FANTASTİK OKUL

1.BÖLÜM

"Cemreeeeee"

Diye aşağıdan seslenen anneme içimden:

"Allah'ım neden ben neden?! Her gün sabahları sanki evde deprem oluyor. Bu nasıl bağırmaktır?! Zaten başım ağrıyor."

Dışımdan söylediğim ise:

"Tamam anne geliyorum."oldu.

Gerçekten bazen fazla abartıp boğazları yırtılırcasına bağırıyor. Sonra sesi kısılıyor bana kızıyor. Ne yapsam yaranamıyorum.

Annem dediğime bakmayın ben daha çok küçükken öz ailemi bir trafik kazasında kaybetmişim. O zamanlarda da şimdiki bakıcı ailemin de çocukları olmuyormuş. Benim kaldığım çocuk esirgeme kurumuna başvurmuşlar ve beni evlatlık olarak almışlar. Ama beni aldıktan 5 yıl sonra annem hamile kalmış. Üvey kardeşim doğduktan sonra da beni tamamen unuttular. Evde nerdeyse hizmetçi gibi geziyorum.

Çok fazla oyalanmış olacağım ki bu sefer de babam tabiri caizse kükreyerek:

"Cemre nerde kaldın çabuk sofraya gel ?!!"

Tabi ben korktum. Adam nasıl bağırıyor ya. Annemle babam tencere kapak misali gibiler maşallah. Neyse bir kere daha bağırmalarına kulaklarım dayanamaz.

Merdivenden dikkatlice inmeye çalıştım. Bakın çalıştım diyorum çünkü her seferinde düşüyorum oradan. Odam çatı katında olduğu için iniş de biraz zor oluyor. Kendi kızlarının odasını hayallerdeki gibi yapıyorlar. Benim odama bak?! Tabii oda denirse.Çatı katında sadece yatak ve dolaptan oluşan küçük bir yer.

Mutfağa indiğimde masaya oturdum ve sessizce yemeğimi yemeye başladım. Arada annem ve babamın konuşmalarını dinliyordum. Üvey kardeşim hakkında konuşuyorlardı. Neymiş bu sıralar yeni telefona takmış kafayı onu istiyormuş. Ulan benim daha telefonum yok. Senin neyine telefon diycem ama bana bişey aldıkları ne zaman görülmüş kii?!

O sırada annem benim onları dinlediğimi anlamış olacak ki kafama vurarak:

"Dön kız önüne! Bi de laf dinliyor şuna bak. Zaten canım burnumda. Sinir etme beni !!"

Ben de el mahkum:

"Peki anne"

Dedim ve yemeğimi yemeye devam ettim. O sırada kapı çaldı. Acaba kim geldi ? Tam kardeşim Zeynep kalkıyordu ki babam:

"Kızım otur oturduğun yere. Cemre açar kapıyı. Yürü kız sen de aç kapıyı!!"

Dedi. Pardon kükredi. Bu adam bağırmadan duramıyor mu ya?! Zeynep sinsi gülüşleriyle yerine oturdu. Bu da tam anasının kızı.

Neyse diyerek kapıyı açmaya gittim. Kapıyı açtığımda postacıyı gördüm.

"Merhaba. Cemre İplikçi burada mı ?"

"Evet benim. Buyurun? "

"Paket size. Lütfen şurayı imzalar mısınız?"

Bana kim posta yollar diye düşünürken adamın kalemi burnuma kadar sokmasıyla kendime geldim.

"Tabiki"

Deyip postacı adamın gösterdiği yeri imzaladım. Sonra da sabırsızca kutuya açmaya başladım. Acaba FBI beni gizli bir görev için yurt dışına mı çağırıyorlar. Ya da CIA. Allahım sana çok teşekkür ederim. Sonunda kurtuluyorum buradan.

Saçma düşüncelerimden sıyrılıp gerçek hayata döndüm ve paketin içinden çıkan zarfa bakmaya başladım. Tahminlerim doğru muydu acaba? Yok canım daha neler. İyice saçmaladım. Neyse deyip tam zarfı açıyordum ki içerden annem:

"Kim gelmiş kız? İki saattir gelemedin?"

O anki panikle ne yapacağımı şaşırıp paketi ayakkabılık dolabına koydum. Artık annemler evden çıktıkları zaman okuyacaktım.

"Yanlış gelmişler anne,yolu tarif ediyordum."

"Tamam gel hadi içeri!"

İçeri doğru yol almaya başladım. Kahvaltımı yapıp hemen kalktım ve banyoya koştum. Ne yapıyım sıkıştım. Sabah kalkınca da hemen çağırdılar zaten.

Neyse lavaboya girdim ve tuvalete otu- Sanırım gerisini bilmenize gerek yok. İşlerimi hallettikten sonra odama çıktım. Acaba ne zaman gidecekler evden ya ? Benim hemen o zarfta ne yazdığını öğrenmem gerekiyor. Şuan meraktan çatlayacağım nerdeyse.

~~~~~~~~

Aradan 2 saat geçti. Bakin iki saat insan iki saatte hazırlanamaz mı yaa?!

Babam ve kardeşim evden çıkmıştı ama annem çıkmak bilmiyordu artık ne yapıyorsa. Allahım lütfen çıksın artık evden ya. Meraktan ölüyorum burda.

Ben tam bunları düşünürken annem:

"Kız Cemre ben çıkıyorum bulaşıkları yıkarsın."

"Tamam anneee"

Dedim ve kapının kapanmasını bekledim. Kapı kapandıktan sonra direk uçtum zaten. Kapı ne zaman kapandı, ben ne zaman buraya geldim hiç bir şey hatırlamıyorum. İçimde garip bir heyecan var. Acaba ne yazıyor o zarfta.

Daha fazla bekleyemeyeceğimi fark edip dolabı açtım ve paketi içinden aldım. Çöplerini hemen çöpe attım ve zarfı açmaya başladım. Zarfı açtığımda içinde yazanlarla şok oldum.

Merhaba🤗
Bu bizim ilk kitabımız. Bu nedenle biraz acemice. Ayrıca yazım yanlışı yapmamaya çalışıyoruz ama yinede yazım yanlışımız olursa şimdiden özür dileriz. Okuduktan sonra beğenirseniz çok seviniriz.Her beğeni bize destek. Şimdiden teşekkürler, iyi okumalar 🤗🤗