e pushtuar nga nje peluhre e lehte acari.
E mora ne duar dhe pasi e hapa, pashe serisht ate unaze te argjendte qe perreth mbante plote finese djamante te vegjel ngjyre gri.

Kur e kisha porositur perpara disa ditesh, arsyeja e vetme kishte qene qe me ane te kesaj dhurate te beja Emilyn te besonte mbi ate dashuri te rreme qe po i jepja. Te besonte mbi keto ndjenja te rreme qe po ja dhuroja per te shkaterruar te jatin e saj, te cilin ajo para disa javesh e dinte te vdekur.

Tashme ne vetvete ndjeja nje ngaterrim ndjenjash dhe nuk po kuptoja se cilat prej tyre ishin te verteta dhe cilat genjeshtra.

Pasi perfundova se u menduari, e mbylla me nxitim ate kuti te kuqe dhe pasi e futa ne xhep, fillova te vrapoja drejt viles, teksa ndjeja gjate gjithe kohes dhimbje te vogla ne kraharor.

Teksa u futa ne vile, pashe Barinin te vinte drejt meje vrullshem.

- Omer.

Kur e degjova te fliste, ndalova dhe po prisja te degjoja cfare donte te me thoshte me aq patos.

- Vlla, vajza ndodhet me te atin tek vila ku kane jetuar me pare. Sapo me telefonuan agjentet tane.

Kur degjova keto fjale ndjeva nje clirim ne vetvete dhe ne fytyre mu afishua nje pamje më e bute se para.

- Faleminderit vlla ! - fola kundrejt Barinit, teksa i rashe lehte tek krahu.

- Cfare ke ndermend te besh tani? - pyeti ai, teksa po me shikonte cuditshem.

- Nuk do veproj sic veprova heren e pare. Nuk kam ndermend ta vras shpejt dhe pa dhimbje birin e ku*ves. Para se ai te vdese prej duarve te mia, ka per te ndjere dhimbejen qe ndjeva une dhe im ate edhe pse ne xhenet. Do i marr serisht diamantin e tij me te cmuar. Do i marr ate qe ai do me shume dhe pastaj kur te vije momenti do e vras me duart e mia ate shke*dhate.

- Omer mblidhe vetem ! Mos bej marrezira pa i menduar mire.

- E kam menduar mjaft mire vlla. Ti e di shume mire qe ai shke*dhate eshte i vdekur heret apo vone. - kur thashe keto fjale, e pashe te ndalonte dhe te me shikonte cuditshem, prej zjarrit qe po me flakeronte dhe po me bente te tregohesha mjaft i qarte dhe hakmarres.

- Leo ... Me bej gati makinen per udhetim ! Shko tek dhomat e sexyt dhe bej gati Saren per transferte sepse do te vije me mua. - fola qartazi kundrejt Leos, qe po kalonte aty prane nesh ne ato momente.

- Ne rregull Boss. - tha ai dhe pasi u largua, degjova Barinin serisht te fliste.

- Omer nuk te le te shkosh vetem tek ai shke*dhate.

- Mos u bej merak vlla, do jem shume mire. - u pergjigja bindshem kundrejt tij, teksa i gjuajta lehte te supi dhe me pas dola jashte viles duke veshur xhupin qe me drejtoi njeri prej badyguardeve.

Me nje vullnet te hekurt hipa ne makinen e zeze, qe Leo e kishte bere gati disa minuta me pare dhe vazhdova udhetimin e gjate me ore te tera per ne Cambridge, ne vilen ku ndodhej Emily .....