At the beginning of our love [Book 1]

Είσαι καλά; {26}

Κοιτάω το ρολόι και βλέπω πως είναι τέσσερις τα ξημερώματα,περίεργο ο Άλεξ δεν είναι στο κρεβάτι.

Πάω έξω από την τουαλέτα μήπως και είναι εκεί

<< Άλεξ;>> ρωτάω αλλά δεν απαντάει κανείς κι έτσι ψάχνω το υπόλοιπο σπίτι αλλά δεν είναι πουθενά

Αρχίζω και ανησυχώ,που είναι τέτοια ώρα; Θα μου πεις σε συμμορία είναι η ώρα σε πείραξε αλλά δεν ξέρω ανησυχώ.

Τον παίρνω τηλέφωνο αλλά δεν απαντάει. Γιατί δεν απανταει; Αν είχε να κάνει κάτι με την συμμορία δεν θα μου το έλεγε; Συνεχίζω τον παίρνω τηλέφωνα αλλά χωρίς ανταπόκριση

ΑΛΕΞ POV

Συζητάμε εδώ και μια ώρα τι θα κάνουμε με τις απειλές και ειμαι σε φάση " Δεν είναι τόσο τραγικο".
Στην Μαρία φυσικά δεν είπα κάτι γιατί δεν ήθελα να την αφήσω πάλι σε αναμμένα κάρβουνα έτσι αποφάσισα να μην την ενημερώσω καθόλου.

<< Άλεξ ακούς;>> ρώτησε ο Άρης

<< Εδώ και μια γαμημένη ώρα αυτό κάνω.>> είπα βαριεστημένα

<< Είναι σοβαρό όλο αυτό.>> εξήγησαν τα παιδιά

<< Το κάνετε μεγάλο θέμα,τους έχουμε>> είπα το προφανές

Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που αντιμετωπίζουμε κάτι τετοιο

<< Μην τους υποτιμάς Άλεξ έχουν πολλές συμμορίες με το μέρος τους.>> είπε ένα από τα παιδιά

<< Κι εμείς έχουμε συμμορίες με το μέρος μας.>> είπα χαλαρά και άναψα ένα τσιγάρο

Πάλι καλά που έχω δεν είναι η Μαρία για να καπνίσω και λίγο γιατί όταν είναι δεν καπνίζω γιατί ξέρω πως την ενοχλεί. Όχι ότι με νοιάζει τι την ενοχλεί απλά εντάξει είπα να κάνω μια μικρή υποχώρηση όταν ειμαι μαζί της να μην καπνίζω σιγά.

<< Βασικά είναι λίγες οι συμμορίες με το μέρος μας ,οι περισσότερες έχουν μείνει έξω από αυτό ή έχουν κρατήσει ακόμα ουδέτερη στάση.>> είπε ο Άρης

<< Από τότε που βρήκες γκόμενά έχεις γίνει πιο συναισθηματικός να το πω έτσι και δεν σε θεωρούν πλέον τον Άλεξ που σε θεώρησαν. >> είπε ένα άλλο παιδί

<< Ποιος το είπε αυτό;>> ρώτησα με ένα στραβό χαμόγελο

Δεν είναι αλήθεια αυτό,βασικά μπορεί να είναι. Η αλήθεια είναι ότι έχω καιρό να κάνω κάτι βαρύ κτλ αλλά δεν είναι επειδή είναι η Μαρία μπορεί να είναι τυχαίο,σωστά;