"ฉัน........."
"?????" หรือว่าเขาจะ
"ฉัน.....ซื้อแผ่นเกมมาใหม่"
"ฮะ!!!?"
"ฉันซื้อแผ่นเกมมาใหม่ พรุ่งนี้ขอไปเล่นบ้านแกนะ"
อ้าวไม่ใช่หรอกหรอ นี่ฉันคิดไปเองหรอเนี่ย
"เออๆ" ฉันได้แต่โล่งใจ ทำไมล่ะ
"แกเป็นไร"
"เปล่าๆ ไม่มีไร"
"ทำไม คิดว่าฉันจะสารภาพรักรึไง" เออ!!
"ช่างมันเถอะ ป่ะๆ กลับบ้านกัน เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว"
ต้องคอยเดินไปทั่วโรงเรียนเลย
"เหนื่อยอะไรถามจริง ฉันเห็นแต่แกเดินกินไปทั่วโรงเรียนเลย"
"ฉันทำงานของสภาต่างหาก"
"อย่ามาแถเลย"
ฉันแยกเขี้ยวใส่ออทั่ม แล้วรีบเดินนำตรงดิ่งกลับบ้านตัวเองเลย เราแยกย้ายกันไปหลังจากถึงหน้าบ้านฉัน
"กลับมาแล้วค่ะ"
"กลับมาแล้วหรอเน"
"ค่ะ ว่าแต่..คุณพ่อละคะ?"
"โดนเรียกตัวน่ะ ไปๆ ไปอาบน้ำแล้วลงมากินข้าวได้แล้ว"
"ค่าาา"
ฉันรับคำแล้วขึ้นห้องไปอาบน้ำทันที่ตามที่คุณแม่บอก
เรานั่งทานข้าวเย็นกันจนอิ่ม เลยมานั่งดูทีวีด้วยกันตามประสาแม่ลูก
"แม่คะ"
"หืม?"
"พ่อกับแม่เจอกันได้ไงคะแล้วตอนที่พ่อสารภาพรักกับแม่ พ่อพูดกับแม่ว่าไงหรอคะ"
ฉันถามออกไป ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงถามอย่างนั้น
"ทำไมถึงถามแบบนี้เนี่ย"
แม่หน้าแดงระรื่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ทำให้แม่ฉันดูน่ารักมาก เพราะงี้รึเปล่าพ่อของฉันเลยหยอดแม่ให้หน้าแดงบ่อยๆ
"ก็หนูอยากรู้นี่คะ"
"ตอนนั้น แม่อยู่ ม.4 แล้วพ่อน่ะอยู่ ม.6
แม่แอบชอบพ่อมากเลยนะ เลยไปสารภาพรัก แต่ก็แห้ว"
YOU ARE READING
Love me รักฉันสักทีได้ไหม!!!!
Romanceทำยังไงฉันก็ลืมนายไม่ได้สักที ทั้งทีผ่านมานานแล้วแท้ๆ แต่นายกลับมาคอยเป็นห่วง มองแบบอ่อนโยนอย่างงี้ แต่ปากกลับบอกไม่รู้สึกอะไร นายจะฆ่าฉันรึไงห้ะ!!!!!!!
