31 กรกฎาคม
สิ้นเดือนแล้วหรอเนี่ย ไวจัง พรุ่งนี้กีฬาก็ทุกอย่างก็เริ่มแข่งแล้วสินะ
ฉันที่กำลังเดินเอื่อยเฉื่อยไปที่ห้องสภานักเรียน ก็เจอกับเอสที่เดินหอบเอกสารมาด้วย
"เนเน่!"
"โย่วว"
"อาจารย์ที่ปรึกษาสภาให้เอานี่มาให้"
เขาพูดพร้อมกับยื่นกองเอกสารมาทางฉัน ฉันรับไว้อย่าง งงๆ ก่อนจะดูรายละเอียดเอกสารในมือ การแข่งของแต่ละรายการหรอ ทำไมเยอะอย่างนี้เนี่ย
"ขอบใจนะ เอส"
"อืม ไม่เป็นไร ว่าแต่ ทำคนเดียวหมดนี่ ไว้หรอ"
"เอาจริงมั้ย"
"???"
"ไม่ไหว เยอะเกินไป"
ฉันโอดโอยออกมา แล้วก็ดูเอกสารในมือที่มีตั้งเกือบร้อยร้อยแผ่น แถมยังต้องเอาไปติดไว้แต่ละชมรมด้วย อีกอย่างโรงเรียนก็ใช่ว่าจะเล็กอีก เนเน่อยากจะร้อง!!!
"ฮ่าฮ่า เดี๋ยวช่วย"
เอสพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทีแสนตลกของฉัน อย่ามาขำกันสิ ฉันไม่ตลกนะ
"จริงนะ"
"อื้ม"
"งั้นเดี๋ยวฉันไปเอาเทปก่อน รออยู่ตรงนี้นะ"
ฉันบอกกับเอสแล้ววิ่งไปเอาเทปกาวที่ห้องสภาอย่างไว แล้วกลับมาหาเอส พวกเราเลยเริ่มงานติดประกาศการแข่งขันกัน
ฝั่งเจแปน
"นี่ๆ นายคิดว่าสองคนนั้นมีโอกาสที่จะลงเอยกันกี่เปอร์เซ็น"
เจแปนพูดขึ้น แล้วหันไปถามความคิดเห็นของลูฟและชิม่อน
"ฉันว่า 80" ลูฟบอก
"ทำไมให้ 80 อ่ะ" >เจแปน
"ก็เผื่อเอสมันไม่ได้คิดอะไร"> ลูฟ
"มันก็ไม่แน่หรอกย่ะ"> เจแปน
"แล้วเธอให้เท่าไหร่" > ลูฟ
"90" > เจแปน
"อีก 10 หายไปไหน"> ลูฟ
"เผื่อยัยเน่ปฏิเสธเอส" เจแปน
"แต่ฉันให้ 100" > ชิม่อน
"แน่ใจได้ไง" > ลูฟ
"เอสน่ะ ดูแปปเดียวก็ดูออกแล้วคอยดูเลย" > ชิม่อน
"เอาให้จริง ถ้าเป็นตามที่มึงบอกกูเลี้ยงเนื้อย่าง" > ลูฟ
"รอกินเลยครับงานนี้" > ชิม่อน
YOU ARE READING
Love me รักฉันสักทีได้ไหม!!!!
Romanceทำยังไงฉันก็ลืมนายไม่ได้สักที ทั้งทีผ่านมานานแล้วแท้ๆ แต่นายกลับมาคอยเป็นห่วง มองแบบอ่อนโยนอย่างงี้ แต่ปากกลับบอกไม่รู้สึกอะไร นายจะฆ่าฉันรึไงห้ะ!!!!!!!
