At the beginning of our love [Book 1]

Μπορώ να περάσω;{31}

ΜΑΡΙΑΣ POV

Ανοίγει την πόρτα η μαμά μου κοιτάζοντας με έκπληκτη

<< Μπορώ να περάσω;>> ρώτησα σκουπίζοντας τα δάκρυα μου

Έκανε χώρο για να περάσω μέσα και στην συνέχεια έκλεισε την πόρτα.

<< Μαρία;>> είπε ο μπαμπάς μου ξαφνιασμένος που με είδε

<< Συγγνώμη,δεν έπρεπε να φύγω. Δεν έπρεπε να μην σας ακούσω...>> είπα μετανιωμένη

<< Πήγαινε να ξαπλώσεις και θα μιλήσουμε αύριο,ναι;>> ειπε η μαμά μου και κουνησα καταφατικά το κεφάλι μου

Ο Αχιλλέας τέτοια ώρα θα κοιμάται οπότε δεν πάω καν τον δω και πάω κατευθείαν στο δωμάτιο μου. Όχι ότι αν ήταν ξύπνιος θα πήγαινα,δεν χρειάζεται να με δει σε αυτή την κατάσταση...

Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου και αρχίζω να κλαίω με λυγμούς

Γιατί έπρεπε να τελειώσει; Δεν ήθελα να τελειώσει... Τουλάχιστον όχι με τέτοιον τρόπο...

Επόμενο πρωί

Το βράδυ δεν κοιμήθηκα καλα, όσο κοιμήθηκα δηλαδή. Τα μάτια μου είναι κατακόκκινα και πρησμένα από το κλάμα. Οι μαύροι κύκλοι είναι φανεροί κάτω από τα μάτια μου. Νιώθω τόσο αδύναμη και κουρασμένη αλλά πρέπει να κατέβω για να μιλήσω με τους γονείς.

Ντύνομαι και πάω στο σαλόνι

<< Μαρία.>> ούρλιαξε ο Αχιλλέας και με αγκάλιασε

<< Μου έλειψες.>> είπα πειραζοντας τα μαλλιά του

<< Πότε γυρίσεις;>> ρώτησε χαρούμενος

<< Χθες το βράδυ αλλά κοιμόσουν και δεν ήθελα να σε ενοχλήσω. >> είπα γλυκά

<< Αχιλλέα πήγαινε στο δωμάτιο σου και Μαρία ελα στο γραφείο έχουμε πολλά να πούμε.>> είπε η μαμά αυστηρά

<< Καλή τύχη.>> είπε ο Αχιλλέας και πήγε στο δωμάτιο του

Θα την χρειαστώ..

Ακολούθησα την μαμα και τον μπαμπά στο γραφείο τους.

Κάθισα σε μια καρέκλα και στην απέναντι καρέκλα καθόταν ο μπαμπάς και δίπλα του όρθια βρισκόταν η μαμά

<< Πριν αρχίσετε να λέτε αυτά που θα πείτε θέλω να σας ζητήσω συγγνώμη,ήταν ανάρμοστο εκ μέρους μου να φύγω από το σπίτι.>> είπα με κατεβασμένο το κεφάλι μου

<< Χαιρόμαστε που το κατάλαβες,αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα υπάρχουν επιπτώσεις >> είπε ο μπαμπάς