ผ่านไป 1 เดือนแล้วสำหรับเปิดเทอม2 ตอนนี้ทุกอย่างลงตัว โอเคทุกอย่าง แต่มันก็รู้สึกเหงาๆยังไงไม่รู้ เวลาที่ไม่มีแมรี่ เจแปนเองก็คงรู้สึกไม่ต่างจากฉันเท่าไหร่ อยู่ที่นั่นจะมีความสุขดีมั้ยนะ นี่ฉันคิดอะไรบ้าๆอีกแล้วเนี่ย แมรี่ได้กลับบ้านนะ จะต้องมีความสุขอยู่
"เน่....." แต่ถ้าไม่มีความสุขล่ะ จะคิดถึงพวกฉันไม่มั้ยนะ
"เนเน่...." ทำไมไม่ติดต่อมาเลยนะ หรือว่าฉัยจะติดต่อไปดี แต่ยัยนั่นไม่พกโทรศัพท์ เอาไงดีนะ
"เนเน่!!!!!!!!!"
"ฮะ!!!?" ฉันสะดุ้งหลุดออกจากความคิดของตัวเอง
"เหม่ออะไรของแก วันนี้แกมีงานของโรงเรียนนะ"
จริงดิ ลืมสนิทเลยว่าวันนี้นัดกับช่างถ่ายรูปที่จะมาถ่ายรูปต่างๆภายในโรงเรียน
"ขอบใจแกมาก ว่าแต่แกจะไปไหนต่อรึเปล่า?"
"ไปเดทกับลูฟ" อะจะ
"ไปละนะ"
"อืม บาย" เห้อออ ขี้เกียจจังเลย ไม่ได้ๆ งานของโรงเรียนเชียวนะ จะมาขี้เกียจไม่ได้เด็ดขาด ไปห้องสภาได้แล้ว
ฉันสาวเท้ามาที่ห้องสภาและเตรียมแผนการจัดการต่างๆว่าจะต้องทำอะไรบ้าง จนรู้สึกถึงบุคคลที่เข้ามาใหม่ สงสัยจะเป็นช่างถ่ายภาพมั้ง
"สวัสดี......." อ้าว ไม่ใช่หรอ
"ไงเน่" เอสทักทายอย่างหน้าตาชื่นบานพร้อมกับกระเป๋าอะไรสักอย่างที่สะพายอยู่บนไหล่ของเขา
"นายมาทำอะไรที่ห้องสภาอ่ะ???"
"มาช่วยงานถ่ายภาพไง ไอ้เรย์มันขอมา"
"อ๋อออ" ฉันพยักหน้าเข้าใจ แล้วรู้สึกเหมือนนึกอะไรได้บางอย่าง
"แล้วนายรู้ยังว่าต้องทำงานกับใคร"
"เธอไง" ฮะ!!! ฉันรีบล้วงเอาโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วรีบโทรหาไอ้ประธานหน้าหล่อนั่นทันที
"เรย์ มันหมายความว่าไง"
[ เห้ย ใจเย็นๆ หมายถึงเรื่องอะไร]
YOU ARE READING
Love me รักฉันสักทีได้ไหม!!!!
Romanceทำยังไงฉันก็ลืมนายไม่ได้สักที ทั้งทีผ่านมานานแล้วแท้ๆ แต่นายกลับมาคอยเป็นห่วง มองแบบอ่อนโยนอย่างงี้ แต่ปากกลับบอกไม่รู้สึกอะไร นายจะฆ่าฉันรึไงห้ะ!!!!!!!
