Öğretmenim❣️ 💖Reddie💖

Bölüm #15

  En sonunda evlerine gitme vakitleri gelmişti dörtlünün.Ormanlık yolun sonunda evlerinin yolları ayrılıyordu.Vedalaşıp evlerinin yollarını tutmuşlardı.Dördü de bugün başından geçen olayları düşünüyorlardı.Olacaklardan haberleri yoktu.

(Y/N:Heyecan bastığını biliyorum ( ͡° ͜ʖ ͡°) )

  Richie, yolda yürürken bir anda ürperdi.Bu pek sık olmazdı ama olduğunda genelde bir tehlike anında olurdu ve bunu o da çok iyi biliyordu.Hemen arkasını döndü ve etrafına korkuyla göz gezdirdi.Arkasında hissettiği el ile gözleri faltaşı gibi açıldı.Ama o bir hareket yapana kadar ellerini tutmuşlardı.Ağzını bağırmaması için başka biri kapadı.Richie korkuyla titredi ve hareket etmeye çalıştı ama onu tutan kişilerin elleri fazla güçlüydü.Zorla arabaya sürüklenirken Richie bir tekme attı.Adam acı çekercesine bağırdı.Sonra sinirlenip Richie'yi arabanın bagajına hızlıca attı.

  Richie'nin ayağı bagajın kenarına çarptı ve fazla hızlı atılırken çarptığı için kırıldı.Richie, acıya dayanamayıp ağlamaya başladı.Bir anda bağırdı.

"EDDİE!"

  Göz yaşları sel gibi akıyordu.Birinin onu kurtarması için herşeyi yapardı.Eddie'nin sıcak ve güvenli kollarına düşmek için aklına gelebilecek herşeyi.Bu sefer mırıldanmaya başladı.

"Eddie...Eddie lütfen...Lütfen kurtar beni...Söz bir daha sana bağırmayacağım...hch..."

  Adam Richie'nin dediklerini farketti ve alaycı gözlerle baktı.

"Eddie de kim baban mı?Yoksa abin mi?"

  Richie'nin ağlamaktan şişen gözleri adama döndü.

"Hayatımın en büyük şansı..."

  Bir gülümseme oluştu yüzünde hala ağlıyor olsa bile.Ayağının acısı geçmiş olanları unutmuş gibi.Sanki yenilenmişti.

"Evet...Eddie beni kurtarmaya gelecek..."

  Adam kendiyle dalga geçilirmiş gibi davranılmasına sinirlendi.

"Eddie her kimse seni kurtarmaya gelemez!Bir çocuktan da bu beklenir zaten!"

Richie, o sözden sonra gerçekliğe geri döndü.Ayağı olduğundan daha çok acımaya başladı.Göz yaşları üç katı arttı.Titremeye başladı.Adam bagajın kapağını hızlıca kapattı ve direksiyona geçti.Arabada iki adam daha vardı.Biri önde biri arkada oturuyordu.Kaçmasının imkanı yoktu.

---

  Araba durduğunda Richie geldiklerini anlamıştı.Bagaj kapısı açıldı ve Richie'nin yol boyunca akan göz yaşları güneş ışıklarında daha da belli oldu.Adam'ın Richie'nin kollarından tutup çekmesiyle Richie kırık ayağı yüzünden düştü ve çok acı veren bir sızlama yaşadı.Sonra adam bunu anlamış olacak ki kucağına alıp evin içine götürdü Richie'yi.Sonra bir sandalyeye oturttular.Kapıdan dört kişi daha gelince yedi kişi olmuşlardı.Richie'nin korkmuş yüzü şirin bir yavru köpeğe benziyordu.Adamlardan biri konuştu.

"Bununla ne yapsak?"

"Organlarından iyi para gelebilir."

"Organlarla uğraşmak uzun iş satalım gitsin."

  Adamlar aralarında konuşurken en kaslı olanı Richie'nin yüzüne yakından bir baktı.Diğer adamlar ise bir anlık sessizlikle adamın ne yaptığını sorgularcasına baktı.

"Yüzü güzelmiş...Gülümse bakayım."

Richie, gülümsemeden durdu.

"Gülümse dedim yoksa güzel çeneni kırarım."

Richie zorla gülümsedi.Adam sırıtarak arkasını döndü.

"Ben bu çocuğu sevdim ağır birşey yapmayacağım."

Richie rahatlasın mı endişelensin mi anlayamadı.

"Ama nazik biri olduğum için sizinle de paylaşacağım tabiki."

Herkes sırıtmaya başladı Richie'ye bakarak.Richie ise endişelenmeye başlamıştı.Adam arkasını döndü ve Richie'ye eğildi.

"Şanslısın güzel bir yüzün ve vicudun var.Bu yüzden tecavüzle kurtulacaksın."

Richie kalakalmıştı.

  Ayy bana bile heyecan bastı.Hep bölümleri planlamadan yaparım yani aslında kitaplarım kendi kendini yazıyor.Richie'ye 'yazık' demişsinizdir okurken.Hehe ben bile dedim.Neyse öbür bölümde görüşürüz.

-Galorié