I Still Want You // Vmin/ Yoonmin/ Yoonseok

14.

Gwiazdy mają to do siebie, że mimo iż są cały czas to z końcem nocy przestajemy je widzieć. Można powiedzieć, że z alkoholem relacje układają się podobnie. Hoseok cały wieczór przesiedział z Yoongim, zasnął z nim w swoich ramionach. Mógł legalnie przeczesywać pasma jego włosów. Mógł być obok niego mimo wszystko, mimo Jimina, mimo śmiechu reszty jego znajomych. Mimo wszystko. Ale gdy alkohol wyparuje, a rankiem obudzi cie ten cholerny szum w głowie i uczucie piłki latającej ci z prawej półkuli do lewej i na odwrót niszczy wszystko. Uświadamiasz sobie, że to nie było na poważnie. 

- Byłeś pijany Hoseok. Brawo Hoseok. Nauczyłbyś się z nim rozmawiać... 

Przejechał po bliźnie która mu została po incydencie w kuchni. Wspominając to miał ochote strzelić sobie soczystego lepa na twarz. Błądził palcem po "pamiątce".

- Był tam wtedy Hoseok, był z tobą w szpitalu, pilnował cię. Może i nie kocha cię tak jak byś tego chciał, ale cie kocha. Dlaczego nie potrafisz tego dostrzec? 

Poczuł długie palce na swoim przedramieniu.

- Zostaw to Hoseok...

Zachrypnięty głos blondyna aż wywołał ciarki na Hoseoku. Idiota. Pewnie tyrpną go łokciem przez przypadek i się obudził. Idiota.

- Obudziłem cię?

Odłożył rękę na ramie Yoongiego, zdziwił go fakt, że starszy nie zrzucił jego ręki, przeciwnie. Wtulił się w nią.

- Może troszeczkę... idę spać dalej, a ty spróbuj się tylko ruszyć, a ci łeb ukręcę - odpowiedział prawie szeptem.

Uśmiech. Hoseok się uśmiechnął. Z rana, po prostu się uśmiechnął, jak gdyby nic. W sumie, to tylko uśmiech, ale powodem uśmiechu jest ten człowiek schowany w jego objęciach. W sumie, to aż uśmiech. Trzeźwy uśmiech, szczery uśmiech. Uśmiech spowodowany jego obecnością, jego dotykiem, jego zachrypniętym głosem, jego włosami miziającymi skórę Hoseoka. Uśmiech wywołany zakochaniem. Najszczerszy z uśmiechów Hoseoka.

// Bardzo krótki rozdział, ale mam nadzieję, że go docenicie :3