At the beginning of our love [Book 1]

Σε ευχαριστω {03}

Μια βδομαδα μετα

Αρχίζει και βρέχει πάρα πολύ. Υπέροχα και ο Αχιλλέας τώρα με περιμένει στο σχολείο του.

Πριν λίγο σχόλασα και απλά τρέχω για να μην περιμένει στην βροχή ο Αχιλλέας.

Ο Κώστας συνεχίζει και μου λέει να μείνω μακριά από τον Άλεξ και αυτό έχω κάνει. Εξάλλου ποτε δεν είμασταν κοντά,απλά δεν ξέρω γιατί αλλά δεν μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου..

Όλοι στο σχολείο λένε πως ο Άλεξ δεν νοιάζεται για κανέναν πέρα από τον εαυτό του,πως δεν έχει συναισθήματα,πως είναι ακαρδος,αναίσθητος,εγωιστής.

Εγω τι πιστεύω; Δεν ξέρω. Πάντως ξέρω ότι δεν μπορώ να τον κρίνω ενώ δεν τον ξέρω.

Ενω προχωράω σταματάει μια μηχανή μπροστά μου,βγάζει ο οδηγός το κράνος του και είναι ο Άλεξ

Δεν είχε έρθει σήμερα σχολείο και αναρωτιόμουν γιατι,φυσικά από περιέργεια

Έτσι όπως πέφτει η βροχή τον δείχνει πολύ ωραίο,γενικά είναι αλλά τώρα φαίνεται ακόμα πιο ελκυστικός

Μα τι λεω; Θεέ μου βοηθάμε!

<<Κοίτα ξέρω πως ειμαι πολύ όμορφος αλλά μπορείς να κοιτάς και πιο διακριτικά>> είπε και "ξύπνησα"

<< Είσαι μεγάλο ψώνιο τελικά>> είπα μπας και καλύψω την γκαφα μου

Θα νομίζει και ότι μ'αρέσει κιόλας,σιγά και ποσο ωραίος είναι. Μπορεί να έχει αυτά τα όμορφα κάστανα μάτια που έχουν τόσο έντονο βλέμμα,αυτό το υπέροχο χαμόγελο.. Μα τι λέω; Δεν πάω καλά.

<<Ανέβα. >>

<<Που;>> είπα έκπληκτη

<<Στην μηχανή,θα φτάσεις πιο γρήγορα σπίτι σου και δεν θα γίνεις τόσο λουτσα>>

<<Όχι,ευχαριστώ. Πρέπει να πάω να πάρω τον αδερφό μου>>

<<Με το παιδάκι που ήσουν χθες εννοείς;>>

<<Ναι,αδερφός μου ειναι.>>

<<Ωραία. Θα σε πάω.>>

<<Όχι,ευχαριστώ. Μπορω να πάω και με τα πόδια >>

<<Μα δεν σε ρώτησα,στο ανακοίνωσα. Τώρα ανέβα στην κωλομηχανη >> είπε και στο τέλος φάνηκε νευριασμένος

Γιατί νευριάζει;

<<Κοίτα δεν θέλω να φανώ αγενής αλλά δεν συνηθίζω να ανεβαίνω σε οχήματα αγνώστων >> και ειδικά αν μου έχουν πει να μείνω μακριά από τον οδηγό