พรุ่งนี้แล้วสินะที่เป็นวันกีฬาสี ดีใจจังไม่ได้เรียน แต่จะดีกว่านี้ถ้าฉันไม่ได้เป็นกรรมการตัดสินในกีฬาประเภทต่างๆ ป่านนี้สบายไปแล้ว
ช่วงนี้เป็นเวลาบ่าย 3 วันนี้ทางโรงเรียนให้เลิกเรียนเร็วกว่าปกติเพราะอยากให้เอาเวลาไปเตรียมงานกีฬาในวันพรุ่งนี้แทน ฉันเลยต้องมานั่งสิงสถิตในห้องสภานักเรียนเพื่อกำหนดหน้าที่ของแต่ละคนให้ชัดเจน แต่ไอ้ประธานหน้าหล่อนั่นก็ยังไม่โผล่มา ประชุมไปได้เกินครึ่งแล้วด้วย หายไปไหนเนี่ยฮะ ไอ้บ้าเรย์ ฉันไม่เห็นหน้านายมาหลายวันแล้วนะ
📲📲📲
เสียงริงโทนโทรศัพท์ฉันดังขึ้น
ดันลืมปิดเสียงซะได้ ฉันหันไปจอโทษทุกคนก่อนจะเดินออกไปรับโทรศัพท์
"สวัสดีค่ะ" ฉันกรอกเสียงลงไป
(เนเน่ นี่น้าเองนะ เนพอจะเห็นเรย์บ้างมั้ย)
คุณถามด้วยเสียงที่ดูเป็นกังวลอยู่มาก
"ไม่เลยค่ะคุณน้า เนก็ไม่เห็นเรย์มาหลายวันแล้วเหมือนกันค่ะ มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะ?"
(ก็เรย์น่ะสิ ไม่กลับมาบ้านตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว น้าให้คนหาจนทั่วแล้งก็หาไม่เจอ เนช่วยน้าหน่อยนะ"
"ค่ะ หนูจะช่วยคุณน้าค่ะ ถ้าหนูเห็นเรย์เมื่อไหร่ จะติดต่อไปนะคะ"
(ขอบใจมากนะเน น้าฝากด้วยนะ)
"ค่ะ สวัสดีค่ะ"
ไอ้บ้าเรย์!!!!!!!!! หายหัวไปไหนเนี่ย
ฉันรีบเดินเข้าไปในห้องแล้วบอกกับทุกคน
"ทุกคนประชุมกันไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา"
ฉันต้องรีบไปหาเรย์ให้เจอเดี๋ยวนี้ เซนส์ฉันมันบอกอย่างนั่น
"จะไปไหนหรอคะ?"
"ไปตามไอ้ประธานงี่เง่านั่นกลับ ก่อนที่จะมีคนเดือดร้อน"
ฉันพูดออกไปแล้วรีบวิ่งออกไปทางหน้าโรงเรียนทันที อีกมือหนึ่งก็กดโทรหายัยเจแปน
เพื่อที่จะได้เอาตัวปัญหาอีกคนมาเคลียร์กันไปเลย
YOU ARE READING
Love me รักฉันสักทีได้ไหม!!!!
Romanceทำยังไงฉันก็ลืมนายไม่ได้สักที ทั้งทีผ่านมานานแล้วแท้ๆ แต่นายกลับมาคอยเป็นห่วง มองแบบอ่อนโยนอย่างงี้ แต่ปากกลับบอกไม่รู้สึกอะไร นายจะฆ่าฉันรึไงห้ะ!!!!!!!
