Geçmiş, oyunlar oynar. Kazandığını düşünürken seni hiç beklemediğin yerden vurur. Sonun başlangıcını tetikler. Kaybetmenin, canileşmenin, korkunun... Masumiyetini çalar ve seni dipsiz bir bataklığın içinde hiç çıkmayacak bir leke ile ölüme terk ede...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(by: shehuIk)
Yazım yanlışlarım affola.
❧
21 Haziran 1991 - Amerika/New York
Eski evin kapısından içeri girdiğinde içindeki korkunun arttığını hissetti. Birazdan yapacağı yapmak istemiyordu ama şu an sanki vücudunu başkası kontrol ediyordu. Geniş cüsseli adam ona döndüğünde korkuyla gerilememek için kendini tuttu.
"Şu odaya geç." dedi başıyla tam yanındaki kapıyı işaret ederek. "Biz zamanı geldiğinde seni çağıracağız."
Cassus bir şey demeden hızla odaya girdi. Tıpkı evin diğer kısımları gibi bakımsızdı. Eski bir dolap ve beşik. Başka hiçbir şey yoktu. Beşiğin içinden gelen mırıltıları duyduğunda merakla yaklaştı. Küçük mavi gözleri gördüğünde şaşkınlıkla bakakaldı. Adamların söylediğine göre adam ve kadının çocuğu yoktu ya da onlar böyle sanıyordu.
Peki, fark ettiklerinde ne olacaktı? Cassus bunun cevabını çok iyi biliyordu. Daha fazla düşünmeden bebeği battaniyeye sardı. İçinden Tanrı'ya yakalanmamak için dualar ederek bebeği sarsmadan kucağına aldı. Şansına minik bebek hiç sesini çıkarmamıştı. Eski dolabın kapağını açtığında son kez gelen olup olmadığına bakmak için kapıya baktı. Kimse yoktu.
Bebeği yavaşça dolabın içine yerleştirdi. Yerinin sağlam olduğundan emin olduktan sonra gülümsedi. "Merak etme." dedi. "İyi insanların seni bulmasını sağlayacağım."
Bebek ise sadece mavi gözleri ile ona baktı. Cassus daha fazla vakit kaybetmeden kapağı kapattı. Tam zamanında kapatmıştı ki çünkü birinin gelmesi de çok uzun sürmemişti.
"Vakit geldi." Gözleri beşiği bulduğunda sert bir şekilde sordu. "Bir çocukları mı var?"
"Bilmiyorum." dedi safça. "Baktığımda boştu."
"Her neyse." kafasıyla arkasını işaret ederek, "Vakit geldi." dedi bir kez daha.
Cassus derin bir nefes alıp odadan çıktı. Çıkmadan önce göz ucuyla dolaba bakmayı ihmal etmemişti. Diğer odaya girdiğinde kendine korku ve endişeyle bakan iki çift göz gördü ama çok geçmeden gözlerindeki duygular değişti. Cassus kendini yöneten güce izin vererek önce kadına yaklaştı.
Kadının gözleri donuklaşmadan önce gördüğü son şey minnet olmuştu.
