ตึก ตึก ตึก
หายไปไหนแล้ว
"เอส!!"
ฉันวิ่งลงจากตึกชั้น 4 ลงมาที่ชั้นแรก พยายามมองไปรอบๆเพื่อมองหาเอส แต่ก็ไม่เจอเลย เอสนายอยู่ไหน นายโกรธฉันรึเปล่า แต่ฉันจับสัมผัสความเย็นชาของเขาได้มากเลยนะ ทั้งที่จับสัมผัสนี้ไม่ได้มาหลายปีแล้ว
อ่ะนั่น เอสอยู่ตรงนั้น กำลังจะวิ่งออกจากโรงเรียนแล้ว
"เอส!!! รอเดี๋ยว!!"
ตึก ตึก ตึก
ซ่าาาาาาา
ฉันหยุดวิ่ง และยืนหยุดอยู่อย่างนั้นที่หน้าโรงเรียน
บ้าเอ้ย วิ่งตามไม่ทันแล้ว ฝนยังตกอีก
ทั้งตัวฉันเปียกปอน และฝนก็ยังกระหน่ำลงเรื่อยๆ ไม่มีท่าทีว่าจะเบาลงง่ายๆ
ร่มก็ไม่มี ต้องวิ่งกลับบ้านแล้วตอนนี้
แอด ปึง
แหมะ แหมะ แหมะ
ฉันวิ่งฝ่าฝนจนมาถึงบ้าน
เปียกทั้งตัวเลยเรา ดีนะที่กระเป๋าเป็นแบบกันน้ำ ไม่งั้นสมุดหนังสือคงเปียกหมดแน่
"ฮัดชิ้ววว"
อย่าให้เป็นหวัดเลยนะ
ฉันถอดรองเท้าและถุงเท้าออก จากนั้นก็เดินไปที่ห้อง
ฟู่~~~~~~ (เสียงเป่าผมนะ)
ฉันอาบน้ำสระผม และเป่าผมเสร็จ ก็ลงมาข้างล่างจัดการกับพื้นที่เปียกเพราะฉันเช็ดถูจนสะอาด
4 ทุ่มแล้ว คุณพ่อกับคุณแม่ยังไม่กลับอีกหรอ
คุณพ่อที่ประชุม คุณแม่มีคิวผ่าตัดด่วน คืนนี้ก็อยู่บ้านคนเดียวอีกแล้ว นอนดีกว่า
ุ
รุ่งขึ้น
"เน เช้าแล้วนะลูก เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ"
หนักตัวจัง ลุกไม่ขึ้นเลย แถมปวดหัวอีก
แอด
"เน เป็นอะไรรึเปล่าลูก"
คุณแม่เปิดประตูเข้ามานั่งลงบนเตียงข้างฉัน
YOU ARE READING
Love me รักฉันสักทีได้ไหม!!!!
Romanceทำยังไงฉันก็ลืมนายไม่ได้สักที ทั้งทีผ่านมานานแล้วแท้ๆ แต่นายกลับมาคอยเป็นห่วง มองแบบอ่อนโยนอย่างงี้ แต่ปากกลับบอกไม่รู้สึกอะไร นายจะฆ่าฉันรึไงห้ะ!!!!!!!
