FANTASTİK OKUL

8.BÖLÜM

"Ayy! Hocam özür dilerim. Ben kapıyı çaldım ama ses gelmeyince içeri girdim. Ben daha sonra tekrar gelirim."

Aferin Cemre. Aferin kızım sana mal gibi dalarsan böyle olur işte. Tam arkamı dönüp odadan çıkacakken Savaş hoca:

"Gel Cemre gel. Bir sorun mu var?"

"Yok hocam. Ben şey sormaya gelmiştim ama sonra da gelebilirim. Sanırım misafiriniz var. Ben rahatsız etmiyim. İsterseniz daha so-"

"Cemre sakin! Önemli değil. Zaten yabancı değil kendisi babam olur."

Ben gözlerimi yuvalarımdan çıkarcasına açıp şaşkın şaşkın baka kaldım. Yanii tamam herkesin bir babası vardır ama ne biliyim sanki Savaş hocanın yok gibi yani adam çok cool duruyor sonuçta. Ben bu saçma düşüncelerden kurtulup bana soran gözlerle bakan Savaş hocaya döndüm ve:

"Ee ben şey soracaktım. Yarın sınav olacağım ya, ne ile ilgili sınav olacağım?"

"Hmm. Yani bu akşam çalışıcaksın ama neye çalışıcağını bilmiyorsun öyle mi?"

"Evett. Aynen öyle."

"Bir şeye çalışmana gerek yok."

"Nasıl?"

"Yarın görürsün."

Birden Savaş hoca babası olduğunu söylediği kişi elini uzattı ve:

"Aa yeter artık. Beni bu küçük hanımla tanıştırmayı düşünmüyorsun herhalde Savaş. Merhaba küçük hanım ben Murat."

Bir adamın uzattığı ele, bir de Savaş hocaya baktım. Savaş hoca sadece gülümsüyordu. Bende gülümseyip adamın elini sıktım ve:

"Merhaba efendim. Ben Cemre. Tanıştığımıza memnun oldum "

"Hmm güzelmiş. Ben de tanıştığımıza memnun oldum Cemre. Gel otur seninle sohbet edelim biraz."

Savaş hocaya baktım kafasıyla onaylayınca bende gittim ve beyaz koltuklardan birine oturdum. Adam Savaş hocanın yerine oturup bacak bacak üstüne attı ve tekrar konuşmaya başladı:

"Cemre ismin çok güzel. Peki isminin anlamını biliyormusun?"

"Teşekkür ederim, ama maalesef ne anlama geldiğini bilmiyorum."

"İsminin bir çok anlamı var. Bunlardan biri kor halinde ateş. Küçük taş parçası. Şiddetli karanlık."

Gülümsedim. Bu adama nedense kanım ısındı. Hem sempatik hem yakışıklı. Savaş hocanın kime çektiği belli. Ayrıca tarzıda çok güzel. Olduğundan da genç gözüküyordu. Aklıma gelen soruyla adama baktım:

"Sizin özel gücünüz ne?"

Adam önce gülümsedi sonra da:

"Zihin okuma"

Dedi. Benim gözlerim yuvalarından çıkarcasına açıldı. Yüzümün kızardığını hissediyorum. Başımı aşağıya eğdim.

"Bu arada teşşekkür ederim."

Başımı kaldırıp adama baktım. Korkudan kısık bi sesle:

"Ne için?"

"Övgülerin için."

Sanırım şu an domatesle yarışıyorum. Savaş hoca anlamış olucak ki:

"Cemre okula alıştın mı?"

"Evet."

Murat bey konuya atlayıp:

"Sen yeni misin?"