Shawn Mendes Imaginy

44.5

Ty

Wychodząc ze szpitala owiewa mnie zimne powietrze, a ja wyciągam telefon z tylnej kieszeni w celu sprawdzenia godziny i czy ktoś do mnie nie dzwonił czy pisał, 21:10. 

57 nieodebranych połączeń od: Thomas.

39 wiadomości od:Thomas. 

3 nieodebrane połączenia od: mama.

To mam przechlapane, najpierw dzwonie do domu i pytam czemu dzwoniła, powiedziała że zadzwoniła żeby sprawdzić co u mnie, pogadałyśmy chwilę i potem zadzwoniłam do Thomasa, prosząc go o przysługę. Odbiera po trzech sygnałach.

Nie zdążyłam wziąć nawet wdechu a on od razu zaczął na mnie krzyczeć.

- DZIEWCZYNO CZY TY SOBIE WYOBRAŻASZ CO JA PRZEŻYŁEM? UMIERAŁEM ZE STRACHU! ŻE COŚ CI SIĘ MOGŁO STAĆ, ALBO ŻE JUŻ W OGÓLE NIE ŻYJESZ!

- Thomas spokojnie, jestem przed szpitalem, mam prośbę, mógłbyś przyjechać po mnie? J-ja nie dam rady jechać sama, bo jeszcze mi się coś stanie, albo spowoduje wypadek..

- Jaki wypadek, co ty mówisz dziewczyno, zaraz będę.

Podaje mu adres szpitala po czym się rozłączam i grzecznie czekam aż przyjedzie po mnie pod ten cholerny szpital. Mimo że ja tutaj przybiegłam to nie mogę iść sama do domu, potrzebuje się komuś się wygadać, i tutaj będzie najlepszy Thomas. Siedziałam zamyślona na chodniku aż podskoczyłam na dźwięk klaksonu dobiegającego z samochodu Thomasa. Wsiadłam do jego auta, po czym zapięłam pasy oraz podałam mu mój adres zamieszkania i pojechaliśmy w jego stronę. Kiedy po kilku minutach byliśmy na miejscu zaprosiłam go na coś gorącego. Przenieśliśmy się do salonu, gdzie zaczęliśmy rozmawiać aż w końcu zapytał się mnie co robiłam przed szpitalu, opowiedziałam mu wszystko, a kiedy skończyłam, poryczałam się. To było dla mnie trudne, mimo że nie znam go wystarczająco długo, to zaczęłam coś do niego czuć, a powiedzieć te dwa słowa, w moim przypadku jest ciężko. Thomas przez dłuższy czas siedział obok mnie i mnie przytulał do swojej piersi, pozwalając mi się wypłakać. 

- Thomas, d-dziękuje.

- Nie masz za co, skarbie.- pocałował mnie w czubek głowy. Thomas podniósł mój podbródek po czym zaczął się do mnie przybliżać, szepcząc że nigdy nie przestał mnie kochać, a ja zaczęłam go odpychać.

- Thomas, nie.. Ja nie mogę.

- Czemu nie możesz?

- J-ja czuje coś do Shawna.- powiedziałam i opuściłam swój wzrok na swoje ręce, stały teraz się ciekawe. 

- W takim razie nie wiem po co ja przyjechałem.- mówi po czym słyszę już tylko trzask drzwi. 

Shawn 

Leże na łóżku szpitalnym, pisząc do T/I aby pojechała do mnie do mieszkania i przywiozła mi najpotrzebniejsze rzeczy, ponieważ spędzę tutaj następny tydzień ,podałem jej adres i powiedziałem że klucz jest w doniczce, powiedziała że będzie w ciągu pół godziny. 

Tak na prawdę to tylko pretekst bo chce się z nią zobaczyć, oraz potrzebne mi są te rzeczy. Bawiłem się telefonem, i usłyszałem ciche skrzypienie drzwi. Zobaczyłem w nich drobną, zgarbioną nieco dziewczynę z moją torbą w ręce. Podziękowałem jej za fatygę do mnie i już chciała wychodzić ale złapałem ją za rękę i powiedziałem. 

- Nie uciekaj ode mnie, i nie udawaj że nic  między nami nie zaszło bo jednak coś zaszło i będziemy musieli o tym pogadać. Przyjdź do mnie jutro, to pogadamy, jak dorośli.- powiedziałem po czym puściłem jej rękę i zobaczyłem jak kiwa głową oraz wychodzi z mojej sali. Westchnąłem cicho, po czym otworzyłem torbę i na wierchu leżał liścik.

Wiem, że prosiłeś mnie żebym przyjechała wtedy, kiedy będę gotowa, ale nie mogłam Ci odmówić kiedy do mnie napisałeś z tą prośbą, dlatego przyjechałam do Ciebie, ale ja jeszcze nie jestem gotowa aby wrócić do Ciebie i rzucić CI się w ramiona.

Przepraszam, T/I 

Nie mogłem tak tego zostawić, wypisałem się na żądanie i jestem tutaj niecały dzień, miałem zostać tutaj tydzień, ale czuję się dobrze. Muszę się z nią zobaczyć, bo inaczej zwariuje. 

Ty 

 Właśnie jestem znowu na sali prób niedługo mam recital po za tym muszę cokolwiek robić by nie myśleć o nim. Zauważam wysoką postać przy drzwiach. 

 - Cześć - widzę jego piękny delikatny uśmiech.

 - Cześć Shawn nie powinieneś być w szpitalu?- pytam marszcząc swoje czoło.

 - Nie, nie powinienem.-uśmiecha się.

 - Ah - przygryzam wnętrze swojego policzka - jak się czujesz?

 - Lepiej - kiwa głową i siada na ławce klepiąc miejsce obok ciebie.

- Co tutaj w takim razie robisz?

 - A co nie chcesz mnie tutaj mogę wyjść nie ma problemu. - wstaje z miejsca a ja go zatrzymuje.

 - Nie. Zaczekaj więc co u ciebie? - to najlepszy moment by o to zapytać prawda?

 - No nie jest tak źle a u ciebie? 

 - Również jest w sumie dobrzePrzymykam na chwilę oczy. Muszę odpocząć przynajmniej chwilkę.

.- Wszystko okej? 

 - Tak jasne - powoli otwieram znowu oczy.

 - Nie zemdlejesz mi tutaj,prawda?- pyta z przejęciem i jakby..troską? w głosie.

 - Nawet nie zaczynaj z tym tematem proszę nie nie zemdleje.

 - T/I posłuchaj wiem, że znamy się bardzo krótko i na pewno nie mogę powiedzieć Ci... 

 - T/I - słyszę głos Thomasa uśmiechniętego od ucha do ucha - przygotowuj się wyjeżdżamy za dwa dni na recital musimy tam być musisz tam lśnić to będzie dobry start do Juilliard proszę zgódź się tam jechać ze mną wrócimy dzień później.

- To ja może już sobie pójdę, miłej zabawy.- Shawn mówi wstając po czym wychodzi a ja odwracam się do Thomasa.- Nie mogłeś poczekać, aż sobie pójdzie?!- pytam z wyrzutem.

- Ależ skarbie, nie złość się na mnie.- mówi po czym kładzie swoje dłonie na moich ramionach. Ja szybko jest strącam po czym mrukam ciche "zostaw mnie".

- Nie nazywam mnie tak, i już zaczynajmy bo chcę iść do domu. 

Po mniej niż pół godzinie próby dzwoni mój telefon, dziwne. I jest to lekarz Shawna, boże trzymaj mnie w opiece żeby nic mu się nie stało.

- Tak słucham?- pytam po czym lekko gryzę paznokcia.

- Dzień dobry Panno T/I, z tej strony doktor Lucas Galvin, został przewieziony do nas do szpitala pani chłopak, pan Mendes, został przewieziony tutaj w ciężkim stanie, i prosiłbym aby pani jednak do nas przyjechała. 

- Dzień dobry, już jadę.- odpowiadam po czym się rozłączam.- Thomas, bardzo cię przepraszam ale muszę jechać do szpitala, muszę sprawdzić co się stało z Shawnem, dokończymy kiedy indziej, cześć.- mówię po czym wybiegam z sali zostawiając Thomasa bez możliwości odpowiedzi. Wsiadam w samochód i jadę z piskiem opon do szpitala, co jeżeli ma zagrożenie życia? Co jeżeli nie dojadę na czas a on będzie już nie żył. Nie T/I, nie myśl tak. Szybko odgoniłam te złe myśli, po czym podjechałam na parking szpitala, wybiegłam z samochodu po czym pobiegłam do pokoju lekarzy, tam czeka już na mnie doktor Galvin. 

- Dzień dobry, co się dzieje z Shawnem?

- Panno T/I, stan pana chłopaka jest ciężki aczkolwiek stabilny, proszę się nie martwić, zrobimy co w naszej mocy aby pański chłopak przeżył. 

Grzecznie podziękowałam za informacje, i zapytałam się czy mogę do niego wejść, na co uzyskałam zgodę. Idę do sali Shawna, po chwili staje przy drzwiach, to co tam zobaczyłam, zamurowało mnie..

Ciąg dalszy nastąpi...