Hiraeth (shqip)

•44• ○ E dhimbshme

        》Një çekic i madh godet
           zemrën tëndë, e thyen, e
           copëton, e shkërmoq në copat
           më të vogla të mundshe, e
           bën këtë kur njeriu yt më i
           dashur tretet përpara teje
           dhe ti nuk mund ta
           ndihmosh, prej zinxhirëve që
           të mbajnë duart dhe kembët
           lidhur.
                                        - kurtjani__

( Momenti kur Emily degjon te atin te flase i acaruar ne telefon me Barinin. )

- Cfare dreqin po thua Barin? Si mutin i tregove ku ndodhem atij bastardi? Nuk te kerkova ti tregoje ... puuuu te peshtyfsha mu ne punen tende. Do marresh fund, po me ndodhi gje mua dhe vajzes sime. - po e degjoja tim ate te thoshte keto fjale, teksa po zbrisja shkallet dhe po drejtohesha drejt tij me shpejtesi, e shqetesuar prej gjendjes ne te cilen ai ndodhej.

- Baba. - ne momentin qe me pa te shkoja drejt tij, ndaloi, u step dhe mbylli telefonin i nervozuar prej lajmit qe Barini i kishte dhene pak me pare.

Kur me pa qe po i afrohesha, filloi t'i mbahej fryma, po kollitej sikur dicka t'i kishte ngelur ne gryke.
E shqetesuar e kapa prej krahut dhe po flisja qetesisht kundrejt tij.

- Eja, duhet te qetesohesh baba.

- Behu gati sepse do largohemi nga ketu. - degjova ate te thoshte keto fjale qarte dhe me pas te kollitej serisht fuqishem.

- Baba, ti nuk je ne gjendje per te udhetuar. - u pergjigja une e shqetesuar dhe e cuditur prej lajmit te menjehershem.

- Shko, behu gati princesha ime. Erdhi koha te largohemi nga ky vend ... - ne ato momente fjalet e tij u nderprene nga fjalet e njerit prej bodyguardeve, qe po vinte me vrap dhe po fliste i shqetesuar kundrejt tim ati :

- Z. Markus, nje burre i armatosur ndodhet ne oborrin e viles suaj dhe po kerkon tju takoje me patjeter. - pasi degjova fjalet e tij, pashe e shperqendruar Omerin te futej ne deren e viles.

Ne ato momente nuk po ju besoja syve, nderkohe qe zemra po me rrihte si e cmendur. 
Ishte po i njejti qe kisha njohur edhe diten e pare. Ne fytyre mbante nje hije nervozizmi, ndersa ne dore mbante peshe nje valixhe te zeze dhe te madhe prej lecke.
Teksa hyri ne dere, heshtja pushtoi vendin deri ne momentin qe im ate shpertheu ne acarim.

- C'dreqin do ti ketu?! - u degjua ai te fliste i habitur dhe i shokuar.

- Markus Grill. Erdha te marr ate qe me perket. - foli Omeri plot seriozitet, teksa po vinte avash drejt nesh.

- Largojeni ! Nxirreni jashte kete qen, kete bastard ! - u degjua im ate te bertiste plot nervozizem dhe pas fjaleve te tij, pashe badyguardin e viles te drejtohej drejt Omerit.

Pasi beri dy hapa, ndaloi i shtangur nga frika, sepse pa pistoleten qe Omeri po e mbante pasive ne njeren dore.

- Te lutem largohu. Ketu nuk ka asgje qe te perket ty. - fola une kundrejt Omerit, me nje ze te pasigurt edhe pse ai s'kishte ndermend te me shikonte, sepse syte i mbante te fiksuar dhe te acaruar drejt tim ati.

- Ben mire te me japesh sa me pare ate qe eshte e imja ! - u degjua serish Omeri te fliste i nervozuar, teksa erdhi shume prane tim ati dhe leshoi valixhen e madhe e te zeze prej lecke ne pllakat e ftohta te korridorit.

- Largohu prej ketej ! Nuk e shes vajzen time ! - u degjua im ate te fliste i acaruar, prej situates qe po krijohej.

- Nuk po te kerkoj te ma shesesh vajzen, po te kerkoj te ma japesh sepse eshte e imja !