วันต่อมา ณ โรงเรียน
ตึก ตึก ตึก
ฉันเดินขึ้นตึกเรียนอย่างทุกวัน แต่วันนี้ก็จะเหงาๆหน่อยเพราะออทั่มมีซ้อมเช้าเลยไม่ได้มาโรงเรียนด้วยกัน ฉันเลยไม่มีใครให้กวนเลย
"สะ..."
"เน่!!" ฉันกำลังจะทักทายคนที่อยู่ข้างหน้าตรงทางขึ้นบันได แต่เสียงของเจแปนก็ดังขึ้นมาซะก่อน
"ไง เจแปน"
"หายดีแล้วหรอ"
"อืมก็ดีขึ้นแล้วล่ะ"
"ถ้ามีอาการไข้ขึ้นรีบบอกฉันนะ"
"ค่าาา"
"ว่าแต่เมื่อกี้แกจะคุยกับใครอะ??"
"เอสไง"
"ไหน ไม่เห็นมีเลย"
"ก็...." อ้าวหายไปแล้ว ตั้งแต่เมื่อไหร่
"ขึ้นห้องเถอะ"
"อื้ม" แปลกๆนะ รู้สึกเหมือนโดนหลบหน้าเลย
ขอให้ฉันแค่คิดไปเองเถอะ
พักเที่ยง
"ไปกินข้าวกัน" เสียงร่าเริงของเจแปนชวนฉันที่กำลังเก็บหนังสือเข้าใต้โต๊ะ
"ไปๆ" ฉันพยักหน้ารับแล้วหันไปมองหาคนที่ไม่ได้ทักในตอนเช้า
"ชิม่อนเอสไปไหนอะ???" ฉันหันไปถามชิม่อน
"อ้าว เมื่อกี้มันอยู่อยู่นะ หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้"
"อ่อ"
เขาจงใจจะหลบหน้าฉันรึเปล่าเนี่ย เรื่องเมื่อวานยังถามไม่แน่ใจเลยนะ
"เจแปนแกไปกินข้าวก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันมา ฝากซื้อนมให้ด้วยกล่องนึง"
"แล้วแกจะไปไหน"
"เอาหน่า"
ตึก ตึก ตึก
ฉันวิ่งตามหาเอสไปทั่ว แต่ก็ไม่เห็น ทำไมหาตัวยากจังวะ เหนื่อยแล้วนะ
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" ร้อนจัง ไข้ยังไม่หายดีด้วยซิ
เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ไปหาบนอาคารอีกรอบแล้วกัน
YOU ARE READING
Love me รักฉันสักทีได้ไหม!!!!
Romanceทำยังไงฉันก็ลืมนายไม่ได้สักที ทั้งทีผ่านมานานแล้วแท้ๆ แต่นายกลับมาคอยเป็นห่วง มองแบบอ่อนโยนอย่างงี้ แต่ปากกลับบอกไม่รู้สึกอะไร นายจะฆ่าฉันรึไงห้ะ!!!!!!!
