ที่โรงพยาบาล
ตึก ตึก ตึก
ฉันวิ่งไปที่เคาท์เตอร์ทันที ที่มาถึง
พ่ออย่าเป็นอะไรไปนะ
"ขอโทษนะคะ ตอนนี้คุณหมอ นันทพร อยู่ห้องไหนคะ"
ฉันถามหาคุณแม่
"น่าจะอยู่ห้องตรวจ 1420 ค่ะ"
ชั้น 14 เลยหรอ เอาวะยังไงตอนนี้ก็ขอให้พ่อปลอดภัยก่อน
ฉันกดลิฟต์ขึ้นไปที่ชั้น 14 พอลิฟต์เปิดออกฉันก็รีบเข้าไป หัวใจกระสับกระส่าย สติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่
ลิฟต์เปิดออกฉันก็รีบพุ่งไปที่ห้อง 1420 ทันที
"แม่คะ!!"
ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็เห็น แม่ยืนคุยกับคุณพ่อ ที่นั่งอยู่บนเตียง โดยสภาพของคุณพ่อ มีเพียงผ้าพันแผล พันอยู่รอบหัวเท่านั้น
ฉันเดินเข้าไปหาพวกท่านทั้งสอง แล้วมองสลับไปมา
พ่อดูปกติดี ดีใจ ดีใจจังที่ไม่เป็นอะไรมาก
"อ้าวเน มาเยี่ยมพ่อหรอ ขอบใจนะ"
"ดีจัง ที่พ่อเป็นแค่นี้ ฮึก รู้มั้ยพอหนูรู้ว่าพ่อเข้าโรงพยาบาล หนูเป็นห่วงมากเลยนะ ฮืออ"
น้ำตาไหลออกมา ความรู้สึกโล่งใจ ที่ปลดปล่อยออกมา มันทำให้ฉันห้ามน้ำตาไม่อยู่
"โอ๋ๆ ไม่ร้องนะเด็กดีของพ่อ"
พ่อพูดแล้วอ้าแขนรอให้ฉันเข้าไปกอด
ฉันเดินเข้าไป กอดคุณแม่แทน พ่อหน้าเหวอไปเลย
"ไหงงั้นอ่ะ ¡ ¡"
"ฮ่าฮ่า พ่อลูกคู่นี้ รักกันดีจริง"
แม่พูดขึ้นในขณะที่ยังคงกอดฉันอยู่
ฉันคลายอ้อมกอดออกจากคุณแม่
"แล้วสรุปพ่อไปโดนอะไรมาคะ"
"ตกบันไดน่ะ" พ่อพูด
ตกบันได!!!!
"ระวังหน่อยสิคะพ่อ"
"จ้าๆ ครั้งหน้าพ่อจะระวังนะ"
"ค่ะ งั้นเรากลับบ้านกันเลยมั้ยคะ"
YOU ARE READING
Love me รักฉันสักทีได้ไหม!!!!
Romanceทำยังไงฉันก็ลืมนายไม่ได้สักที ทั้งทีผ่านมานานแล้วแท้ๆ แต่นายกลับมาคอยเป็นห่วง มองแบบอ่อนโยนอย่างงี้ แต่ปากกลับบอกไม่รู้สึกอะไร นายจะฆ่าฉันรึไงห้ะ!!!!!!!
