เช้าวันนี้ที่หน้าบ้านของฉัน ไม่เหมือนอย่างทุกวันจากที่มีออทั่มเคยรออยู่ จากนี้ไปคงไม่มีอีกแล้วสินะ
ฉันเดินไปโรงเรียนอย่างทุกวัน แต่ทำไมวันนี้รู้สึกว่าคนมองเยอะแปลกๆยังไงไม่รู้
ฉันเผลอไปทำเรื่องน่าอายอะไรไว้รึเปล่า
ซุบซิบ ซุบซิบ
ฉันรีบเดินไปที่ห้องโฮมรูม เพื่อนในห้องก็หันมามองฉันทันทีที่เข้ามาถึง
"แกๆ ทำไมมีแต่คนมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ"
ฉันตรงดิ่งไปหาเพื่อนรัก แล้วถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทันที
"ไม่รู้เหมือนกัน เอาเป็นว่าลงไปเข้าแถวก่อนเถอะ"
เจแปนลากฉันลงไปเข้าแถว แต่ยังไม่พ้นอาคาร น้ำค้างก็วิ่งมาทางพวกเราอย่างรวดเร็ว
"เนเน่! แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" น้ำค้างวิ่งมาอย่างหอบ ก่อนจะยื่นโทรศัพท์ที่ค้างหน้าเฟสบุ๊กให้ดู
ข่าวด่วน รักสี่เศร้าของรองประธานนักเรียน ใครคือตัวจริงกันแน่ ต้องติดตาม
อะไรเนี่ย!!!!! ไอ้ข่าวบ้าๆแบบนี้ แถมยังมีรูปออทั่มกับฉันตอนเดินกลับบ้านด้วยกัน ฉันกับเรย์ในห้องสภา ไหนจะ ฉันที่ขี่หลังเอสเพราะตกบันไดนี่อีก แม่เจ้า
ใครมันเป็นสตอลเกอร์ตามฉันฮะ!!
ฉันจะไม่โวยวายเลยถ้าไม่มีพาดหัวข่าวบ้าๆ แล้วมีคนมาคอมเมนต์เสียๆหายๆอีก เข้าใจผิดกันหมดแล้ววว
"นักเรียนเข้าแถว!!" อาจารย์ฝ่ายปกครองไล่แล้ว ทำไงดี จะแก้ปัญหาไงดีเนี่ย
หลังจากที่กิจกรรมหน้าเสาธงทุกอย่างจบลง ก็มีประกาศเรียก ฉัน เอส เรย์ ออทั่ม ไปที่ห้องผู้อำนวยการ
"สมน้ำน่า ร่านดีนัก"
"แรดแบบนี้ โดนปลดตำแหน่งชัวร์"
บลาๆๆๆ ฉันหันไปมองเจแปนเชิงบอกว่าให้กลับเข้าห้องไปก่อน ฉันเหลือบเห็นเอสมองมาทางนี้แปปนึง
YOU ARE READING
Love me รักฉันสักทีได้ไหม!!!!
Romanceทำยังไงฉันก็ลืมนายไม่ได้สักที ทั้งทีผ่านมานานแล้วแท้ๆ แต่นายกลับมาคอยเป็นห่วง มองแบบอ่อนโยนอย่างงี้ แต่ปากกลับบอกไม่รู้สึกอะไร นายจะฆ่าฉันรึไงห้ะ!!!!!!!
